کتاب دیدگاه های جدید در مورد گفتار درونی

کتاب دیدگاه‌های جدید در مورد گفتار درونی نوشتۀ پابلو فوسا و ترجمۀ مه آسا رسولی و زهرا بیکی است. این کتاب را انتشارات نمای علم منتشر کرده است.

درباره کتاب دیدگاه‌های جدید در مورد گفتار درونی

پدیده گفتار درونی دغدغه‌ای کهن در تاریخ‌دانش بوده است. اولین نوشته‌هایی که به این پدیده اشاره می‌کنند در فلسفه، افلاطونی به‌ویژه در کتاب Theaetetus و همچنین در اعترافات سان آگوستین (۲۰۱۰) یافت می‌شود از نظر افلاطون، روح، وقتی می‌اندیشد، کاری جز گفتگو با خود انجام نمی‌دهد. در قرن بیستم، این لو ویگوتسکی این پدیده را مطرح کرد تا بتواند استدلال کند که این پدیده یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها در مطالعه آگاهی انسان و یک موضوع اجباری مطالعه برای کسانی است که می‌خواهند در معابر (بین) ذهنیت و روح کاوش کنند. پیشنهاد می‌کند که گفتار درونی به‌عنوان یک پدیده روان‌شناختی از تلاقی دو فرایند برتر از روان‌شناختی تشکیل شده است: فکر و زبان گفتار درونی از توصیف آن بیان روشنفکری زبان و شفاهی اندیشه ناشی می‌شود. به همین دلیل است که از درک ویگوتسکی، گفتار درونی را می‌توان به‌عنوان تفکر کلامی در نظر گرفت. برای بحث گفتار درونی با درونی‌سازی زبان خودمحور پیاژه مطابقت دارد.

در کتاب دیدگاه‌های جدید در مورد گفتار درونی، دیدگاه‌های نظری و تجربی جدیدی درباره گفتار درونی ارائه شده است. باتوجه‌به تفصیل‌های نظری جدید، در وهله اول، فوسا و پاچکو در این (جلد) ادغامی بین مفهوم گفتار درونی در نظریه ویگوتسکی و نظریه آگاهی پیش بازتابی در پدیدارشناسی هوسرل ایجاد می‌کنند. در توسعه این فصل نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که در کار ویگوتسکی، به‌ویژه در اندیشه و زبان، برخی از پیشایندها مشهود است که می‌تواند ما را به بعد متفاوتی از گفتار درونی برسانند. اگرچه ویگوتسکی کارکرد حل مسئله را به‌عنوان کارکرد اصلی گفتار درونی نسبت می‌دهد و بعد بازتابی و کنترل شده را در نظر می‌گیرد فوسا و پاچکو وجود چیزی را پیشنهاد کنند که آنها گفتار درونی پیش بازتابی می‌نامند با ادغام نظریه ادموند هوسرل در مورد عملکرد آگاهی ممکن است فکر کنیم که گفتار درونی که تابعی از آگاهی است، دارای بعد پیش انعکاسی، کنترل نشده، منفعل و غیرارادی است. این فصل سؤالاتی را برای کارهای تجربی آینده برای کشف این بعد که در ادبیات فعلی بررسی نشده است باز می‌کند.

خواندن کتاب دیدگاه‌های جدید در مورد گفتار درونی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای افرادی که در حوزه روان‌شناسی مشغول فعالیت هستند و یا به این حوزه علاقه‌مند هستند کتابی مناسب و خواندنی است.

بخشی از کتاب دیدگاه‌های جدید در مورد گفتار درونی

«ویگوتسکی یکی از نویسندگان اصلی روان‌شناسی است که به توسعه فرایندهای شناختی از جمله زبان درونی علاقه‌مند بوده است گفتار درونی از نظر او تجربه صحبت‌کردن با خود در سکوت است؛ یعنی زبانی خاموش که با شما همراه هست. از نظر او اندیشه و زبان، یک تفکر کلامی است. نویسنده با مفهوم تفکر،کلامی رابطه روشنی بین زبان درونی و اندیشه برقرار می‌کند، یک تعامل اساسی در هنگام درک پدیده گفتار درونی. به قول خودش:

زبان درونی شکلی خاص باتوجه‌به ماهیت روان‌شناختی خود است شکل خاصی از فعالیت کلامی، با ویژگی‌های خاص خود و ارتباط پیچیده‌ای با سایر اشکال فعالیت کلامی حفظ می‌کند.

ما معتقدیم که بی‌تفاوت نیست که شخص برای خود صحبت کند یا برای دیگران زبان درونی زبانی است برای خود و زبان بیرونی زبانی برای دیگران نمی‌توان پذیرفت که این تفاوت ریشه‌ای و اساسی بین کارکردهای یکدیگر هیچ پیامدی برای ماهیت ساختاری هر دو کارکرد کلامی ندارد... این فقط در مورد صداگذاری نیست. وجود یا عدم وجود آواز ماهیت روان‌شناختی زبان درونی را توضیح نمی‌دهد، بلکه پیامدهای ناشی از آن طبیعت را توضیح می‌دهد. زبان درونی نه‌تنها بر ظاهر مقدم، است؛ بلکه بر خلاف آن است زبان خارجی فرایند تبدیل اندیشه به کلمه، مادی شدن و عینیت‌بخشیدن به آن است. زبان درونی برآیندی از حس مخالف است که از بیرون به درون می‌رود فرایند تبخیر زبان در اندیشه.

طبق گفته ویگوتسکی گفتار درونی باید ویژگی‌های خیلی خاصی داشته باشد. چون از دل تعاملات اجتماعی شکل می‌گیرد، باید برخی از کیفیت‌های مکالمه را داشته باشد؛ یعنی تبادل افکار بین دیدگاه‌های مختلف ویگوتسکی همچنین پیشنهاد کرد که گفتار درونی در فرایند درونی شدن، تغییر و تحول‌های مهمی را از سر می‌گذراند؛ مثلاً نسبت به گفتار بیرونی خلاصه‌تر و فشرده‌تر می‌شود.»