نظرات کاربران درباره کتاب کیوتو

بیشتر انگار دارید مطالعه ای روی جشنها و آیین های ژاپن خاصه کیوتو در قالب یک داستان خوب میکنید ، مترجم اطلاعات و توضیحات خیلی خوبی جهت آشنایی با این آیین ها ارایه داده که جای تشکر ویژه داره .

بسیار زیبا و قشنگ بود. واقعا لذت کامل بردم. داستان زیبا بود. توصیفات خوب و اطلاعات بسیار زیادی راجع به ژاپن می داد. خصوصا بخش توضیحات آخر کتاب که مترجم محترم برخی مفاهیم کتاب رو به نحو خوبی توضیح میده. به شدت توصیه میشه (۵ ستاره).

داستان جذابی داره. شهر کیوتو به یکی از شخصیت‌های کتاب تبدیل شده. طبیعت و جشن‌های سنتی این شهر توصیف شده. اگر به ژاپن و سنت‌هاش علاقه دارید، مترجم توضیحات تکمیلی خوبی رو ضمیمه کرده ولی اگر علاقه ندارید شاید لغات پرشمار ژاپنی که تو متن اومده کمی آزاردهنده باشه.

اولین کتابی که از کاواباتا خوندم و به راستی تجربه خاص و لذتبخشی بود. کتاب ریتم کند و طمأنینه خاصی داره که متناسب با فضا و حال داستانه. اگر مثل من به ژاپن سنتی به خصوص به کیوتوی(پایتخت قدیم ژاپن) قرن ۱۸ و ۱۹ علاقه‌مندید و دوست دارید ببینید چطور می‌شه یه شهر شخصیت محوری یک داستان باشه حتماً کتاب رو بخونید. شخصیت‌ها در بیشتر طول داستان سرگرم گشت‌و‌گذار در کوچه و پس‌کوچه‌های کیوتو هستند. شهر با جزییات فراوان و شاید بیش از اندازه(ولی برای من لذتبخش) توصیف شده. بسیاری از لحظات مهم داستان در حین گردش در باغ‌های گیلاس و معابد زیبای بودایی و لابه‌لای تماشای جشن‌های سنتی اتفاق می‌افته. همین‌طور حضور طبیعت و پیوند ظریفش با خط اصلی داستان از نقاط عطف کتابه. پ.ن: من شخصاً برای اینکه لذت بیشتری از کتاب ببرم، خیلی از مکانها و جشن‌هایی که تو کتاب ازشون اسم برده شده و حوادث داستان در اونجا اتفاق می‌افته رو تو یوتیوب جستجو‌ کردم و فیلمی ازشون تماشا کردم. این کار باعث شد بیشتر غرق در فضا بشم و ارتباط خیلی خیلی عمیق‌تری با کتاب برقرار کنم

من راجع به ژاپن پراکنده میخوندم و از فیلماشون دیدم و کلی انیمه. ولی فهم این کتاب سخته. باید اطلاعات خوبی از فرهنگ، تاریخ ژاپن داشت تا لذت بیشتری برد.

مادرت چیه کو به او گفت :انگار خیلی دوست داری بری روستای درختان سرو کیتایاما برای چی؟ اونجا درخت‌های سرو خیلی صاف و قشنگن دلم می‌خواست قلب آدم‌ها هم همینجوری بود مادرش پرسید مگر تو اینطوری نیستی؟ نه من یک جورایی خم شدم و پیچ و تاب خوردم. پدرش گفت: درسته مهم نیست یه آدم چقدر آروم و ساکته, اما درون اون آدم یک چیزهایی برای تامل هست. چیه کو ساکت بود. پدرش ادامه داد :درست نمیگم ؟بچه‌ای که مثل درخت سرو باشه خیلی دوست داشتنی و شیرینه. اما همچین بچه‌ای وجود نداره و اگر وجود داشت خیلی وقت‌ها از اینکه اینطوریه رنج می‌برد. فکر می‌کنم مهم اینه که یک درخت رشد کنه, خم شدن یا پیچ و تاب داشتنش مهم نیست. یه نگاه به درخت افرارای پیر باغمون بنداز.