نظرات کاربران درباره کتاب شهریار

سلام دوست گرامی😊 کتاب شهریار قابل اعتماد نیست. مطالعه این کتاب برای مطلع شدن از استراتژی‌های صهیونیسم جهانی مفیده اما انسانیت رو از بین میبره چون تو این کتاب اشاره شده که هدف، وسیله رو توجیه میکنه! مثلا هاشمی رفسنجانی گفت اگه برای توسعه برخی از مردم زیر چرخ اقتصاد له شوند اشکالی ندارد! نیت خوب اما کار بد. این میشه نتیجه همین کتاب شهریار که ماکیاولی در اون گفته هدف وسیله رو توجیه میکنه! همچنین نظریه کثیف جدایی دین از سیاست برای اولین بار تو همین کتاب نهادینه شده

در مورد بحث «هدف، وسیله را توجیه نمی‌کند» علامـۀ طباطـبایی در تفسـیر «الـ‌مـیزان» در مـوارد متعددی این موضـوع را بحث و مستدل کردند..! . . مثلاً در «ترجمۀ المیزان» جلد ۱ صفحۀ ۴۸۱ ذیل آیۀ «وَ کَذلِکَ جَعَلْناکُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَکُونُوا شُهَداءَ عَلَی النَّاسِ، وَ یَکُونَ الرَّسُولُ عَلَیْکُمْ شَهِیداً» با عنوان «امت وسط یعنی چه..؟!» به این موضوع پرداختند. . . و در همان «ترجمۀ تفسیر المیزان» جلد ۴ صفحۀ ۲۴۶ ذیل آیۀ «وَ أُوحِیَ إِلَیَّ هذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَکُمْ بِهِ وَ مَنْ بَلَغَ» با عنوان «دعوت اسلامی بر مبنای حق صریح است و نمی‌تواند با مقدمات و وسائل باطل به هدف برسد» به این موضوع پرداخته است.

ـ۝ـ شاهد چهارم: عملـ‌کرد امیرالمؤمنین در شورای شش نفره است. رسول جعفریان در کتاب «حیات فکری و سیاسی امامان شیعه» آوردست: عبدالرحمن بن عوف به امیرالمؤمنین عرض می‌کرد: «اگر قول می‌دهی که به سیرۀ شیخین (ابوبکر و عمر) عمل کنی، من به شما رأی می‌دهم..!» علی علیه‌السلام هم می‌داند که با رأی عبدالرحمن بن عوف، می‌تواند به خلافت برسد اما برای بِـ‌دست آوردن رأی عبدالرحمن هرگز راه دروغ و ناجوانـ‌مردی را پیش نمی‌گیرد و به هیچ وجه حاضر نیست برای رسیدن به قدرت و حکومت، به خدعه آلوده شود و به این جهت تصریح می‌کند: «تنها به کتاب خدا و سنت رسول اکرم و اجتهادش عمل می‌کنمگد و شرط عبدالرحمن بن عوف را رد می‌کند..!» . . ـ۝ـ شاهد پنجم: داستان مغیرة بن شعبة در کتاب «مروج الذهب» است. مغیره بن شعبه از سیاستـ‌مداران معروف عرب است که در آغاز خلافت و امامت امیرالمؤمنین نزد ایشان آمد و گفت: «من، اعتقاد دارم که بهتر است اکنون دربارۀ معاویه هیچ سخنی نگوئی و هیچ اقدامی نَـ‌نِمایی؛ بگذار فعلاً باقی باشد، وقتی که حکومتـ‌ت خوب استقرار یافت، آنـ‌وقت می‌توانی او را عزل کنی..!» امیرالمؤمنین با قاطعیّت این نظر را ردّ کرد و فرمود: «معنای این سکوت آنـ‌ست که در این مدت محدود، معاویه را صالح و شایسته می‌دانم؛ در حالی که چنین نیست و من هرگز او را صالح نمی‌دانم و نمی‌توانم دروغ بگویم..!» . . ـ۝ـ شاهد ششم: خطبهٔ ۲۲۴ امیرالمؤمنین در نهج‌البلاغة است: «و اللّهِ لو اعطیت الأقالیم السبعه..! بِـ‌خدا قسم اگر اقلیم‌های هفتـ‌گانه با هرآنـ‌چه در زیر آسمانـ‌هایش دارد، به من داده شود تا خدا را معصیت کنم و پوست جوی را از مورچه‌ای بگیرم؛ هرگز نمی‌پذیرم و چنین کاری را نمی‌کنم..!» . . ←⁩ نتیجه‌ای که ازین ادلّۀ ششـ‌گانه‌ بِـ‌دست میاد اینـ‌ستـ‌که: «هدف، وسیله را توجیه نمی‌کند» و باید برای رسیدن به اهداف، از «ابزار و روش‌های مشروع» استفاده کرد. رضای الهی را هرگز نمی‌توان با معصیت تحصیل نمود، مگر در برخی موارد که به دلیل اهمیت و اولویت توسط خود شارع، استثناء و مشروع شمرده شده است که بر اساس قواعد تزاحم تعیین می‌شوند مثل نجات جان غریق با عبور از مکانی که صاحبش راضی نیست..!

