کتاب یادداشت هایی برای مسافران علمی

کتاب الکترونیکی «یادداشت‌هایی برای مسافران علمی» نوشتهٔ حسن مختاری در انتشارات دیده بان چاپ شده است. این کتاب دربارهٔ لزوم حفاظت از اطلاعات شخصی در برابر جاسوس‌هایی است که به عقیدهٔ نویسنده همه‌جا حضور دارند. حسن مختاری کارمند علمی یکی از مراکز تحقیقاتی مجموعه نیروهای مسلح با بیش از ۱۳ سال سابقهٔ کاری است.

درباره کتاب یادداشت هایی برای مسافران علمی

این کتاب در ۲۰ یادداشتی که عناوین آن‌ها در ادامه می‌آید،  نکاتی امنیتی را به مسافرانی که قصد دارند به خارج از کشور سفر کنند، گوشزد می‌کند. این نکات در خصوص حفظ اطلاعات شخصی‌ مسافران در مواجهه با جاسوسان و سیستم‌های امنیتی کشورهای دیگر است. عناوین این یادداشت‌ها که فصل اول کتاب را تشکیل می‌دهند به ترتیب زیر است:

یادداشت اول: تفاوت ساده‌لوحی با ساده‌انگاری

یادداشت دوم: وظایف و اهداف سرویس‌های اطلاعاتی و سازمان‌های جاسوسی

یادداشت سوم: چرا من برای سرویس‌های اطلاعاتی مهم هستم؟

یادداشت چهارم: مواظب چپ، راست، روبرو و پشت سر خود باشید

یادداشت پنجم: جاه‌طلبی پاشنۀ آشیل نفوذ به افراد علمی

یادداشت ششم: انحرافات اخلاقی برای افراد علمی و غیرعلمی کارایی دارد

یادداشت هفتم: تهدید و ارعاب هم کارایی دارد اما نه به‌ اندازه جاه‌طلبی

یادداشت هشتم: فارسی‌زبانان خارج از کشور چه کسانی هستند؟

یادداشت نهم: در چه کشوری خطر بیشتر است؟

یادداشت دهم: چه کسانی بیشتر در معرض تهدید هستند؟

یادداشت یازدهم: ایجاد دردسر و زیرپاکشی

یادداشت دوازدهم: در چه قالب‌هایی نزدیک می‌شوند؟

یادداشت سیزدهم: نامحسوس، نرم و طبیعی نزدیک می‌شوند

یادداشت چهاردهم: چگونه ممکن است در فضای مجازی شناسایی شویم؟

یادداشت پانزدهم: به‌خاطر مسائل حفاظتی زندگی خود را قفل نکنیم

یادداشت شانزدهم: آغوش خودی را به آغوش غیرخودی ترجیح ندهیم.

یادداشت هفدهم: چرا ایران و چرا تشیع؟

یادداشت هجدهم: جنگ نرم و کارگزاران آن .

یادداشت نوزدهم: نشستی با یک طرف‌دار نظریه توهم توطئه

یادداشت بیستم: بیوتروریسم، جنگ بیولوژیک و فرصت مطالعاتی

فصل دوم کتاب به نکاتی عمومی می‌پردازد که در یک سفر ایمن باید رعایت شود.

کتاب یادداشت هایی برای مسافران علمی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به مطالعه دربارهٔ موضوعات امنیتی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب یادداشت هایی برای مسافران علمی

«شخصی که باغبان یک خانواده بسیار مرفه در زمان حکومت سابق بود تعریف می‌کرد که قبـل از انقلاب این خانواده از ایران خارج شدند و من همچنان در باغ و خانه ایشان زندگی می‌کردم. سال‌ها از انقلاب گذشت و بنا به دلایلی بعضی از اعضای خانواده مذکور تصمیم بـه مراجعـه بـه ایران گرفتند. هنگامی که با عدم مصادره منزل مواجهه شدند و زنان بـدون چـادر را در خیابـان دیده بودند، با کمال حیرت و تعجب به باغبانشان گفته بودند در این چند روز در ایران اتفـاقی افتاده است؟ باغبان با تعجب گفته بود نه چطور؟ شخص گفته بود که در کشوری که ما زنـدگی می‌کردیم، می‌گفتند در ایران اگر زنی بدون چادر از خانه خارج شود، حکمـش اعـدام اسـت، یـا تحت سخت‌ترین شکنجه‌ها واقع می‌شود و امـوال همـه کسـانی کـه از کشـور خـارج شده‌اند، مصادره می‌شود و... باغبان می‌گفت به آنها گفتم که نه به‌هیچ‌وجه این‌طور نیست به شـما حقیقـت را نگفته‌اند و صاحب خانه با جدیت تمام گفت که در حقیقت و درسـتی حرف‌هایی کـه شنیده‌ام تردیـدی ندارم؛ آنها دروغ نمی‌گویند من خودم فیلمی را دیدم که عده‌ای شعار می‌دادند که یا روسری یـا توسری ... بدون شک این مدت اتفاقی رخ داده است و چون سرگرم مشکلات خودم و آماده‌شدن برای مسافرت به ایران بودم از آن غافل شده‌ام... شاید این مثال که حقیقت داشت و خودم شاهد گفتار باغبان بـودم و صاحبخانه‌شان را هـم دیدم، ارتباطی با بحث نداشته باشد ولی از مسئله تربیت و تحریف حقایق برای کسی کـه بـرای آموزش رفته است نباید غافل بود. شخصی که چند سالی در لندن زندگی و تحصیل می‌کرد و در آنجا به کـار رسـانه‌ای اشـتغال داشت، از یکی از شبکه‌های ماهواره‌ای تمام بدبختی‌های مردم ایران را – حتی از زمـان قاجـار و معاهدات ننگین آن - متوجه انقلاب اسلامی می‌دید. ایشـان فـردی بـود کـه به‌عنوان یـک متخصص و تحصیل‌کرده، چند سال بیشتر نبود که از کشور ایـران خـارج شـده و در انگلسـتان زندگی کرده بود و انگلستان را کشوری معرفی می‌کرد که برای مردم ایران فقـط و فقـط نقـش ناجی، آزادی‌بخش و هدیه دهنده دموکراسی دارد که سایه قاجار و پهلوی را از سـر ایرانیـان بـاز کرد و...»