نظرات کاربران درباره کتاب عشق روی پیاده رو

عالیه ...فقط یه سوال ذهنم و درگیر کرده که این سبک جناب مستور چه دلیلی داشته که در هر کتاب نشانی از کتاب دیگر هست در هر داستان آشنایی می یابی و ربطی به داستانی که قبلا خوانده ای برای من یادآور جهان کنونی است که همه چیز در ارتباط با همند و تحت تاثیر هم

آقای خاص، مصطفی مستور! کتاب زیباست لطیف و گیراست دل‌نواز است گاهی اوقات در حین مطالعه‌ی کتاب، چشم‌هایم را می‌بستم و دقایقی فقط از حال درونی خودم لذت می‌بردم؛ چشم‌هایم را می‌بستم و در داستانی که در ذهنم مانده بود غرق می‌شدم... این کتاب را نباید خواند، که باید با چشمان بسته برایت روایت کنند؛ راوی هم مهم است؛ راوی باید مهتاب باشد! . در یک کلام: لذیذ بود!

چقدر اندوه و عشق توی این کتاب جریان داشت...! قلم مصطفی مستور، بسیار سنجیده و هماهنگه. یا به قول کاکتوسِ عزیزم، "موزونه". داستان‌هاش راسته. (!) انگار مدت‌ها به تمام مسائل فکر کرده و تونسته بهترین تعبیر رو ارائه بده که این تعبیر، همواره صحیحه.

کتاب ۲۲۱ از کتابخانه همگانی، همه داستان ها در یک سطح نبودند، خوب و متوسط و کسل کننده ، در مجموع خوب بود ، نه عالی و جذاب !!

یه عاشقانه امروزی ...

همیشه می ترسیدم در چشم هایش نگاه کنم! "آخر او با سادگی اعجاز آوری همه چیز را می فهمد؛" یک شب که داشتم یواشکی از دور نگاهش می کردم، طوری که انگار مچم را گرفته باشد، به چشم هایم خیره شد و روحم را محکم به دیوار کوباند؛ و هنوزم که هنوز است بخشی از جانم از آن موقع درد می کند.... نمی دانم که چطور میشود چشم هایِ ادراکِ روحش را بست یا کمی سرگرمش کرد که بتوانم قدری تماشایش کنم؛با خیال راحت،بدون درد جان... نمی دانم، یا روح او در اوج سادگی انقدر می فهمد و سرش میشود، یا چشم های من انقدر ساده اند که دهان باز می کنند و همه چیز را لو می دهند... 🌹🌹 باز هم مثل همیشه لذت بردم از نوشته های مستور👌🏻👌🏻🙃☕

خوب بود بدنبود

کتاب خوبیه ولی فکر میکنم تو تعریف ازش زیادی اغراق میشه.

اخرین داستانش رو دوست داشتم 😊

توی این کتاب 'مهتاب' روی ماه خداوند را ببوس و چند روایت معتبر رو پیدا کردم. پس با احترام باهاش برخورد کردم. به نظرم کتاب از اول عمر راوی شروع میشه و یه دور توی دنیا می زنه و دست آخر 'اون بالا' تموم میشه... با داستان های این کتاب میشه زندگی چند نفر رو از اول تا آخر دید.

عشق روی پیاده رو به همین سادگی داستان‌های مصطفی مستور تو کتاب عشق روی پیاده رو و من دانای کل هستم مصداق بیت حافظِ: یک قِصّه بیش نیست غمِ عشق، وین عجب کز هر زبان که می‌شنوم، نامکرّر است

بینظیره.من چند بار این کتابو خوندم

داستان های کوتاه با متن خوب و گاهی عمیق شدن در هر داستان رو تجربه می کنید. من دوستش داشتم.

من با خوندن این کتاب انگار از بچگی شروع کردم و باهاش بزرگ شدم

اولین کتابی است که از مصطفی مستور خوانده ام. نوع قلم و حال و هوای داستان‌هایش را دوست داشتم. مجموعه داستان‌هایی است از خانواده‌های ایرانی، از زمان جنگ و همانطور داستان‌های عاشقانه. اگر به دنبال داستان‌های متنوع هستید خواندن این کتاب ‌را پیشنهاد می‌کنم.

به نظرم یک کتاب پرماجرا شیرین بود و پر از اتفاقات جالب

۷امین کتاب که از کتابخانه بینهایت خواندم. . برای منی که شروع به خواندن آثار آقای مستور کردم، نسبت به چند کتاب دیگه‌شون کمی پایین تر بود. بعضی داستان ها بسیار خوب و بعضی نه چندان و متوسط بودن. در کل پیشنهاد میکنم.

کتابی ست که هم کامل هست و هم نیست. بعضی داستان هایش آنقدر توانمندی قلم مستور مصطفی مستور را گویا نمی شوند، اما برخی هم عکس همان برخی نخست،تا حدودِ بسیار بسیار زیادی گویایند و حرف درست و عمیقی برای گفتن دارند، مخصوصا انتقادهایشان در قالب داستان. کتاب خوبی بود.

به طور کلی داستان ها کشش وجدابیت لازم را نداشت

برای من جذاب نبود، خسته کننده بود. فقط ورق زدم! نمیدونم چرا انقدر تعریف!

سبک نوشتن خاصی داره مستور... داستان ها و شخصیت پردازیش برام جالبه... زلزله و هل من محیص دوست داشتم...