نظرات کاربران درباره کتاب تاریخ مشروطه ایران

کار سترگ کسروی در تاریخ مشروطه آنجاست که لااقل بحث پیرامون طرفداری از مشروطه و دیدگاههای موافق با آن با استناد به اسناد تاریخی زمان خود را بست، از ابتدای نهضت و امضای حکم توسط مظفرالدین شاه، تا پایان محاصره تبریز. یعنی هرچقدر هم که این اثر مفصل، بوی سوگیری به نفع مشروطه خواهان دهد، اما همچنان ارزش تاریخی خود را در جمع آوری منابع دست اول و بیان دیدگاههای مشروطه خواهانی چون کسروی حفظ می کند. از لابلای این سطرها می توان به ریشه های دشمنی کسروی با بسیاری از اندیشه های ملاها و روحانیون درباری شیعه هم پی برد، آنجا که دست آنها را آلوده به منافع طبقه حاکم و قدرت طلبی می داند. اما در طرف مقابل، با احترام از روحانیون پیشرو مشروطه یعنی طیاطبایی و بهبهانی یاد می کند بر این اساس، بخش زیادی از متن کتاب، داستان دشمنی های محمدعلی شاه، پیش از رسیدن به مقام سلطنت، تا دشمنی آشکار در زمان پادشاهی است که در نهایت به ماجرای به توپ بستن مجلس ختم می شود و از آنجا به قائله بزرگ تبریز و تلاش دوباره برای زنده مردن مشروطه به فرماندهی ستارخان و باقرخان می پردازد که منجر به محاصره تبریز می شود و با شکسته شدن محاصره توسط روس ها کتاب پایان می یابد. شخصا بعد از مطالعه کتاب، مردم تبریز وجهه تاریخی متفاوتی می یابند و در طرف مقابل، کردها انگار که در تمام این مدت مشغول به غارت و حمله به نفع حاکمیت بوده اند، مساله ای که شاید جواب به آن را باید در کتابهای دیگر جستجو کرد. از نکات جالب دیگر مخالفتهای کسروی با شخصیت های مهم تاریخی همچو تقی زاده و دهخدا است که انگار بر سبیل عافیت نشسته بوده اند و در قائله ها پیدایشان نمی شد اما در بیان ضعف ها، علاوه بر دیدگاه غیربی طرفانه کسروی در نحوه روایت که آشکارا به سود مشروطه خواهان و به طور کلی بر ضد محمدعلی شاه و خاندان قاجار است، نکته دوم تاکید بیش از اندازه بر اتفاقات در تبریز است. گرچه این کتاب به نوعی شکل تکمیل شده تاریخ هجده ساله آذربایجان است و اتفاقات تبریز نیز سهم بزرگی در تاریخ مشروطه دارند، اما به نظر می رسد سهم شهرها و شخصیت های دیگر به درستی درنظر گرفته نشده است. در جاهایی تعریف از تبریز به اوج خود می رسد و اغراق آمیز می شود؛ مثلا در جایی از دیدوبازدیدهای مردم تبریز از کوی یکدیگر به عنوان یکی از روزهای درخشان تبریز یاد می کند که دلیل اهمیت آن چندان روشن نیست در نهایت، به عنوان اثری کلاسیک در تاریخ مشروطه، کتاب را باید خواند. بعد از صدسال، در تهران بزرگراهی به نام شیخ فضل الله داریم و خیابانی به نام ستارخان. حرف از کودتای 32 میزنیم که مشروطه را به باد داد و حرف از مشروعه خواهان در کار نیست. در هر صورت باید تاریخ را خواند تا تاریخی پر از قربانی شدن مردمان، ظلم حاکمان، سواستفاده های صاحبان قدرت و جهل توده های مردم همواره پیش چشممان باشد

کاش اثار دیگه اقای کسروی هم میذاشتین کاش هر استانی ده نفر مثل اقای کسروی داشت کتاب پاکخویی و ورجاوند بنیاد و خواهران و دختران ما خیلی خوبن ولی اشکالی هم واسه گذاشتنشون تو اینجا نیست

این کتاب کتابی مستدل تاریخی است که به جوانب مختلف تاریخ مشروطه در ایران میپردازد. به نظر کامل و جامع میباشد . بسیار لذت بردم از مطالعه این کتاب .احمد کسروی یکی از معروف ترین تاریخ نویسان ایران مباشد که نگارش دقیق تاریخ از خصوصیات اصلی نویسنده میباشد.البته به نظر بنده ادامه کتاب تا برداشتن محمد میرزا از حکومت هم باید ادامه پیدا می‌کرد و قیام بی‌بی مریم و اصفهان باید به کتاب اضافه میشد.