کتاب مسئولیت پذیری دانش آموزان از منظر فعالیت های فوق برنامه

کتاب مسئولیت پذیری دانش آموزان از منظر فعالیت های فوق برنامه نوشته لادن بهتوئی است. کتاب مسئولیت پذیری دانش آموزان از منظر فعالیت های فوق برنامه یکی از کتاب‌های آموزشی انتشارات راز نهان برای معلمان است.

درباره کتاب مسئولیت پذیری دانش آموزان از منظر فعالیت های فوق برنامه

نظام‌های آموزشی در سطوح و مقاطع تحصیلی مختلف، اهداف و کارکردهای متفاوتی را مورد توجه و تأکید قرار می‌دهند. یکی از این کارکردها که بیانگر تلاش و برنامه‌ریزی نهادهای آموزشی برای تربیت اجتماعی و شهروندی فراگیران خود است، اقدام در مسیر ایجاد، آموزش و رشد قابلیت‌ها و مهارت‌های مسئولیت‌پذیری در میان مخاطبان و مشتریان خود است. تردیدی نیست که انسان به عنوان موجودی ذاتاً اجتماعی و برخوردار از سرشت مدنی، به تنهایی قادر به رفع نیازهای خود نیست. لذا مجبور است که برای انجام امور مختلف خود به دیگران پناه آورد. از این رو ضروری است الزامات و مقتضیات تعامل با دیگران را به درستی بشناسد و در روابط و مناسبات اجتماعی خود به کار گیرد. آموزش رفتار درست در تعامل باید از دوران مدرسه شروع شود، این کتاب سعی دارد به معلمان ساد دهد چطور کودکان را برای فعالیت اجتماعی آماده کنند.

خواندن کتاب مسئولیت پذیری دانش آموزان از منظر فعالیت های فوق برنامه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام معلمان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مسئولیت پذیری دانش آموزان از منظر فعالیت های فوق برنامه

تعریف مسئولیت‌پذیری

اصطلاح مسئولیت پذیری از نظر لغوی به معنای موظّف بودن به انجام دادن امری است. در معنای عام حقوقی نیز مسئولیت به مفهوم متعهد و موظف بودن شخص به انجام یا ترک عملی است (شهیدی، ۱۳۸۶). 

مسئولیت : ضمان، تعهد ضمانت، مؤاخذه، مواظبت به امری کردن، متعهد بودن، موظف بودن (دهخدا، ۱۳۷۲).

مسئولیت:آنچه انسان عهده دار و مسئول آن باشد از وظایف، اعمال و افعال (عمید، ۱۳۹۳).

به علاوه، صاحب نظران و متخصصان مختلف نیز برداشت ها و تبیین های خاصی را در مورد معنا و مفهوم مسئولیت پذیری ارائه کرده اند.

ناکامورا و واتانابه- مورائوکا (۲۰۰۶)، نیز تأکید می کنند که مسئولیت پذیری از آن رو که بر ایدة دموکراسی و جامعۀ دموکراتیک تأثیر می گذارد، دارای ارزش والایی است و اصولاً محور وکانون اصلی مسئولیت‌پذیری، نوعدوستی و احترام به دیگران است. مرگلر، اسپنسر و پاتون (۲۰۰۷)، معتقدند که مسئولیت‌پذیری در معنای توانایی نظم دادن به تفکر، احساسات و رفتار فردی همراه با اراده و قدرت انتخاب‌گری خود به عنوان مسئول و پاسخگوی اصلی پیامدهای فردی و اجتماعی آن است. بلانکتس (۲۰۰۹)، معتقد است مسئولیت تعهد و مسئولیتی که فرد نسبت به خودش، عقاید، ارزشها، وظایف شغلی، خانواده ها، دیگران و اجتماع دارد.

کلب (۲۰۱۲)، معتقد است مسئولیت‌پذیر به کسی می‌گویند که اراده قوی برای کنترل خواسته های خود و پاسخ به نیازهای دیگران داشته باشد. توجه به نیازهای دیگران و حساس بودن در قبال نیازهای آنان فقط یک جنبه از مسئولیت پذیری است. جنبه دیگر آن توجه به نیازهای خود و حساسیت در قبال سلامتی جسمانی و روانی خود فرد است.

هم‌چنین بلانکتس (۲۰۰۳)، معتقد است که مسئولیت پذیری از خانواده یعنی جایی که والدین پاسخگوی اعمال و رفتار خود و کودکانشان می باشند و مسئولیت زندگی آنها را بر اساس یک سری معیارها و استانداردها پذیرفته اند، آغاز می شود و بعد به اطرافیان و همسایگان می رسد و در این حالت فرد علاوه بر اینکه مسئولیت دارد امنیت و آرامش اطرافیان و همسایگان را تهدید نکند، مسئولیت پذیری به اجتماع ختم می شود. یعنی افراد در قبال آرامش، امنیت و سلامت جامعه ای که در آن زندگی می کنند مسئولیت دارند و باید علاوه بر پاک و سالم نگه داشتن جامعه، با یکدیگر با احترام رفتار کنند و مسئولیت مقابله با رفتارهای نامناسب، ضداجتماعی و غیرقابل قبول را بپذیرند.