کتاب زندگی و مبارزات آیت الله شهید اشرفی اصفهانی

کتاب زندگی و مبارزات آیت الله شهید اشرفی اصفهانی نوشتهٔ حسین کاوشی و فاطمه نظری کهره است و انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب زندگی و مبارزات آیت الله شهید اشرفی اصفهانی

شهید آیت‌الله عطاء‌الله اشرفی اصفهانی با طلوع نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی، به میدان مبارزه گام نهاد و در پایگاه مبارزاتی خویش، مسجد و حوزه‌ٔ علمیه‌ٔ آیت‌الله بروجردی کرمانشاه، با سخنرانی‌های افشاگرانه‌ای در مقابل سیاست‌های ضداسلامی و غیرقانونی رژیم پهلوی ایستاد. با اوج‌گیری مبارزات ملت ایران در سال‌های ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ در کنار سایرِ بزرگان و نیروهای مبارزِ انقلاب نقش‌ِ مهمی در سازمان‌دهی و هدایت مردم ایفا کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی طی حکمی از سوی امام خمینی، به‌عنوان امام جمعه کرمانشاه و سپس مسئول روحانیون اهل تسنن استان منصوب شد. با شروع جنگ تحمیلی و بروز فتنه‌ٔ منافقین، آیت‌الله اشرفی در کنار رهبریِ نظام و مردم بارها در جبهه‌های جنگ حضور یافت. سرانجام در روز جمعه ۲۳ مهر ۱۳۶۱ در سنگر نماز جمعه‌ٔ کرمانشاه، طی یک عملیات تروریستی منافقین، به فیض شهادت نایل آمد.

کتاب زندگی و مبارزات آیت الله شهید اشرفی اصفهانی دربارهٔ زندگی و مبارزه‌های این شهید والامقام است. شهید آیت‌الله عطاءالله اشرفی اصفهانی از جمله مبارزانی است که چندین دهه با روش‌های سیاسی ـ فرهنگی با حکومت پهلوی به مبارزه پرداخت. 

خواندن کتاب زندگی و مبارزات آیت الله شهید اشرفی اصفهانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که به خواندن کتاب زندگی‌نامهٔ بزرگان تاریخ معاصر ایران علاقه دارند پیشنهاد می‌کنیم. انقلاب اسلامی مرهون زحمات مبارزان نستوهی است که برای برپایی حکومت اسلامی به تبعیت از رهبر کبیر فرزانه، حضرت امام خمینی (ره) در این راه از هیچ کوششی فروگذار نکردند. شناخت این رهبران و چهره‌ها و تبیین نقش و جایگاه آنان گامی بزرگ در شناخت و تبیین ابعاد مختلف انقلاب اسلامی ملت ایران است.

بخشی از کتاب زندگی و مبارزات آیت الله شهید اشرفی اصفهانی

منزل ساده و خشت‌وگلی که عطاءالله در آنجا متولد شد و دوران کودکی‌اش را در آن سپری کرد، دارای سه اتاق بود. یکی از اتاق‌ها محل سکونت خانواده، اتاق دیگر محل رفت و آمدهایی بود که به خانه می‌شد و اتاق سوم به‌عنوان آشپزخانه مورد استفاده قرار می‌گرفت. عطاءالله به دلیل نظر پدرش بیشترِ دوران قبل از تحصیل را در خانه گذراند. وی دربارهٔ این دوره از کودکی خود می‌گوید: «در زمان سه چهار سالگی به بعد که رسم بود بچه‌ها باهم بازی می‌کردند، من با بچه‌های دیگر انس نداشتم، یعنی اینکه پدرم نمی‌گذاشت تا مبادا با بچه‌های دیگر یک قدر جنبهٔ اخلاقی‌مان رعایت نشود، فقط در خانه بودیم. کارهای بچه‌گانه‌ای که ما داشتیم در نظرم هست که دو تا کار من داشتم: یکی اینکه چندتا سنگ روی هم می‌گذاشتم می‌گفتم: یخ، یخ. در آن زمان یخ می‌آوردند درِ خانه‌ها که هوا سرد بود، پوشال می‌ریختند بر روی آن برای فصل بهار. بهارها می‌آوردند درِ خانه‌ها اینها را توزیع می‌کردند... یکی دیگر هم اینکه شتری با گل درست کرده بودیم و یک انسان هم به آن بسته بودیم و یک چیزی هم رویش انداخته بودیم و این هم شده بود مثل رعیت‌ها که یک الاغ درست می‌کنند و یک چیزی رویش می‌اندازند برای بارگیری. این هم کار ما بود. در اخبار هم داریم که بچه‌ها را یکی دو سال به حال خودشان بگذارید و زیاد بر آنها فشار نیاورید و از خود پیغمبر (ص) هم داریم که گاهی در کوچه‌ها که عبور می‌کردند و بچه‌ها در حال بازی بودند، حضرت طوری رفتار می‌کردند که هیبت ایشان موجب نشود بچه‌ها پخش بشوند و به حالت عادی از کنار اینها عبور می‌کردند و آنها هم مشغول بازی به کار خودشان بودند. معلوم می‌شود بچه را در همان حالت طفولیت که دارد باید به حال خودش گذاشت.»