کتاب ساختار دراماتیک در شعر دوره عباسی

کتاب ساختار دراماتیک در شعر دوره عباسی نوشتهٔ هیثم محمدقاسم جدیتاوی و ترجمهٔ محمد جعفر اصغری است. انتشارات آوای نور این کتاب را منتشر کرده است.

درباره کتاب ساختار دراماتیک در شعر دوره عباسی

کتاب ساختار دراماتیک در شعر دوره عباسی ترجمهٔ کتاب البناء الدرامی فی القصیدة العباسیة اثر بشار بن برد الی المتنبی است. این کتاب منبعی برای پژوهش‌های ادبیات تطبیقی عربی و فارسی ویژه محققان ادبیات فارسی است. این کتاب اطلاعات مهم و اساسی پیرامون مطالعهٔ تطبیقی آثار شاعرانی چون متنبی، بحتری، ابوتمام، ابونواس، ابن الرومی، بشار بن برد و... در اختیار پژوهشگران قرار می‌دهد. کتاب البناء الدرامی فی القصیدة العباسیة در اردن و در موسسهٔ انتشاراتی موسسهٔ حماده للدراسات الجامعیه و النشر و التوزیع منتشر شده است. 

خواندن کتاب ساختار دراماتیک در شعر دوره عباسی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران پژوهش ادبی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ساختار دراماتیک در شعر دوره عباسی

«مدت های مدیدی است بر این باورم که از میان دوره های تاریخ عربی اسلامی، دوره عباسیان، در تمامی عرصه ها و رویکردها، عصری نمونه است؛ البته من فقط عصر نبوت و خلفای راشدین را استثنا می کنم ؛ همان عصری که دوره عباسیان میوه رسیده آن، مرحله پیشرفته ای از مراحل پیشرفت و رشد آن و حالتی از اتحاد در عین تنوع بود که امت عربی نه پیش و نه پس از آن، شاهد آن نبود؛ به نظرم، هیچ دوره ای از ادوار ادبیات عربی، شاهد جلوه های گسترده دوره عباسی نبوده است؛ همان دوره ای که آغوشش باز، به لحاظ اندیشه و تأمل، سینه اش قوی و آزاد و برخوردار از کرانه های گسترده بود ؛ همه این موارد، این دوره را برای یک پژوهشگر در جلوه های نشاط اجتماعی و عرصه های زندگی، دوره ای تحریک کننده قرار داده بود؛ در همین دوره بود که تناقض ها در آن گرد آمدند، جلوه ها و پیکره های گسترده آن، موارد ناموزون و ناهماهنگ را درک و حل نمودند؛ اما در عین حال، در بیشتر موارد، هویت ملت و رسالت آن، حفظ شد.

این عصر، از چنان نفوذ نظامی و سیاسی برخوردار شد که مقام نخست را در میان کشورهای جهان به خود اختصاص داد؛ همچنین، این دوره ، شکوهمند، استوار، ارزشمند و معتبر بود که عهدنامه هایی با آن به امضا می رسید  افزون بر مورد یاد شده، از چنان وجهه علمی و فرهنگی برخوردار شد که باعث آگاهی آن از فرهنگ و تمدن ملت های دیگر شد؛ به طوری که از این امر بهره برد و آن را در فرهنگ عربی اسلامی بدون هیچ گونه احساس به ضعف و سستی، ذوب نمود. از نظر من، این عامل، باعث شد دوره یاد شده از لحاظ علمی و فرهنگی، بزرگ ترین عصر قلمداد شود.»