کتاب دانشنامه داروهای اعتیادآور

کتاب دانشنامهٔ داروهای اعتیادآور نوشتهٔ ریچارد لارنس میلر کتابی جامع و مرجع است که با بیانی آسان و شیوه‌ای جذاب و دقیق برای خوانندگان خود بیش از ۱۳۰ دارو (شامل تریاک، هروئین، کوکائین، نیکوتین، ماریجوانا و...) را که موردِ سوء‌استفاده‌های دارویی قرار می‌گیرند شرح می‌دهد.

درباره کتاب دانشنامه داروهای اعتیادآور

تمرکز کتاب دانشنامه داروهای اعتیادآور بر لیستی از داروها قرار دارد که بر اساس حروف الفبای انگلیسی تنظیم و مرتب شده است. تعدادی از آن‌ها را معمولاً به‌عنوان دارو در نظر نمی‌گیرند، اما تمامی آن‌ها را از راه‌هایی که غیرِقابلِ‌تشخیص از سوءاستفاده‌های داروئی است موردِ سوءاستفاده قرار داده‌اند. روشی که در نوشتن این دانشنامه در پیش گرفته شده روشی چند‌رشته‌ای است، به این معنی که جنبه‌های گوناگون از چندین رشتهٔ تحقیقی در کنار یکدیگر بازگو شده‌اند. مثلاً اگر مفهومی را در نظر بگیریم، این مفهوم از منظر یک شیمی‌دان دارای معنای خاصی است، حال‌ آنکه همان مفهوم در نگاه یک زیست‌شناس، فیزیک‌دان و یا از منظرِ یک انسان‌شناس دارای معانی دیگری خواهد بود. در دانشنامه داروهای اعتیادآور هزاران گزارش علمی به لحاظ مفاهیم و داده‌ها موردِ غربالگری قرار گرفته‌اند تا برای خوانندگانی که عموماً به دنبال اطلاعات پایه‌ای در‌موردِ داروها هستند پربار و نیز قابل استفاده باشد. علاوه بر فهرست الفبایی داروها، این کتاب شامل بخشی دربارهٔ اقسام داروها است که در آن بخش داروها به طور کلی طبقه‌بندی می‌شوند، از قبیل محرک‌ها (Stimulants) که آن‌ها هم در قالب دسته‌بندی دقیق‌تری شامل آمفتامین‌ها (Amphetamine)، داروهای کم‌اشتهایی (Anorectics)، کوکائین (Cocaine) و پیریدین آلکالوئیدها (Pyridine alkaloid) بیان می‌شوند. یک چنین طبقه‌بندی از داروها زمینهٔ وسیع‌تری از اطلاعات را فراهم می‌کند. توضیحات و توصیفاتی که در هر بخش برای داروها ارائه می‌شوند بیانگر یک اجماع علمی در‌موردِ آن داروهاست که اساساً مبتنی بر گزارش‌هایی هستند که در مجلات علمی معتبر به چاپ رسیده‌اند.

خوانندهٔ این کتاب می‌تواند مطالب مورد نیاز دربارهٔ هر یک از داروها را باتوجه‌به روشی که در طبقه‌بندی مطالب کتاب به‌کاررفته از بخش‌های مختلف آن جمع‌آوری کند. مثلاً در این کتاب هرجا سخنی از محرک‌ها به میان می‌آید شامل طبقهٔ خاصی از محرک‌ها با نام آمفتامین می‌شود و هر مطلبی که دربار‌هٔ آمفتامین‌ها بیان می‌شود شامل داروی خاصی چون متا آمفتامین (Methamphetamine) است. خواننده‌ای که با مطالب اساسی دربارهٔ محرک‌ها آشنائی دارد و تنها به اندکی اطلاعات خاص دربارهٔ متاآمفتامین‌ها نیازمند است به‌راحتی می‌تواند به جزئیات مربوط در این زمینه دست یابد. اگر خواننده‌ای بخواهد دربارهٔ ماهیت کُلّیِ محرک‌ها بیشتر بداند، آن را در مطالب موجود در همین کتاب خواهد یافت. اما کسانی که قصد دارند فراتر از مطالب علمی خلاصه‌شده‌ای که در قالب مدخل‌های فهرست‌بندی شده در این اثر آمده است به مطالعه بپردازند می‌توانند به منابع ذکرشده در پایان هر مدخل مراجعه کنند. بسیاری از این منابع فهرست بیشتری از منابع دیگر را ارائه کرده‌اند.

