کتاب علوم اعصاب شناختی حافظه

کتاب علوم اعصاب شناختی حافظه نوشتهٔ اسکات اسلاتنیک با ترجمهٔ صدف حسنی و فرزانه خدابنده و سیدعبدالکریم قاسمی و امیرمحمد مهدی نیا در انتشارات آوای نور چاپ شده است. مغز و حافظهٔ انسان از پیچیده‌ترین و جذاب‌ترین سیستم‌های موجود در جهان هستند. در دو دهه گذشته، علم اعصاب شناختی حافظه با ظهور تکنیک‌هایی که می‌تواند به طور غیرتهاجمی فعالیت مغز انسان را با وضوح مکانی و زمانی بالا اندازه گیری کند، شروع به رشد کرده است.

درباره کتاب علوم اعصاب شناختی حافظه

این کتاب پردازش زمانی در مغز را برجسته می‌کند. عصب‌شناسان شناختی عمدتاً از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) برای شناسایی نواحی مغز مرتبط با یک فرایند شناختی استفاده می‌کنند. اگرچه fMRI وضوح فضایی بسیار خوبی دارد، اما این روش اطلاعات کمی در مورد زمان فعال بودن نواحی مغز یا نحوهٔ تعامل نواحی مختلف مغز ارائه می‌کند. این کتاب با تأکید بر هر دو جنبه مکانی و زمانی پردازش مغز، مروری کامل بر علوم اعصاب شناختی حافظه ارائه می‌دهد و هدف آن هدایت آیندهٔ تحقیقات حافظه است.

هر فصل به سبکی نوشته شده است که اطلاعات پس زمینه و بسیاری از شکل‌ها به راحتی قابل دسترس باشد. موضوعات مورد بحث در سراسر متن مورد بررسی قرار می‌گیرد. محبوب‌ترین دیدگاه‌ها معمولاً مورد سؤال قرار می‌گیرد نه اینکه به‌سادگی درست فرض شوند، کاری که در اکثریت قریب‌به‌اتفاق کتاب‌های درسی صورت نمی‌گیرد. به‌این‌ترتیب، علم به‌صورت پرسش‌پذیر، در‌حال‌تکامل و هیجان‌انگیز به تصویر کشیده می‌شود. هر فصل شامل اهداف یادگیری، مقدمه، بخش‌هایی در مورد موضوعات کلیدی، خلاصه، سؤالات مروری و معرفی مقالات علمی است. 

کتاب علوم اعصاب شناختی حافظه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

مخاطبان این کتاب افراد تحصیل کرده و علاقه مند به علوم اعصاب شناختی حافظه، دانشجویان کارشناسی، دانشجویان کارشناسی ارشد و دانشمندانی هستند که علاقه مند به درمان جامع و به روز این موضوع هستند. این کتاب می‌تواند به‌عنوان یک کتاب درسی تکمیلی در دوره‌های سطح پایین (برای مدرسانی که مایل به درمان جامع در مورد این موضوع هستند) یا به‌عنوان متن اصلی در دورهٔ کارشناسی سطح متوسط، دوره کارشناسی ارشد، یا یک سمینار فارغ التحصیل (با سخنرانی‌های مربی، ارائه‌های دانشجویی، و بحث در مورد مقالات علمی) استفاده شود.

بخشی از کتاب علوم اعصاب شناختی حافظه

«ضبط الکترود عمق مانند ضبط ERP است، اما الکترود مستقیماً در یک منطقه خاص مغز وارد می‌شود. این تکنیک دارای وضوح مکانی عالی (در محدوده زیر میلی متر) و وضوح زمانی عالی (در محدوده میلی ثانیه) است. با این حال، این روش فقط در انسان در شرایط نادر، مانند بیمارانی که به دلایل بالینی الکترود کاشته‌اند، استفاده می‌شود. ضبط الکترود عمق به عنوان ثبت تک سلولی نیز خوانده می‌شود، اگرچه این یک نام غلط است زیرا هر الکترود فعالیت چندین سلول / نورون مجاور را ثبت می‌کند (در مقابل ضبط تک سلول در حیوانات غیر انسانی، جایی که فعالیت سلول‌ها در واقع از فرد ثبت می‌شود؛ به فصل ۱۰ مراجعه کنید). در بیماران مبتلا به صرع، برای تعیین ناحیه دقیق منجر به تشنج، گاهی الکترودهایی در مغز آنها کاشته می‌شود. اگر چنین ناحیه‌ای شناسایی شود، می‌توان با تلاش برای درمان وضعیت آنها، آن را با جراحی خارج کرد (به بخش ۹ مراجعه کنید). بعد از اینکه بیماران الکترودهایی را در مغز خود کارگذاری کردند، در حالی که سیگنال برای تعیین محل ایجاد تشنج کنترل می‌شود، آن‌ها گاهی داوطلب شرکت در آزمایش‌های حافظه می‌شوند. از ضبط الکترود عمق می‌توان برای اندازه گیری فعالیت فرکانس پایین‌تر که آهسته‌تر نوسان دارد، که می‌تواند برای تولید ERP استفاده شود، یا فعالیت فرکانس بالاتر که سریعتر نوسان دارد، که نشان دهنده سنبله / شلیک نورون‌های مجاور است (لوگوثتیک، پالس، آگاس، الترمان و تریناس، ۲۰۰۱) همانطور که در جعبه 3. 2 بحث شد، رابطه مستقیمی بین فعالیت عصبی، فعالیت الکتروفیزیولوژیکی (یعنی فعالیت الکتریکی تولید شده توسط شلیک عصبی که با ERP قابل اندازه گیری است) و فعالیت fMRI وجود دارد.

یک مطالعه حافظه از الکترودهای عمقی کاشته شده در هیپوکامپ و سایر مناطق لوب گیجگاهی داخلی بیمارانی که برای جراحی صرع مورد بررسی قرار گرفتند، ثبت شده است (سوسانا و همکاران، ۲۰۱۵). شکل 4. 2A محل الکترود عمقی را در هیپوکامپ سمت چپ یک شرکت کننده نشان می‌دهد.»