کتاب مهربانی

کتاب مهربانی نوشتهٔ گیل هاسون و ترجمهٔ سجاد مجیدی پرست و حوریه حاجیلو است و انتشارات اندیشه احسان آن را منتشر کرده است. با خواندن این کتاب زندگی‌تان را تغییر دهید و دنیا را به جای مهربان‌تری تبدیل کنید.

درباره کتاب مهربانی

مهربانی، واژه‌ای ساده و بی‌آلایش است. گویی خود واژه، می‌تواند بیانگر معنا و مفهوم عمیق و ژرفش باشد که در عین سادگی، واژه‌ای به معنای واقعی سخت و پیچیده است. مهربانی یعنی درستی و صداقت، مهربانی یعنی پایبندی به اصول و ارزش‌های اخلاقی، ارزش‌های انسانی را سرلوحه کار خود قرار دادن، ارزش‌هایی مانند احترام به انسان‌ها به دور از هرگونه داوری و قضاوت، پذیرش و همدلی در رابطه با افراد و موقعیت آن‌ها در زندگی. بدین ترتیب مهربان بودن همواره به معنای خوب بودن در زندگی نیست؛ چرا که مهربان بودن یعنی درست عمل کردن، که گاهی باعث ناامیدی دیگران می‌شود و حتی ممکن است آن‌ها را عصبانی کند. خوب بودن، براساس اینکه، دیگران فرد را چگونه می‌بینند، ارزیابی می‌شود و این در حالی است که مهربان بودن براساس اخلاق، ارزش‌ها و باورهای ما شکل می‌گیرد.

برای مهربان بودن با دیگران، ابتدا باید با خود مهربان بود؛ خود را دوست داشت و به خود احترام گذاشته و ارج نهاد. گیل هاسون در کتاب خود با نام مهربانی به شکلی گویا و زیبا به این مهم اشاره می‌کند: «مهم است که با تمام وجود با خودتان در فراز و نشیب‌های زندگی با مهربانی رفتار کنید؛ با خود مانند یک دوست مادام‌العمر رفتار کنید و مهربانی و مراقبت، احترام و پشتیبانی را به خودتان هدیه دهید.» وی در ادامه می‌گوید فردی که نمی‌تواند با خود مهربان باشد، چگونه خواهد توانست به دیگری مهربانی کند؟!

خواندن کتاب مهربانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر می‌خواهید راه و روش صحیح مهربان‌بودن را بیاموزید این کتاب را حتما بخوانید.

درباره گیل هاسون

گیل هاسون، معلم، مربی و نویسنده‌ای است که ۲۰ سال سابقه در زمینه رشد و توسعه فردی دارد و تخصص او در زمینه‌هایی همچون اعتماد به نفس و عزت نفس، مهارت‌های ارتباطی و انعطاف‌پذیری در ارتباطات بین‌فردی است.

هاسون در سازمان‌های آموزشی، سازمان‌های مرتبط با کسب‌وکار، سازمان‌های داوطلبانه و بخش دولتی تدریس کرده و به آن‌ها تعالیم و آموزش‌های مرتبط را ارائه داده است. او نویسنده پرفروش‌ترین کتاب در حوزه ذهن‌آگاهی و هوش‌هیجانی است و علاوه بر این بخش، در سایر کتاب‌هایش به زمینه‌هایی از قبیل رفتار با افراد خشن، تاب‌آوری و مهارت‌های ارتباطی پرداخته است.

علاقه و انگیزه خاص و ویژه او در زمینه کمک به مردم برای تحقق پتانسیل‌ها و استعدادشان و تحقق بهترین سبک زندگی آن‌هاست.

بخشی از کتاب مهربانی

«مهربان بودن (آگاه بودن و انجام دادن چیزهای خوب به نفع شخص دیگر) می‌تواند در شما و شخصی که به شما کمک می‌کند، احساس خوبی ایجاد کند. البته، باز نگه‌داشتن درب برای کسی یا منتظر ماندن در صف، طبق نوبت خودتان خوب است. در حقیقت، درست مثل گفتن «لطفاً و از شما سپاسگزارم» هنگام درخواست یا دریافت چیزی، یا گفتن «ببخشید» برای جلب توجه، باز نگه داشتن درب یا منتظر ماندن در صف طبق نوبت به عنوان شیوه‌های رفتاری خوب تلقی می‌شوند. بنابراین از مردم در مورد زندگی و علایق‌شان سؤال کنید، نه اینکه فقط در مورد خودتان صحبت کنید.

شیوه تربیتی کودکان این چنین است که ما رفتارهای خوبی را به آن‌ها آموزش می‌دهیم و دقیقاً این‌گونه است که به ما گفته شده است که بگوییم: خواهش می‌کنم، لطف می‌کنید، از شما سپاسگزارم، هنگام صحبت کردن حرف کسی را قطع نکنیم، حرف‌هایمان را با همدیگر در میان بگذاریم و اگر کار نادرستی انجام دهیم عذرخواهی کنیم. به خودمان دائماً یادآوری می کنیم که مودب و متین باشیم.

آنچه باعث می‌شود رفتارهای خوب انجام دهیم، از فرهنگی به فرهنگ دیگر متفاوت است؛ به طور مثال، در بسیاری از فرهنگ‌ها اینکه قبل از ورود به خانه شخصی دیگر کفش‌های خود را درآوریم، کاری بسیار عادی است. در بعضی از فرهنگ‌ها به نظر می‌رسد در هنگام احوالپرسی، استفاده کردن از دست چپ به جای دست راست، بی‌ادبی محسوب می شود یا توهین‌آمیز است. در موقعیت دیگر، اگر به منزل شخصی دعوت شده‌اید، بدون هدیه رفتن (دست خالی رفتن) رفتاری به دور از ادب است. با این وجود، هر کجای دنیا که هستید، رفتارهای مناسب و در عین حال توجه کردن به آداب اجتماعی می‌تواند شما را به فردی با ملاحظه تبدیل کند.

پس مهربانی چگونه متفاوت به نظر می‌رسد؟ مهربانی وقتی اتفاق می‌افتد که شرایط را برای کسی آسانتر کنید یا از دشواری‌اش بکاهید. مهربانی شامل اعمال نوع دوستانه است که به دیگران کمک می‌کند و یا روحیه‌شان را ترفیع و بهبود می‌بخشد. مهربانی، مانند رفتار خوب و با ملاحظه بودن، از موضع حُسن نیت ناشی می‌شود و به معنای تمایل به انجام کار خوب، صحیح، مناسب و شرافتمندانه است. اما اعمال مهربانی نسبت به شیوه‌های رفتاری خوب، به میزان کمتری خودکار هستند و همچنین کمتر رسمی می‌باشند. مهربانی را می‌توان از قبل برنامه‌ریزی کرد و درموردش تفکر کرد، اما اغلب اعمال مهربانانه، بی‌مقدمه و ذاتی هستند.»