توضیحات ارائه‌شده درموردِ داروها، تلفظ صحیح نام داروها، اسامی مستعار و خیابانی آن‌ها، وضعیت قانونی، شرحی از استفاده‌ها و سوءاستفاده‌های داروئی در گذشته و حال، فاکتورهای سوءاستفاده، تداخل با داروهای دیگر، و خطرات ایجاد سرطان و نقص‌های مادرزادی را شامل می‌شوند.

این کتاب با یک بخش راهنما به پایان می‌رسد که به خوانندگان این اثر برای دسترسی به اطلاعاتی کلی دربارهٔ داروها کمک می‌کند. در این دانشنامه خوانندگان نه‌تنها به مطالعهٔ منابعی به‌ظاهر بی‌طرف، بلکه به مطالعهٔ منابعی ترغیب می‌شوند که صراحتاً وضعیت‌های متفاوتی را دربارهٔ جنبه‌های گوناگون استفاده از داروها بیان می‌کنند.

خواندن کتاب دانشنامه داروهای اعتیادآور را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دانشجویان داروسازی و پزشکی پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره ریچارد لارنس میلر

ریچارد لارنس میلر یک محقق مستقل است. او کتاب‌های بسیاری را به‌رشتهٔ‌ تحریر درآورده است. از جمله آثار این پژوهشگر می‌توان به «The Case for Legalizing Drugs» در سال ۱۹۹۱ میلادی و «Drug Warriors and Their Prey: From Police Power to Police State» در سال ۱۹۹۶ میلادی اشاره کرد. او پرسش‌های مطرح دربارهٔ سوء‌استفاده‌های داروئی از دههٔ ۱۹۸۰ میلادی تاکنون را موردِ مطالعه قرار داده و در این راستا با دادستان‌ها، قاضی‌ها، پرستاران، سوء‌استفاده‌کنندگانِ دارویی و خانواده‌های آن‌ها دیدار و گفتگو کرده است. او پیش‌نویسِ قانونِ نظارت ‌بر‌داروها را که از طرف قانون‌گذاران حزب دموکرات و جمهوری‌خواه مطرح شد به‌ نگارش در‌آورده و در برابر کمیتهٔ قانون‌گذاری شهادت داده است. وی همچنین به‌دفعات در محافل عمومی دراین‌رابطه سخنرانی کرده است.

بخشی از کتاب دانشنامه داروهای اعتیادآور

«همان‌طور که از نام آن پیداست، این‌دسته از داروها (محرک‌ها) مصرف‌کنندهٔ خود را تحریک می‌کنند. یک رانندهٔ کامیون ممکن است از داروهای محرک استفاده نماید تا این توانائی را بیابد که بدون استراحت مدت زمان بیشتری را جهت حمل محموله‌های باری رانندگی کند. یک سرباز آن‌را استفاده می‌کند تا بتواند از عهدهٔ عملیات شدید جنگی برآید که درصورتِ عدمِ مصرف، انجام آن غیرِممکن می‌نمود. محرک‌ها غالباً با بهره‌برداری از بُنیهٔ نیروی حیاتی و انرژیِ ذخیره در بدن شخصِ مصرف‌کننده چنین نتایجی را به‌وجود می‌آورند. در‌صورتی‌که از محرک‌ها در مواقعی خاص، مثلاً انجام یک امر مهم، استفاده شود و پس از استفاده از آن بدن مصرف‌کننده استراحت کامل داشته باشد و بهبودی کامل حاصل نماید ممکن است آسیبی ایجاد نشود. استفادهٔ نادرست از محرک‌ها مانند روشن کردن شمع از هر دو طرف برای ایجاد روشنایی بیشتر است. سوخت شدید انرژی در بدن ممکن است فرد مصرف‌کننده را از‌ پای در‌آورد.

***

بر‌سرِ‌اینکه توهم چیست بحث‌های فراوانی وجود دارد. آیا توهم سایهٔ آبی‌رنگی در میان پرده‌ای از رنگ‌های طبیعی است؟ آیا حرکتی مواج در جسمی ساکن و جامد است؟ آیا توهم شعله‌های آتش شومینه‌ای است که به اَشکالی از حیوانات بدل می‌شوند؟ آیا توهم همان چیزی است که از مقابل دیدگانِ بازِ فردی می‌گذرد؟ آیا توهم موجودی است که از ناکجاآباد ظاهر می‌گردد و در شخصِ متوهم بصیرتی عارفانه را پدید می‌آورد؟ آیا احساسی از شناور بودن است؟ آیا جریان دیگری از زمان است؟ آیا تداخل حواس است، آن‌جا که رنگ‌ها شنیده، و بوها دیده می‌شوند؟ متخصصان شاید از پاسخ به این پرسش‌ها طفره بروند، اما این کتاب تمام حالات اشاره‌شده را تحت عنوان توهم طبقه‌بندی می‌کند.»