کتاب بزرگ تر فکر کن

کتاب بزرگ تر فکر کن نوشتهٔ شینا آینگار و ترجمهٔ میثم همدمی است و نشر نوین آن را منتشر کرده است. راه و رسم خلاقیت‌ورزی در این کتاب آمده است.

درباره کتاب بزرگ تر فکر کن

برای آنکه داستان‌های زیبا بنویسیم، خوب شعر بگوییم، نقاشی‌هایی شگرف خلق کنیم، مجسمه‌ای بدیع بسازیم یا ابزاری مفید بیافرینیم، نیازمند خلاقیت هستیم. اما آیا همه می‌توانند خلاق باشند یا اینکه خلاقیت تنها منحصر به تعداد انگشت‌شماری از نوابغ است؟ کتاب بزرگ تر فکر کن جعبۀ اسرارآمیز خلاقیت را می‌گشاید و با اتکا به آخرین یافته‌های علوم اعصاب و روان‌شناسی شناختی نشان می‌دهد که تقریباً همه از توانایی خلاقیت‌ورزی برخوردارند. بعد از مطالعۀ این کتاب، خلاقیت دیگر برایمان یک راز به حساب نمی‌آید؛ خواهیم دید که آفرینندگی از توانمندی‌های دست‌یافتنی هر انسانی است. کافی است خود را باور کنیم، دقیق‌تر به عناصر پیرامونی‌مان بنگریم و بکوشیم همان عناصر قدیمی از پیش موجود را به شیوه‌هایی نو باهم ترکیب کنیم.

کتاب حاضر به مدد شیوهٔ بزرگ‌تر فکر کن رهنمودهایی در اختیارتان قرار می‌دهد. بخش نخست کتاب به شرح مبانی نظری این روش می‌پردازد و بخش دوم شش گامی را شرح می‌دهد که درواقع پیچ و مهره‌های تشکیل‌دهندهٔ این روش محسوب می‌شوند. کتاب مکملی هم، تحت عنوان کتاب کار بزرگ‌تر فکر کن، به ارائهٔ جزئیاتی کاربردی‌تر می‌پردازد. بخش قدردانی نیز افراد پرشماری را فهرست کرده است که طی چند سال گذشته در دانشکدهٔ کسب‌وکار کلمبیا به گسترش، آزمایش و بهبود روش بزرگ‌تر فکر کردن یاری رسانده‌اند.

داستان‌های بسیاری از افراد موفقی وجود دارند که آموخته‌اند برای مقابله با همهٔ انواع مشکلاتِ نیازمند نوآوری در تمامی حوزه‌های تلاش بشری -و حتی در زندگی شخصی- بزرگ‌تر فکر کردن را به کار ببندند. این کتاب به شما نشان خواهد داد که چطور به نحوی خودآگاه ایده‌هایی خلاقانه بیافرینید و مهم‌تر از آن، نشان خواهد داد که چگونه همه قادرند به محض درک کردن نقشهٔ راه‌حل مسئلهٔ خلاق، به انسان‌هایی خلاق بدل شوند. 

خواندن کتاب بزرگ تر فکر کن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر می‌خواهید فکرتان را بزرگ‌تر کنید و موفق‌تر و خلاق‌تر شوید این کتاب را حتما بخوانید.

بخشی از کتاب بزرگ تر فکر کن

«من در منطقهٔ منهتن شهر نیویورک زندگی می‌کنم، جزیره‌ای کوچک با ظرفیتی استثنایی برای به اسارت درآوردن قوهٔ خیال ما؛ این قوه همان بخش خلاقانهٔ وجودمان است که اغلب در آشفته‌بازار فعالیت‌هایمان از نظر دور می‌ماند. البته خب، این جزئی از نیویورکی بودن به حساب می‌آید. ما بخشی از نیویورک هستیم. در این شهر درهم‌فشرده، تحت کنترل نگاه داشتن امورمان دشوار به نظر می‌رسد. شما برای زندگی در چنین شرایطی بدون به بیراهه رفتن، باید تاب‌آوری را در خود پرورش دهید و لحظاتِ همراه با آرامش فکری را بیابید.

برای من، این لحظه‌های توأم با آرامش در اوایل صبحگاهان اتفاق می‌افتند؛ طی این ساعات، حتی در فصل تابستان هم، هوا سوز دارد. من دوست دارم زمانی که جهان اطرافم تازه در حال بیدار شدن است، به دوچرخه‌سواری بپردازم -در این زمان، سکوتی نسبی در خیابان‌ها برقرار و هوای سرد شهر هنوز گزنده است. همراه با یکی از دوستانم سوار بر دوچرخه‌ای دونفره می‌شوم. مسیرهای قابل‌انتخاب برای دوچرخه‌سواری به نحو سرگیجه‌آوری فراوان‌اند. ترجیح من آن است که در مسیری آشنا، در امتداد رود هادسون، به سوی پایین‌دست و دماغهٔ جزیرهٔ خواب‌آلود رکاب بزنیم و هدف آن است که قبل از بالا آمدن خورشید، به مقصدمان برسیم.

مهم نیست که هر چند وقت یک بار به چنین سیاحتی -شبیه به یک زیارت- می‌رویم، من همواره در حیرتم که چه اتفاقاتی انتظارمان را می‌کشند. من نابینا هستم، بنابراین تجارب حین سیاحت، از طریق حواس غیربصری و توصیفاتی که پیش‌تر خوانده یا شنیده‌ام، ذهنم را هدایت می‌کنند.»