نظرات کاربران درباره کتاب حصار و سگ های پدرم

حصار و سگ‌های پدرم نمادین بود و پر از اغراق‌شدگی. برای همین هم فضای عجیب‌وغریبی رو به‌وجود می‌آورد که آدم نمی‌تونست با تصور کردنش صورتش رو جمع نکنه. یه چندشناک‌بودن منحصربه‌فردی رو منتقل می‌کنه این کتاب. چندشناک‌بودن حصار و حاکمش (پدر) و بعدتر، چندشناک‌بودن قربانیان حصار که نمی‌دونن با آزادی‌شون چی‌کار کنن. کتاب بسیار جالبی بود در نقد مردسالاری و تمامیت‌خواهی. بیش از هرچیزی داستان درباره‌ی این بود که چطور قربانی ناآگاه بعد از حذف‌شدن دیکتاتور به خودش آسیب می‌زنه و رویایی که پیش‌تر از آزادی داشته رو به آزادی واقعی ترجیح می‌ده بعد از یه مدت. این کتاب درباره‌ی قهرمانیه که نفرین می‌شه و از کرده‌ی خود پشیمان. همین زاویه‌دید پسر ارشد حصار خیلی برای من جذاب بود. فشاری که این پسر توی حصار تحمل می‌کرد رو من توی نوشته‌های کتاب احساس می‌کردم. فشار این‌که باید یه کاری بکنه. باید بقیه رو نجات بده. باید به ناله‌ها و نگاه‌ها پاسخ بده تا روح خودش در آرامش باشه. نمی‌تونه بی‌تفاوت بمونه. وقتی هم بالأخره دست به عمل می‌زنه، بعدش بلافاصله همه باهاش دشمن می‌شن و تضادی در رفتار خواهران و مادرانش به‌وجود می‌آد. انگار تمام مدت این پسر ارشد بوده که ظلم می‌کرده و پدر واقعاً خیرخواه اون‌ها بوده. این کتاب رو دوست داشتم. همون‌طور که گفتم چندشناکی منحصربه‌فردی داره و فضای اضطراب‌آور و تیره‌ای رو به‌وجود می‌آره که شاید هرکسی نتونه تحملش کنه یا صرفاً سلیقه‌ش نباشه. اما کسانی که دوست دارن چیزی مشابه قلعه‌ی حیوانات بخونن، احتمالاً از این کتاب استقبال کنن. همچنین باید به ترجمه‌ی محشر و نثر معرکه‌ی این کتاب اشاره کنم که باعث شد خوندنش برای من لذت‌بخش باشه. دم مترجم گرم که با وجود فارسی‌زبان نبودن، چنین تسلطی روی فارسی پیدا کرده.

. تقدیم به روح پدرم- به حصار کوچکش. به بچه‌هایم که امیدوارم هنگامی که بزرگ شدند در حصار هیچ‌کس زندگی نکنند، حتا اگر حصار خودم باشد.. این تقدیم‌نامچه‌ی ابتدای کتاب "حصار و سگ‌های پدرم" نوشته‌ی "شیرزاد حسن" نویسنده‌ی کُرد است که "مریوان حلبچه‌ای" آن را به فارسی برگردانده است. اگر بخواهم کتاب را توصیف کنم "تلخ و تکان‌دهنده" بهترین توصیف است. کتابی کوچک که آینه‌ی اجتماع اطراف نویسنده -و البته که تمام جهان- است. زندگی یک دیکتاتور که نظامی توتالیتر را در میان حصاری که دورتادور خود، خانواده، زندگی و جهان‌اش کشیده، برپا داشته است. "شیرزاد حسن" که او را همچون "بختیار علی" با ترجمه‌های درخشان مریوان حلبچه‌ای شناختم، هرگز ودر هیچ‌کدام از کتاب‌های دیگری که (با همین ترجمه) از او خواندم ناامیدم نکرد. درست مثل شگفت‌انگیز درخشان نوشته‌های بختیار علی، هربار تکه‌ی تازه‌ای از جهانی کشف ناشده را برای رو کردن در دست دارد. "حصار و سگ‌های پدرم" شاید تلخ‌ترین و دردناک‌ترین‌شان است و شاید شبیه‌ترین‌شان به زیست کنونی در جهان امروز. پدری وحشی که در جهانی که آفریده شکلی از زیست کارامازوف بزرگ را -که در نوشته‌ی کارامازوف- در قد و قواره‌ی یک دیکتاتور بی‌رحم تجربه می‌کند. آن‌چه شگفت‌آور است اما کوچک بودن کتاب شیرزاد حسن است. کتابی که به نفس‌نفس‌ات می‌اندازد و از خشم کارد در استخوان‌ات فرو می‌کند و وقتی که آخرین کلمات زهرآگین‌اش را چکاند آن‌چنان به خود آلوده‌ات می‌کند که رهایی از آن تقریبا غیر ممکن است. شیرزاد حسن اگر یکی از مهم‌ترین‌های ادبیات کرد است، بدون شک ترجمه‌ی آثار او مثل دیگر آثار مترجم‌اش از بهترین‌های ترجمه‌ی فارسی در تسلط بر لحن و چند‌صدایی در تبدیل زبانی هستند."مریوان حلبچه‌ای" با شناخت دقیق از زبان مادر و زبان دوم در خوانش و برگردان متن آنچنان پرتپش عمل کرده است که ترجمه هرگز کم از زبان مادر رمان ندارد. نبض نوشته در ترجمه درست کار می‌کند و ریتم کلمه تا انتها هرگز به راه کج نمی‌زند و درست شکل می‌گیرد. پ.ن کتاب را تا به حال بیش از چهار بار در چهار روز مختلف و هر بار در فصلی و جایی خوانده‌ام و هربار برایم اگر بیشتر از اول‌بار شگفت‌انگیز نبود، کمتر هم نبود!..

تحمل میخواهد خوندنش

این کتاب مصداق بارز حرف داستایوفسکی تو کتاب بانوی میزبان هست که میگفت آزادی را به انسان ضعیف بده خودش دو دستی آن را میاورد و کف دستت میگذارد

جالب و دردناک

کتابهایی خیلی بهتری و یا تمثیل های بهتری با این موضوع وجود داره اما تنها نکته مثبت کتاب اینه که چون نویسنده کرد هست با دید و نگاهشون نسبت به امور آشنا میشید.

{ 🔸🔸🔸🔸 مطالعه نسخه چاپی 🔸🔸🔸🔸 } نسخهٔ انسانی کتاب قلعهٔ حیوانات...کتاب پر از نمادگذاری و نماد چینی های فراوانه، پر از حسرت پر از درد 🔇

کتاب سنگینیه ولی محتواش عالیه. نیازه یک بار دیگه بخونمش. به افرادی که مسائل قابل توجهی با والدینشون دارن میشه توصیه کردش.

چقدر آشناست این جامعه ای که به تصویر میکشه استبداد و دیکتاتوری...... من صوتی ش رو گوش دادم در بینهایت، اجرا عالی بود