نظرات کاربران درباره کتاب ساعت شوم

کتابی درباره‌ی کم رنگ شدن باورها با توصیفات و تعابیر خواندنی و البته ترجمه‌ای روان و بی نقص. کتابی که دوست دارم دوباره بخوانمش.

من این کتاب را شاید سه یا چهار بار خوانده ام البته نسخه ی چاپی اش را . داستانی بسیار در گیر کننده دارد.این سه چهار بار در طول سه چهار سال انجام شده است . برای من یک کتاب مرجع به شمار می آید.

این کتاب در مورد ساختار استبدادی یک جامعه کوچک شهریست جامعه ای که شهردار آن از طریق کودتای نظامی به قدرت رسیده و بعد از کشتاری که در شهر کرده به این نتیجه رسیده که زمان آرامش فرا رسیده و برای حفظ قدرت و استفاده از موقعیت عالی مالی نیازمند آرامش در شهر است شهری که به ظاهر به مذهب به عنوان نمادی از اخلاق کاملا پایبنده اما حقیقت چیزی غیر از تعهد به شرکت در مراسم مذهبی کلیساست...کشیش پیر و فرتوت که عهده دار سانسور و مراقب اخلاقیات این اجتماع است با شنیدن اعترافات تکان دهنده افراد به بی خاصیت بودن فعالیت‌های خودش در تزکیه نفس افراد جامعه پی می بره ... فسادی که ذره ذره مانند موش‌های کلیسا بنیان های اخلاقی این جامعه کوچک رو تهی کرده.. از طرفی با انتشار شبنامه هایی که در شهر پخش میشه نظم توخالی و آرامش این اجتماع استبداد زده در هم می شکنه شب نامه ها خبر از حقایقی تاریک از روابط و ثروت های نامشروع افراد مختلف از طبقات مختلف میده ....اخباری که همه در اذهان خود به آن واقف هستند اما کسی به زبان نمی آورد و بنیان های اخلاقی و تعادل روابط بین انسانها با همین شب نامه های به ظاهر بی ارزش ترک می خوره و در نهایت فرو می ریزه و موجب قتل و درگیری بین افراد جامعه استبداد زده میشه... جایگاه مبارزین و روشنفکران آگاه و مذهبی کاملا منفعله و در نهایت این جامعه پوک به سمت فرو پاشی حرکت می کنه... مارکز تاکید داره که‌در سایه استبداد و سانسور تمام مفاهیم اخلاقی و انسانی رنگ باخته و شرافت کالایی نایاب در این جوامع ....

رئالیسم جادویی مارکز.....

"چگونه یک داستان طولانی و بی سر و ته با بی نهایت شخصیت بنویسیم" ساعت شوم ظاهرا قرار بوده که توصیف شهری زیر چکمه ی دیکتاتوری باشد،شهری که به جای مقابله ی با دیکتاتور درگیر شایعات و مسائل بی اهمیت میشود.مردمی که به جای ایستادن مقابل دیکتاتور به بی اهمیت چیز های زندگی خصوصی سایر مردم مشغول اند و دیکتاتوری که ازین وضع برای پر کردن جیب خود استفاده میکند و از عدالت و مذهب تنها اسمی باقی مانده. ساعت شوم قرار بوده که این را به خواننده القا کند اما در عوض یک داستان طولانی خسته کننده بدون هیچ شخصیت پردازی و پرداختی،بدون فراز و فرود داستانی عرضه میکند.ایده ها پرداخت نمیشوند،توصیف ها نا تمام اند در عوض فقط شخصیت های جدید بدون توضیح به داستان اضافه میشوند،حتی یک سوم پایانی داستان که به خودت میگی دیگه داستان داره تموم میشه هم شخصیت جدید وارد میشه!