کتاب سی سال نفت ایران (از ملی شدن نفت تا انقلاب اسلامی)

کتاب سی سال نفت ایران (از ملی شدن نفت تا انقلاب اسلامی) نوشته قباد فخیمی است. این کتاب را انتشارات مهراندیش منتشر کرده است.

درباره کتاب سی سال نفت ایران (از ملی شدن نفت تا انقلاب اسلامی)

این خاطرات در حقیقت تکمیل‌کنندۀ کتاب پنجاه سال نفت ایران نوشتۀ آقای مصطفی فاتح معاون ایرانی شرکت سابق نفت ایران و انگلیس است. مصطفی فاتح داستان صنعت نفت ایران را از قرارداد رویتر در سال ۱۹۰۱ آغاز می‌کند و با ملّی شدن نفت در ایران در سال ۱۹۵۱ به پایان می‌برد. کتاب سی سال نفت ایران این داستان را از سال ۱۹۵۱ تا ۱۹۸۱ ادامه می‌دهد و می‌کوشد مسائل مهم صنعت نفت ایران را به صورتی که نویسنده در جریان آن بوده با حفظ صداقت کامل منعکس نماید و همۀ مقاماتی را که گردانندگان امور مهم صنعت نفت ایران بوده‌اند معرفی کند. این کتاب در قالب خاطرات اطلاعات مهمی درباره تاریخ دراختیار خوانندگان قرار می‌دهد. 

خواندن کتاب سی سال نفت ایران (از ملی شدن نفت تا انقلاب اسلامی) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به تاریخ معاصر ایران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب سی سال نفت ایران (از ملی شدن نفت تا انقلاب اسلامی)

سابقۀ فامیلی، تحصیل و تدریس در کالج آمریکایی که در آنجا با بسیاری از دوستان دائمی خود آشنا شد در اخلاق و رفتار پدرم اثر فوق‌العاده به جای گذاشت. مانند دوستانش فرنگی‌مآب و مبادی آداب با خصوصیات ایرانی، به صورت افراط و تا حد سادگی صدیق، صالح، انسان‌دوست، خدمتگذار جامعه، پرکار، قانع، مقرراتی و منضبط بود و به نوشته مخبر مجلۀ اخبار هفتۀ شرکت سابق نفت در آبادان، مورخ هفده آذر ۱۳۲۹، در تمام عمر معلم باقی ماند. بعد از کالج آمریکایی همدان، پدرم در شرکت قالی شرق که یک شرکت خصوصی انگلیسی بود و در امر خرید و فروش و صادرات فرش ایران به طور انحصاری عمل می‌کرد استخدام و پس از خدمت در همدان به اراک و بعد به تهران منتقل گردید. (این شرکت سال‌ها بعد به شرکت فرش ایران تغییر نام داد و ملّی گردید). در شرکت قالی شرق، با هنر، زیبایی و ظرافت صنعت فرش ایران آشنا شد و تمام همّ خود را برای خدمت به کارکنان این صنعت به کار گرفت. در تمام عمر فریفتۀ صنعت فرش باقی ماند و علاقه‌مند بود که او را قالی شناس بشناسند ولی با زد و بند عالم تجارت غریبه بود. بعد از ده سال شرکت قالی شرق را ترک کرد و به استخدام شرکت نفت ایران و انگلیس که بعد از ملّی شدن نفت به نام شرکت سابق نفت خوانده می‌شود درآمد و در سال ۱۳۱۸ برای خدمت عازم آبادان شد. اولین شغل پدرم در آبادان دبیری باشگاه ایران بود. این باشگاه در محیط آبادان که تبعیض نژادی بر آن حاکم بود برای کارکنان ایرانی ساخته شده بود و رؤسای عالی‌رتبۀ دوایر دولتی نیز از آن استفاده می‌کردند. باشگاه ایران که هنوز در آبادان وجود دارد ظاهراً از اقداماتی بود که بعد از قرارداد ۱۹۳۳ برای بهبود وضع کارکنان ایرانی به عمل آمد. باشگاه در زمین بسیار بزرگی ساخته شده بود و دارای ساختمانی زیبا، تأسیساتی بسیار مدرن، باغی بزرگ و مصفا مجهز به زمین‌های بازی، تنیس، استخر شنا، سایر وسایل ورزشی و سینمای تابستانی بود. در تمام ایام سال بخصوص در تابستان طولانی آبادان، محل تجمع، تفریح و استراحت کارمندان ایرانی و خانوادۀ آن‌ها به شمار می‌رفت (در دوران ملّی شدن نفت باشگاه ایران محل اصلی برگزاری تظاهرات بود). محل باشگاه در مجاورت دبیرستان رازی، بیمارستان شرکت نفت و در مرز شهر اصلی آبادان که مرکز سکونت افراد غیر شرکتی بود قرار داشت. در حد فاصل باشگاه ایران و شهر آبادان خیابانی قرار داشت که گذرگاه اصلی آبادان بود. خیابان جلوی باشگاه در جهت شمال غربی به محلۀ سیکلین محل سکونت کارکنان هندی و بیمارستان شرکت نفت می‌رسید و بعد از عبور از کنار اسکلۀ اصلی آبادان، دروازۀ اصلی پالایشگاه، ساختمان ادارۀ مرکزی پالایشگاه و تلمبه‌خانۀ شمارۀ سه، وارد بِرِیم منطقۀ مخصوص انگلیسی‌ها می‌شد.