کتاب فرزندی از چرچیل

کتاب فرزندی از چرچیل نوشتهٔ سمیه حبیبی در نشر عطران چاپ شده است. خاندان چرچیل- اسپنسر، که با نام چرچیل از شهرت کم‌نظیر جهانی برخوردار است، از برجسته‌ترین خاندان‌های انگلیسی است که از اواخر سده هفدهم میلادی تاکنون در قله جامعه اشرافی بریتانیا جای داشته است.

درباره کتاب فرزندی از چرچیل

بنیانگذار خاندان چرچیل فردی به نام وینستون چرچیل است. برخی مورخین، ازجمله ادوارد هارلی، پدربزرگ این وینستون را آهنگری می‌دانند که در خدمت خاندان مگز بود. این ادعا البته مورد تکذیب نسل کنونی چرچیل‌هاست که برای خود شجره‌نامه مفصلی ساخته‌ و پیشینه خویش را به یک فرانسوی اهل لیون می‌رسانند که گویا در نیمه دوم سده یازدهم میلادی، در عهد ویلیام فاتح، به انگلستان مهاجرت کرد و اعقاب او در زمره متمکنین زمان خود بودند.

پدر وینستون چرچیل گویا ثروتی داشت و با دختری از خاندان وینستون، از سکنه گلوسسترشایر، ازدواج کرد. حاصل این ازدواج وینستون چرچیل فوق‌الذکر‌است که در ارتش چارلز اول شاغل شد و به درجه کاپیتانی رسید. کاپیتان وینستون چرچیل در سال 1643 با الیزابت، دختر جان و الئانور دریک، ازدواج کرد. این دختر از اعقاب سِر برنارد دریک درباری الیزابت اول و از خویشان نزدیک سِر فرانسیس دریک، دزد دریایی و «سگ درنده» الیزابت، بود. الئانور دریک، مادرزن وینستون چرچیل، دختر لرد باتلر، شوهر خواهر جرج ولیرز (دوک باکینگهام)، بود. بدین‌سان، وینستون چرچیل در زمره نزدیکان خانواده ولیرز جای گرفت و این در رشد آتی او مؤثر بود. بنیانگذار خاندان ولیرز، فردی به ‌نام جرج ولیرز است که از متنفذترین رجل سیاسی دوران جیمز اول استوارت، پادشاه انگلستان، بود و در تاریخ‌نگاری بریتانیا به فساد اخلاقی و برکشیدن افراد ناشایست و دون شهره است. در دوران اقتدار ولیرز بود که ترکیب سنتی اشرافیت بریتانیا دستخوش تحول اساسی شد و این سرآغاز ظهور بسیاری از خاندان‌هایی است که در سه سده‌ بعد در رأس حکومت بریتانیا جای گرفتند. در کتاب حوادث مهم تاریخ انگلیس چنین می‌خوانیم:

سِر فرانسیس بیکن، که مردی بسیار فهمیده بود، از وزرای جیمز بود. او غالباً به شاه مشورت‌های خوبی ارائه می‌داد. ولی جیمز از مشورت‌های خوب پیروی نمی‌کرد. او به خرد خودباور داشت و راه خود را می‌رفت و مردان بی‌ارزش را برای کمک به خود به شورای مشاورینش وارد می‌کرد. یکی از این مقربین که بسیار قدرتمند شد جرج ولیرز است؛ جوانی که چهره زیبا و رفتار دلپسندش دل شاه را ربود. به‌زودی کار بدان جا کشید که جیمز هیچ‌چیز را از او دریغ نمی‌کرد. بسیاری از مناصب و افتخارات به او اعطا شد ازجمله عنوان "دوک باکینگهام". در زیر نفوذ این سوگلی‌ها، می‌خوارگی، ارتشاء و همه گونه مفاسد در دربار جیمز به سیره عادی بدل شد. حتی بیکن، به‌رغم علمش، راه این‌گونه کردارها را در میان اطرافیانش گشود... باکینگهام با پادشاه و با چارلز، ولیعهد، زندگی می‌کرد. آن‌ها یکدیگر را با نام‌های صمیمانه صدا می‌زدند. نام باکینگهام "استینی" [آهو کوچولو] بود و نام ولیعهد "چارلز کوچولو". به پادشاه نیز "بابا و رفیق عزیز" می‌گفتند...

