کتاب مدیریت دانش در سازمان ها

کتاب مدیریت دانش در سازمان ها نوشتهٔ سهیل حاتمی با ویراستاری سیدفخرالدین طاهرزاده موسویان در نشر عطران چاپ شده است. مدیریت دانش مفهومی است که به‌صورت انفجاری ظهور کرده و طی چند سال گذشته موضوع داغی بوده است. تعدادی از نظریه‌پردازان برجسته مانند پیتر دراکر، پاول استراسمان و پیتر سنگه در ایالات متحده، در تکامل مدیریت اندوخته‌های علمی نقش داشته‌اند. 

درباره کتاب مدیریت دانش در سازمان ها

در این کتاب سعی داریم، منافع حاصل از پیاده‌سازی مدیریت دانش، چالش‌ها و موانع موجود از قبیل تکنولوژی، موانع فرهنگی، ساختار سازمانی، کنترل و فرماندهی، فقدان انگیزش و ... را بررسی کرده و در پیاده‌سازی مدیریت دانش سازمان‌ها باتوجه‌به مزایای بی‌شمار ناشی از اجرای مدیریت دانش، اقدام به شناسایی موانع موجود در سر راه این حوزه نماییم؛ به این امید که زمینه کاهش موانع و افزایش موفقیت سیستم مذکور به وجود آید.

در دنیای کسب‌وکار بسیار دشوار قرن ۲۱، مزیت رقابتی سازمان‌ها تقریباً به طور کامل به این بستگی دارد که چطور قادر به مدیریت و استقرار دارایی‌های شرکت خود هستند. این دارایی‌ها را می‌توان به دارایی‌های ملموس و نامشهود دسته‌بندی کرد. در روش سنتی، دارایی‌های مادی مانند کارخانه، ماشین‌آلات، تجهیزات، موجودی و مالی سرمایه به‌عنوان اساسی‌ترین دارایی‌های شرکت است. دارایی‌های نامشهود مانند دانش فکری و مالکیت معنوی نقش بسیار کم یا مبهمی را در هر سازمان ایفا می‌کند.

در روزگار کنونی برخورداری از اطلاعات و دانش روز به موقعیتی استوار برای ادامه حیات فردی و اجتماعی تبدیل شده و حتی توان رقابت در بازار منوط به کسب توسعه دانش فردی و سازمانی است تاحدی‌که دانش جزئی اساسی از سرمایه، تلقی شده است، به‌منظور استفادهٔ بهینه از سرمایهٔ دانش در سازمان‌ها، رشته جدیدی از مدیریت به نام مدیریت دانش پدید آمده است تا ضمن بهبود بخشیدن به فرایندهای دانش و با پیوند بین استراتژی سازمان و استراتژی مدیریت دانش در تأمین دانش مناسب در زمان مناسب برای فرد مناسب به حفظ مزیت رقابتی سازمان کمک کند.

کتاب مدیریت دانش در سازمان ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به کتاب‌های مدیریت و کسب‌وکار و بازاریابی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب مدیریت دانش در سازمان ها

«در عصری که ما در آن زندگی میکنیم که حقیقتاً می‌توان آن را عصر دانش نامید، دانش بیشترین ارزش را در سازمان‌ها دارد و موفقیت شرکت‌ها در قرن ۲۱ باتوجه‌به بازارهایی که هر روز رقابتی تر می‌شوند منوط به استفاده از دانشی است که شرکت‌ها در فرایندهای کلیدی خود بدان نیاز دارند. در این میان سازمان‌هایی که درجهٔ بالایی از خلاقیت و عملکرد کاری دارند دانش خود را به‌صورت اثربخشی مدیریت می‌کنند. بیشتر شرکت‌های خصوصی به اهمیت دانش و مدیریت آن برای کسب مزیت رقابتی و بقا در صحنه رقابتی پی برده‌اند. تجربه نشان داده است که موضوع مدیریت دانش بحثی نیست که اهمیت خود را از دست دهد بلکه باتوجه‌به سرعت تغییرات محیط ارزش آن روزبه‌روز بیشتر می‌شود. هرچند مدیریت دانش به طور گسترده‌ای در تئوری و عمل بحث شده است، هنوز در بخش دولتی روی آن کار خاصی انجام نگرفته است. ازآنجایی‌که استخدام کارمندان در بخش دولتی طولانی‌مدت است، کارمندان در این سازمان‌ها دانش زیادی را در مورد کار خود کسب کرده و می‌کنند؛ بنابراین نیاز است تا این دانش قبل از بازنشسته‌شدن و خروج این نیروها از سازمان تسهیم و در اختیار سایر کارمندان قرار گیرد تا این سرمایه ٔگران به‌راحتی از سازمان خارج نشود.»