کتاب تریستان و ایزوت

کتاب تریستان و ایزوت نوشتهٔ ژوزف بدیه و ترجمهٔ پرویز ناتل خانلری است. انتشارات نیلوفر این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این داستان کهن عاشقانهٔ اروپایی، شما را به‌یاد داستان‌های «لیل و مجنون» و «خسرو و شیرین» می‌اندازد.

درباره کتاب تریستان و ایزوت

کتاب تریستان و ایزوت به‌کوشش ژوزف بدیه، ادیب، نویسنده و عضو فرهنگستان ادبیات فرانسه گردآوری شده است. این داستان، قصهٔ ادبار عشق نامشروع ۲ دلداده است؛ «تریستان» شوالیهٔ کورنیش و «ایزوت» شهبانوی ایرلندی. تریستان پس از شکست‌دادن «مورهولت» شوالیه‌ٔ ایرلندی، به ایرلند می‌رود تا ایزوت را برای ازدواج با عموی خویش، پادشاه مارک، بازگرداند. در بازگشت، نوشیدن اکسیر عشق باعث می‌شود آن‌ها دلباخته‌ٔ یکدیگر شوند. به‌باور اهل نظر، تأثیر این اثر که توسط «گوتفرید» شاعر قرون وسطای آلمان نگاشته شده، بر تفکر و هنر و ادبیات اروپا و آمریکا انکار‌ناپذیر است. داستان تریستان و ایزولت که به‌عنوان «تریستان و ایزولد» نیز شناخته می‌شود، یک عاشقانهٔ جوانمردانه است که از قرن دوازدهم به بعد به‌صورت‌های مختلف بازگو شده است. این کتاب داستان یک تراژدی است. درحالی‌که جزئیات این داستان از نویسنده‌ای به نویسندهٔ دیگر متفاوت است، ساختار کلی طرح تقریباً یکسان بوده است.

خواندن کتاب تریستان و ایزوت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی کهن اروپا و قالب داستان عاشقانه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره ژوزف بدیه

ژوزف بدیه (Joseph Bédier) نویسندهٔ فرانسوی و متخصص فیلولوژی با گرایش متن‌شناسی قرون وسطی، در ۲۸ ژانویهٔ ۱۸۶۴ در پاریس به دنیا آمد و در ۲۹ اوت ۱۹۳۸ درگذشت. او که اصالت برتانی داشت، دوران کودکی و نوجوانی را در جزیرهٔ رئونیون گذراند. پس از تحصیلات، استاد ادبیات فرانسه شد و در متون قرون وسطی تخصص یافت. او چندین متن مربوط به قرون وسطی را به زبان فرانسهٔ معاصر بازنویسی کرد؛ از مهم‌ترین آن‌ها داستان «تریستان و ایزوت» را می‌توان نام برد که به قلم پرویز ناتل خانلری در سال ۱۳۳۴ به پارسی ترجمه شد.

درباره پرویز ناتل خانلری

پرویز ناتل خانلری در اسفند ۱۲۹۲ در تهران به دنیا آمد و در شهریور ۱۳۶۹ در همین شهر درگذشت. او که از اهالی ناتل نور در مازندران بود، ادیب، سیاست‌مدار، مترجم، زبان‌شناس، نویسنده و شاعر معاصر ایرانی است. خانوادهٔ پدر و مادر او هر ۲ مازندرانی بودند و در حکومت قاجار شغل دیوانی داشتند. کلمهٔ «ناتل» (نام قدیمی شهری در مازندران) به پیشنهاد نیما یوشیج (نوهٔ خالهٔ مادرش) بر نام خانوادگی او افزوده شد و با آنکه خود همیشه آن را به کار می‌برد، در شناسنامه‌اش نبود. پرویز ناتل خانلری تحصیلات ابتدایی را در مدرسهٔ سن لویی، مدرسهٔ آمریکایی تهران و مدرسهٔ ثروت تهران گذراند. درس‌های دورهٔ اول دبیرستان را به‌طور متفرقه امتحان داد و هنگام ورود به دارالفنون برای دورهٔ دوم متوسطه، به تشویق «بدیع‌الزمان فروزانفر» که آن زمان معلم دارالفنون بود، رشتهٔ ادبی را انتخاب کرد؛ سپس وارد دانشسرای عالی شد و در سال ۱۳۱۴ هجری شمسیْ دانش‌نامهٔ لیسانس زبان و ادبیات فارسی را از دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران دریافت کرد. پس از گذراندن دورهٔ آموزشی خدمت نظام وظیفه، از سال ۱۳۱۵ به‌خدمت وزارت فرهنگ درآمد و مدتی دبیر دبیرستان‌های رشت بود. او ضمن تدریس در دبیرستان‌ها، دورهٔ دکتری زبان و ادبیات فارسی را گذراند. در سال ۱۳۲۲ خانلری جزو اولین گروه دریافت‌کنندگان دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران بود. موضوع پایان‌نامهٔ دکتری او «تحول غزل در شعر فارسی» بود که به‌راهنمایی «ملک‌الشعرا بهار» به انجام رساند و بعداً با عنوان «تحقیق انتقادی در عروض و قافیه و چگونگی تحول اوزان غزل فارسی» به چاپ رسید. پس از پایان خدمت وظیفه، دوران خدمت در دانشگاه تهران را آغاز کرد. خانلری کرسی «تاریخ زبان فارسی» را در دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران ایجاد کرد و تا سال ۱۳۵۷، خود متصدی تدریس آن بود. از دانشجویان و شاگردان موفق او می‌توان به دکتر «قدمعلی سرامی» اشاره کرد. در همان اوایل دوران خدمت در دانشگاه تهران، در سال ۱۳۲۵، انتشارات دانشگاه تهران را بنیان گذاشت و خود به‌مدت ۵ سال مدیریت آن را بر عهده داشت.