کتاب غدیر وعده فراموش شده

کتاب غدیر وعده فراموش شده اثری از هانی عباسی درباره واقعه غدیر و عظمت آن است که در انتشارات آستان مهر به چاپ رسیده است.

 درباره کتاب غدیر وعده فراموش شده

در این کتاب درباره حکمت واقعه غدیر، فرازهای مهم خطبه غدیر و نقش سیاسی و اجتماعی این خطبه و دستاوردهای آن برای جامعه اسلامی می‌خوانید. این کتاب سعی نموده با استناد و اتکابه منابع مهم اسلامی از جمله منابع دینی و تاریخی و تفاسیر، به تمامی مسائل و پرسش‌هایی که درباره واقعه غدیر و پیرامون آن وجود دارد پاسخ دهد. 

خواندن کتاب غدیر وعده فراموش شده را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 علاقه‌مندان به تاریخ تحلیلی اسلام مخاطبان این کتاب‌اند.

 بخشی از کتاب غدیر وعده فراموش شده

مقاصد والای حضرت در خطبهٔ غدیر:

۱. نتیجه گیری از زحمات ۲۳ ساله با تعیین جانشینی که ادامه دهندهٔ این راه باشد.

۲. حفظ دائمی اسلام از کفار و منافقین با تعیین جانشینانی که از عهدهٔ این مهم برآیند.

۳. اقدام رسمی برای تعیین خلیفه که از نظر قوانین ملل در همیشهٔ تاریخ سندیت دارد.

۴. بیان یک دور جامع از برنامهٔ ۲۳ ساله و گذشته و حال مسلمین.

۵. ترسیم خط مشی آیندهٔ مسلمین تا آخر دنیا.

۶. اتمام حجت بر مردم که از مقاصد اصلی در ارسال پیامبران است.

نتیجهٔ عملی این اقدامپیامبر(ص)، که کثرت عارفین ومعترفین به حق اهل بیت (ع) است، و عدد میلیاردی شیعیان در طول تاریخ بخصوص در جهان امروز بهترین شاهد اهمیت آن است.

دو اقدام عملی بر فراز منبر

در اثناء خطبه، پیامبر (ص)دو اقدام عملی بر فراز منبر انجام دادند که تا آن روز سابقه نداشت و بسیار جالب توجه بود:

علی بن ابی طالب بر فراز دست پیامبر

پیامبر (ص)پس از مقدمه چینی و ذکر مقام خلافت و ولایتِ امیرالمؤمنین (ع)، برای آنکه تا آخر روزگار راه هر گونه شک و شبهه بسته باشد و هر تلاشی در این راه خنثی شود، ابتدا مطلب را بطور لسانی اشاره کردند، و سپس به صورت عملی برای مردم بیان کردند. بدین ترتیب که ابتدا فرمودند:

«باطن قرآن و تفسیر آن را برای شما بیان نمی کند مگر این کسی که من دست او را می‌گیرم و او را بلند می‌کنم.»

سپس آن حضرت گفتهٔ خود را عملی کردند، و به امیرالمؤمنین علی (ع) که بر فراز منبر کنار حضرت ایستاده بودند، فرمودند: «نزدیکتر بیا» آن حضرت نزدیکتر آمدند و پیامبر (ص)دو بازوی او را گرفتند. در این هنگام امیرالمؤمنین (ع) دست خود را به سمت صورت حضرت باز کردند تا آنکه دستهای هر دو به سوی آسمان قرار گرفت. سپس پیامبر (ص)امیرالمؤمنین (ع) را- که یک پله پایین تر قرار داشت- از جا بلند کردند تا حدی که پاهای آن حضرت محاذی زانوهای پیامبر (ص)قرار گرفت و مردم سفیدی زیر بغل ایشان را دیدند، که تا آن روز دیده نشده بود. در این حال فرمودند:

«مَنْ کنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِی مَوْلاهُ.»

«هر کس من مولی وصاحب اختیار اویم این علی مولی وصاحب اختیار اوست.»

بیعت با قلبها و زبانها۳۵

اقدام دیگر حضرت آن بود که چون بیعت گرفتن از فرد فرد آن جمعیت انبوه، از طرفی غیر ممکن بود و از سوی دیگر امکان داشت افراد به بهانه‌های مختلف از بیعت شانه خالی کنند و حضور نیابند، و در نتیجه نتوان التزام عملی و گواهی قانونی از آنان گرفت، لذا حضرت در اواخر سخنانشان فرمودند: ای مردم، چون با یک کف دست و با این وقت کم و با این سیل جمعیت، امکان بیعت برای همه وجود ندارد، پس همگی این سخنی را که من می‌گویم تکرار کنید و بگویید:

«ما فرمان تو را که از جانب خداوند دربارهٔ علی بن ابی طالب (ع) و امامان از فرزندانش به ما رساندی اطاعت می‌کنیم و به آن راضی هستیم، و با قلب و جان و زبان و دستمان با تو بر این مدعا بیعت می‌کنیم... عهد و پیمان در این باره برای ایشان از ما، از قلبها و جانها و زبانها و ضمایر و دستانمان گرفته شد. هر کس با دستش توانست و گرنه با زبانش بدان اقرار کرده است.»