این توصیۀ «ماکیاولی» در «فلسفۀ سیاسی غـرب مـدرن» مـعـروف بِــ‌«هـدف، وسـیـلـه را توجیه می‌کند» اسـت..! گـروه‌های متعدد و مختلفی به بـررسی ایـن دیـدگاه پـرداختـند؛ مـسـلـمانـان هـم بـرای ایـن که بـفهمـند ایـن دیـدگاه در اسـلام پـسنـدیـده اسـت یا نـه.؟! سـراغ یکـ‌سری شـواهد رفتند که در نتیـجه، بر خلاف این نظریّه است. . . آیا «تحصیل هدف» مجوّز استفاده از «ابزار و وسائل نامشروع و غیر أخلاقی» است..؟! . . ـ۝ـ شاهد اول: فرمایش امیرالمؤمنین در خطبۀ ۲۰۰ نهج‌البلاغه است: «وَ اللّهِ ما معاویهُ بِأَدهی مِنّی..! بِـ‌خدا قسم که معاویه، زیرک‌تر از من نیست؛ او، فریبـ‌کاری، خیانت و معصیت می‌کند. اگر مکر و فریب ناپسند نبود قطعاً از زیرک‌ترین مردمان بودم منتهیٰ بی‌وفائی، گناه است و گناه هم ناسپاسی است..! برای هر فریبـ‌کاری پرچمی است که با آن، در روز قیامت شناخته می‌شود. بِـ‌خدا قسم که بِـ‌وسیلۀ مکر اصلاً غافلـ‌گیر نمی‌شوم و در سختی‌ها هم ناتوان و عاجز نمی‌گردم..!» . . ـ۝ـ شاهد دوم: فرمایش حضرت در خطبۀ ۱۶ نهج‌البلاغه است: «ذمّتی بما اقول رهینهٌ و أنابه زعیمٌ..! ذمّۀ من، گرو سخنانـ‌م است و ضامن تمام حرفـ‌هایم هستم..! کسی که عبرت‌های روزگار، مسائل و پیش‌آمدهای آینده برایـ‌ش آشکارست؛ تقوا او را از فرورفتن در گرداب شبهه‌ها باز می‌دارد..! بدانید که بلا بازگشته است مانند آن امتحانی که در روز بعثت رسول الله بود..! قسم به آن کسی که او را به حق مبعوث کرد، به هم خواهید خورد و غربال خواهید گردید و جدا خواهید شد تا پایین‌ترین، بالاترین و بالاترین، پایین‌ترین شود و جلو خواهند افتاد، مقدّماتی که عقب مانده‌اند و عقب خواهند ماند، مؤخّراتی که جلو افتاده‌اند. بِـ‌خدا قسم هرگز حقیقتی را پنهان نکردم و هیچُ‌گاه دروغی نگفتم..!» . . ←⁩ ازین دوتا شاهد فهمیدیم که امیرالمؤمنین از همان آغاز زمامـ‌داری، حاضر نیست که مردم را با وعده‌های دروغین جذب کند بلکه حقّ را آنـ‌گونه که هست، باز می‌گوید و انتخاب را به مردم وا می‌گذارد با آنکه بهتر از هر کسی می‌داند که مردم چه برخوردی خواهند کرد و «ناکثین» و «قاسطین» و «مارقین» چه نقشه و عملکردی خواهند داشت..! . . ـ۝ـ شاهد سوم: خطبۀ ۱۲۶ نهج البلاغه از أمیرالمؤمنین است: «أ تأمرونی أن أطلب النصر بالجور فیمن وُلّیتُ علیه..؟! آیا می‌خواهید پیروزی را بـ‌وسیلۀ ستم بر رعیّت تأمین کنم..؟! هرگز نمی‌شود. بِـ‌خدا قسم تا روز و شب باقیـ‌ست و ستاره‌ای در آسمان می‌درخشد، چنین روشی پیشه نخواهم کرد... هرگز از ابزار نامشروع، استفاده نخواهم کرد..!»