کتاب تاریخ هند قدیم

کتاب الکترونیکی «تاریخ هند قدیم» نوشتهٔ راما شنکر تریپاتهی با ترجمهٔ سیدابوالفضل علیزاده طباطبایی در نشر آواهیا چاپ شده است. این کتاب به شرح تاریخ هند و اشتراکات زبانی و تاریخی ایران و هند می‌پردازد. در روزگاری که از آن با عنوان دوران اسطوره‌ای یاد می‌شود، از روابط ایران و هند سخن گفته شده است. اما این روابط در ایام تاریخی و در عصر هم‌زیستی قبایل آریایی ایران و هند، به ویژه از زمان هخامنشیان، آغاز شده و تا به امروز ادامه یافته است.

درباره کتاب تاریخ هند قدیم

به نظر دانشمندان و پژوهندگانی که درباره اصل و مبدأ اقوام آریایی و هند ـ و ـ اروپایی تحقیق می‌کنند، مردمانی که از هند در شرق تا ایرلند در غرب به السنه مختلف موسوم به هند ـ و ـ اروپایی تکلم می‌کنند در اصل در سرزمینی مشترک و در کنار هم می‌زیستند. این محققان، با توجه به ریشه‌یابی واژگانی و مشترکات زبانی این مردمان، موقعیت جغرافیایی این سرزمین را در مدارهای سردسیر شمالی و در نقاطی در آسیای مرکزی تا صحراهای روسیه تعیین کرده‌اند. مردمان مزبور احیانا در اثر سرد شدن شدید هوا یا انفجار جمعیت و نیاز به سرزمین‌ها و چراگاه‌های جدید یا فشار اقوام دیگر منطقه (احتمالاً از سوی مردمان و اقوام زردپوست نواحی شرقی) به سوی غرب و جنوب مهاجرت کردند و شاخه موسوم به هند ـ و ـ ایرانی آنها به سوی منطقه خراسان قدیم سرازیر شده و پس از مدت‌ها اقامت مشترک، بار دیگر گروه‌هایی از این قوم از طریق تنگه خیبر در شرق افغانستان وارد منطقه پنجاب هند شده و از آنجا در سراسر صفحات غربی و شمالی هند پراکنده شدند. در منطقه شمال‌غربی هند در حوالی راولپندی کنونی در پاکستان زبان سنسکریت شکل گرفت و کتب چهارگانه ودا تدوین شد و در همان منطقه پانینی، دستور زبان سنسکریت را در سده ۶۰۰ تا ۴۰۰ سال قبل از میلاد تالیف کرد.

کتاب تاریخ هند قدیم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به مطالعات تاریخی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب تاریخ هند قدیم

ریگ‌ودا

ریگ‌ودا قدیمی‌ترین اثری است که از آریایی‌های هند برجای مانده و مشتمل است بر ۱۰۱۷ سرود مذهبی و ۱۱ سرود دیگر که والکهیلیه (valkahilyas) خوانده می‌شود. کل این سرودها در ۱۰ مندله (mandalas) یا کتاب تنظیم شده است. میان تنظیم قدیمی‌ترین بخش‌های ریگ‌ودا و بخش‌های اخیر آن قرن‌ها فاصله افتاده است. کل این اثر به جز چند سرود، دعاهایی است به درگاه ارباب انواع برای کسب الطاف مادی و معنوی برای نیایشگران. معدودی از سرودها نیز اطلاعات اندکی در باره گروه‌بندی‌های فرمانروایان، جنگ‌های بین آنان و زندگی و رسوم مردم به‌دست می‌دهند.

در ریگ‌ودا به مهاجرت قدیمی آریایی‌ها و چگونگی ورود آنان به هند هیچ اشاره‌ای نشده است و با توجه به اشارات مبهم موجود در این کتاب به‌نظر می‌رسد حیطه گسترش نفوذ ایشان به بخش‌های شرقی افغانستان تا دره‌های غربی گنگ محدود می‌شد. گویا مردمان ریگ‌ودا تا دوآب گنگ، محل تلاقی رودهای گنگ و جمنا (Yamuna/Jumna) پیشروی نکرده و هنوز دریا را نمی‌شناخته‌اند و از واژه سمودره (samudra)، به معنی دریا و اقیانوس، فقط برای اشاره به پهنه‌های آب‌های بزرگ استفاده می‌کردند و با کوه‌های هیمالیا یا هیمه‌ونت (Himavant) آشنایی اندکی داشتند و هنوز به جنوب و بنگال در شرق پیشروی نکرده بودند. زیرا در این کتاب به رودها و کوه‌های جنوبی و برنج (محصول شرق) و ببر (حیوان شرق) اشاره‌ای نرفته است، در صورتی که به شیر اشاره شده است. اما دانشمندان این اطلاعات را نیز مبنا قرار نمی‌دهند زیرا به نمک که به فراوانی در پنجاب یافت می‌شود حتی برای یک بار هم در ریگ‌ودا اشاره نشده است.

دانشمندان تاریخ حیات قوم یا تمدنی را که ریگ‌ودا نماینده آن است بین ۴۰۰۰ تا ۱۶۰۰ سال قبل از میلاد تعیین کرده‌اند.