کتاب جیرجیرک یا مورچه؟

«تصور کنید امشب به خواب می روید و صبح در حالی چشم هایتان را باز می کنید که در یک سیارهٔ دیگر هستید؛ شما قادر به دیدن خویش نیستید زیرا حجم ندارید و در لامکان قرار گرفته اید. چه وهم انگیز و راز آلود! در جایی فرو آمده اید که تنها توصیفش را شنیده اید.

به اطراف می نگرید سراسر دشت و درخت و جنگلی بی انتها، تماشایی و بکر! هیچ رد پایی روی خاک نیست و اثری از موجود دیگری به چشم نمی خورد.

چشم هایتان را ببندید و گوش کنید. صدای قل قل آب از دل کوه و آواز ملایم وزیدن نسیم را می شنوید که آرام در حال تاب دادن آفتابگردان هاست. صبر کنید مثل اینکه صدایی آشنا به گوش می رسد! قبلا آن را شنیده اید اما چندان اعتنا نکرده اید. انگار اینجا هم رگه هایی از حیات وجود دارد، پس اضطرابتان کاسته می شود. یک سوال ذهنتان را به خود مشغول ساخته است؛ من کجا هستم؟ اینجا کجاست؟ صدا را دنبال می کنید شاید به دنبال آن نشانه های دیگری از حیات بیابید؛ زمان نمی گذرد و موجودیتی نیست. این پایین چه خبر است؟ درست زیر پایتان. یکباره شوق سراپایتان را فرا می گیرد. خودمانیم! تا به حال از دیدن یک دسته مورچه تا به این حد شادمان شده بودید؟ انگار در حال هیپنوتیزم هستید. حس ندارید پس چیزی را لمس نمی کنید، در حالتی بین خواب و بیداری به سر می برید و هنوز نه نام دارید، نه وجود، نه شکل و حجم! درست است، شما هنوز به عنوان انسان خلق نشده اید؛ بالاخره متوجه شدید. اینجا بهشت است مکانی که برای اولین بار آدم خلق شد و بعد به زمین هبوط کرد، در حالتی وهم انگیز و سرشار از بهت چند قدم برداشته و با خود می اندیشید به محض بیدار شدن، دربارهٔ این خواب رویایی و این سفر ماجراجویانه با دوستان و همکاران و اعضای خانواده سخن خواهید گفت و مشغول ثبت همهٔ لحظات این رویا می شوید. اما آیا مطمئن هستید که این یک خواب است؟! در دست باد به این طرف و آن طرف می روید؛ سبک و بی وزن و درست مقابل یک جهت نما فرود می آیید!

«به طرف کارگاه پالایش روح». به خود می نگرید و از خود می پرسید «روح»؟ پس من روحی هستم که هنوز جسم ندارم؟ دو زاری تان می افتد! پس به این دلیل قادر به دیدن خویش نبودم؟ کمی دستپاچه شده و به سختی بر دلهرهٔ خویش فائق می گردید؛ بعد با نگاه کنجکاوانه و کارآگاه مانند، سعی می کنید راز سر به مهر این سفر جادویی را کشف کنید! بیشتر دقت کرده و آرام آرام به خود نزدیک می شوید انگار در حال تماشای یک اثر هنری هستید! با خود می اندیشید؛ وای چه شکوهی و چه شگفتی! چه اهورایی و تماشایی است!»