در این دوران اعضای خاندان ولیرز همچنان از اقتدار فراوان برخوردار بودند. باربارا ولیرز، که با لقب "لیدی کاستلمان" شهرت فراوان دارد، معشوقه چارلز دوم بود.

وینستون چرچیل در دوران اعاده سلطنت انگلستان، پس از انقلاب پوریتانی و استقرار دولت کومنولث، خدماتی به سود چارلز دوم انجام داد؛ به‌پاس آن عضو مجلس عوام شد، خانه‌ای در لندن خرید، شغلی سودآور در ایرلند به چنگ آورد و پس از بازگشت به انگلستان در دربار شاغل شد. آمریکانا از او با عنوان "سیاستمدار و مورخ سلطنت‌طلب" یادکرده است.

کتاب فرزندی از چرچیل را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به کتاب‌های تاریخی و سیاسی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب فرزندی از چرچیل

سرداران فاسد و پیمانکاران یهودی

در سال ۱۷۰۲ چرچیل به "دوک مارلبورو" ملقب شد و به‌عنوان فرمانده کل ارتش بریتانیا در رأس "اتحاد بزرگ" علیه لویی چهاردهم، پادشاه فرانسه، جای گرفت. در این جنگ خونین ده‌ساله انگلستان و اتریش در یک جبهه جای داشتند. امپراتور اتریش نیز لقب "شاهزاده روم مقدس" را به جان چرچیل اعطا کرد. این عنوانی است که تا به امروز دوک‌های مارلبورو به کار می‌برند.

فرماندهی ارتش اتریش در این جنگ را شاهزاده اوگن ساوئی (آوژن دو ساووآ) به دست داشت که «به‌شدت بر دلالان و پیمانکاران یهودی متکی بود.» ژنرال جان چرچیل، دوک مارلبورو، نیز چنین وضعی داشت. ی یهود می‌نویسد «سِر سالومون مدینا در دوران "جنگ وراثت اسپانیا" پیمانکار اصلی جان چرچیل بود و او را از طریق پول، تدارکات و به‌ویژه اطلاعات تغذیه می‌کرد.»

این سولومون مدینا به همراه ویلیام اورانژ راهی انگلستان شد و تأمین نیازهای مالی وی را به عهده داشت. بخش مهمی از نیروی انسانی انگلستان در این جنگ از "بردگان نظامی" آلمانی تشکیل می‌شد که پیمانکاران یهودی فراهم می‌آوردند. بدین‌سان، تاریخ خاندان چرچیل از آغاز با زرسالاران یهودی پیوندی ژرف دارد. به نوشته تروخانوفسکی، جان چرچیل نه‌تنها سرزمین‌های اروپایی را غارت کرد بلکه در داخل بریتانیا نیز رشوه‌های کلان دریافت می‌کرد. به‌علاوه، او و زنش مشاغل ظاهری متعدد برای خود به چنگ آوردند که سالیانه ۶۴۳۲۵ پوند استرلینگ برایشان درآمد داشت؛ پولی که در آن زمان ثروتی هنگفت محسوب می‌شد. پس از پیروزی چرچیل در جنگ بلنهایم (۱۳ اوت ۱۷۰۴)، ملکه به او اراضی پهناوری به وسعت ۶۰۰۰ هکتار در آکسفوردشایر بخشید و مبلغ ۵۰۰ هزار پوند پول نقد. چرچیل در این زمین کاخی باشکوه ساخت و آن را به یاد جنگ فوق کاخ بلنهایم نامید.