کتاب رهایی از اضطراب

کتاب رهایی از اضطراب نوشتهٔ پیتر رابینز و ترجمهٔ محمد صمدانی فرد است. انتشارات ارجمند این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی راهنمای تشخیص و درمان اضطراب سالمندان. این اثر از مجموعهٔ «بهداشت سالمندان» از این انتشارات است.

درباره کتاب رهایی از اضطراب

دوران سالمندی برهه‌ای از زندگی است که انسان با آن آشنایی ندارد و متأسفانه جامعه نیز کمکی در آمادگی برای این دوره فراهم نمی‌کند. مسائلی مثل تنهایی، مشکلات مالی، تغییر محل زندگی، وابستگی‌های فیزیکی جهت انجام کارهای شخصی، مرگ همسر و دوستان و مجموعه‌ای از تغییرات بنیادی، ضربه‌های شدیدی را در دورانی که فرد بیش از همیشه ناتوان است، به او وارد می‌نماید. مسائلی مثل ازدست‌دادن توانایی‌های جسمی، روحی و اقتصادی و اضطراب و افسردگی ناشی از تحولات زندگی را باید جدی گرفت و ریشه‌یابی کرد. پیتر رابینز در کتاب رهایی از اضطراب، این علائم و اختلالات طبیعی بیمارگونه را مورد بررسی قرار داده‌ است. خواننده پس‌از مطالعهٔ این کتاب، قادر به شناسایی این تفاوت‌ها خواهد بود. در این کتاب اختلالات غیرطبیعی را از چهار زاویه مورد بررسی قرار گرفته‌اند: 

۱- روان‌کاوی و روان‌درمانی و برخورد روان‌پزشکی، گروه درمانی و مکالمه درمانی و غیره

۲- دارو درمانی

۳- آرام‌بخشی

۴- تغییرات در سبک زندگی

خواندن کتاب رهایی از اضطراب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به روان‌شناسان و روان‌درمانگران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب رهایی از اضطراب

«روانشناسان و متخصصینی که در این زمینه فعالیت دارند به رشد تسلسلی انسان معتقد بوده و تئوریهای مختلفی را در این زمینه بیان نموده‌اند. به عنوان مثال اریکسون۲۱ روانشناس مشهور کودکان، ۸ مرحله رشد را از کودکی تا سالمندی برای انسان تعریف کرده است و می‌نویسد: برای حفظ سلامت روحی، انسان می‌بایست تمام این مراحل را بطور کامل بگذراند. او می‌نویسد: هر مرحله رشدی باید بطور کامل و موفق گذرانیده شود تا بتوان وارد مرحله بعدی رشد شد و زمانی که یک مرحله از رشد، به دلایل مختلف مانند حوادث ناگوار و یا مسایل محیطی و غیره متوقف شود و فرد نتواند آن مرحله را بطور تمام و کمال به پایان برساند، نتیجه منفی این نقص در دوران بعدی رشد، خود را نشان داده و رشد انسان در مراحل بعدی، از نقص این مرحله، متأثر خواهد شد.

در حالی که محققین روانشناسی رشد تئوریهای مختلفی را بیان می‌دارند اما یک مسئله کاملا روشن است و آن این که رشد مغز انسان تا حدود ۲۰ سالگی و رشد سلول‌های مغزی، تا سنین پیری ادامه می‌یابد. این واقعیت نیز وجود دارد که در دورانهای بخصوصی، صدمه به مغز، می‌تواند نوع رشد مغز را مختل نماید و اختلال ایجاد شده تا آخر عمر ادامه یابد. به عنوان مثال، اگر صدمه و تخریب در منطقه کنترل تکلم و قبل از سن ۶ یا ۷ سالگی به وجود آید، بقیه مناطق مغز، وظایف منطقه صدمه دیده را به عهده می‌گیرند و تکلم فرد، رشد طبیعی خواهد داشت. ولی اگر صدمه مذکور بعد از سن ۶ یا ۷ سالگی اتفاق بیافتد، فرد دچار اختلال تکلم خواهد شد.

در سنینی که کودکان در حال یادگیری هستند، چنانچه در اثر حادثه‌ای اطمینان خود را نسبت به دیگران و محیط پیرامون خود از دست بدهند، اثرات این عدم اطمینان می‌تواند تا آخر عمر با آنها بماند. اختلافات خانوادگی، ضرب و جرح فیزیکی و روحی و یا حتی مشاهده صحنه‌هایی از دعواهای خانوادگی، در دوران‌های حساس رشد کودک، می‌توانند سبب تغیر شکل فیزیکی و رشدی مغز کودکان شده و آثار نامطلوب این نابسامانیها، در سنین بالا، به صورت اضطراب، استرس، تشویش، نگرانی، افسردگی و حتی تمایلات خودکشی بروز می‌کنند. فروید، روانشناس مشهور می‌نویسد؛ "ضربات روحی که در سنین پایین به افراد وارد می‌گردد مانند انداختن سنگی به استخر آب است، چرا که علیرغم آرامش بعد از ورود سنگ به آب، امواج به دیواره یا کف استخر برخورد کرده و مجدداً به نقطه ورود سنگ به آب بر می‌گردند و این تسلسل تا زمان مرگ فرد همراه او خواهد بود."»