نظرات کاربران درباره کتاب مردن

(۸-۱۳-[۱۹۰]) اگر می دونستیم چه وقت میمیریم، پیش آگاهی از این مسئله باعث ایجاد دلهره و بر هم خوردن نظم زندگی می شد. داستانِ این کتاب در مورد ترس های وجودی و چگونگی رویارویی انسان با تنهاییِ دمِ مرگه؛ تلاش هایی که به صورت عبث و بیهوده برای فرار از این ترس ها انجام میشه.

داستان درباره ی مرد جوان بیماری ست که امیدی به زندگی ندارد و در انظار مرگ نشسته است. کلیات داستان درباره ی رویارویی انسان با مرگ و سختی گذشتن از عشق ها و تعلقاتش از دنیاست. برای من بسیار تلخ بود. اما خوب نوشته شده بود و ترجمه هم خوب بود. پیشنهاد می کنم بخوانید.

مگر نه این‌که مُردن، باید به تناسب مرگ، از هول هر لحظه سررسیدن مرگ اشباع شده باشد؟ یا این‌که مرگ در نظر شنیتسلر چیزی نیست بیش از ملال، ملال، و ملال. تا آن‌جا که ترس را فراموش کنی، و برضد ملال، مرگ را دو دستی‌تر در آغوش بگیری؟

این کتابو واقعا دوست داشتم و تو حین خوندش چقدر احساس کردم تو وایبِ کتابِ شاهکارِ " شب‌های‌روشن" هستش:) فکر میکنم تو این‌جور کتابا یه فضای هنری و ادبی خاصی قالبه که آدمو بدجور درگیر خودش میکنه و تو قلبت جا باز میکنه؛ ولی خب فیلکس رو هیچ وقت درک نکردم، یه عاشق نباید هیچ وقت انقد خودخواه و بی توجه به معشوقش باشه!

اصلا جذبم نکرد،داستان یکنواخت بود فقط دلت میخواد تموم شه.

-روان‌شناسی مرگ و انزوا شنیتسلر که خود پزشک و روان‌پزشک بود، به‌خوبی توانسته اضطراب وجودی و حس زوال روانی و جسمی را به تصویر بکشد. او از نگاهی مشابه فروید بهره می‌گیرد و ترس از مرگ را نه فقط به‌عنوان پایان فیزیکی، بلکه به‌عنوان نوعی فروپاشی ذهنی و عشقی روایت می‌کند. -عشق و مرگ در برابر هم رابطه‌ی عاشقانه‌ی فلیکس و ماریا به تدریج دچار فرسایش می‌شود، و مرگ، درونی‌ترین لایه‌های احساس آن‌ها را آشکار می‌کند. آیا عشق می‌تواند در برابر مرگ مقاومت کند؟ شنیتسلر به‌نوعی پاسخ می‌دهد: شاید نه همیشه.

خط داستانی بسیار مستقیم و کسالت آور بود.

یک شاهکار به تمام معنا. روایتی که تا آخر شما را میخکوب خودش میکند