نظرات کاربران درباره کتاب سگ سالی

داستان عجیبی بود که فکر نمی‌کنم به این زودی‌ها از ذهنم بره. نویسنده، در عین سادگی قلمش، خیلی خوب جزئیات رو توصیف میکنه و شما رو درگیر فضای داستان می‌کنه. داستان پرکشش است و شما رو با خودش همراه می‌کنه. چیزی که برام عجیبه واقعی بودن اصل داستانه. تصورش سخته. داستان در مورد یکی از اعضای خیلی ساده‌ی مجاهدین خلقه که از ترس دستگیر شدن به خونه‌ی روستایی‌شون پناه میاره و با همکاری پدر و مادرش در طویله‌ای در کنار گوسفندان پنهان می‌شه؛ به این امید که به زودی سازمان به کمکش میاد یا حکومت عوض می‌شه. اما این زندانی کردن خودخواسته بیست و چندسال طول می‌کشه و ... بارها در طول داستان با خودت میگی ترس آدم رو به کجا میرسونه که حاضر می‌شه به هر خفتی تن بده. از طرفی، آیا چنین فردی رؤیای نجات ایران رو داشت که رنج عزیزترین نزدیکانش رو می‌دید اما به خاطر ترس کذایی‌ش قادر به هیچ‌ کاری نبود؟

کتاب ۲۱۲ کتابخانه همگانی، شخصیت اصلی داستان ، قلندر ، از اعضای دون پایه منافقین است که پس از دستگیری رفقایش در سازمان ،به روستای خود می گریزد و ... کتاب خوبی بود با یک موضوع تکان دهنده. ظاهرا نویسنده از یک روایت واقعی برای نوشتن کتاب استفاده کرده که همین باعث کشش بیشتر داستان شده.

اگه مرد سفر نیستی تو اون راه قدم نذار... وگرنه باید سالهای عمرت رو از ترس توی طویله کنار احشام سرکنی!

زنده موندن به چه قیمتی؟! همینو میتونم بگم.جالب و عجیب بود. ولی من منتظر بودم یه روز دیوانه بشه که نشد.

☆خطر لو رفتن قصه☆ همه ی ما قابلیت تبدیل شدن به "قلندر" رو داریم. پشت پا زدن به هستی، نفهمیدن معنی بودن، چسبیدن به ترس ها و توهماتی که تصور می کنیم همگی ریشه در حقیقت دارند و آخر سر، زنده بودن ولی زندگی نکردن. مگه نه اینکه فیلسوف عالمی به ما گفت:"زندگی نیازموده ارزش زیستن ندارد؟" پ.ن: قلندر خانم بلقیس سلیمانی، هم قلندر نیست و هم قلندر هست. سخت شد؟ قلندر نیست چون از جنگیدن و مبارزه کردن، چیزی که قصدش رو داره ولی فهمش رو نه، خیلی دوره. از طرفی قلندر هست چون لاقیدی، خصیصه ی بارز شخصیت اونه. لاقید به خودش، خانواده ش، معشوقه ش و مسئولیتی که به عنوان یک انسان روی کره ی خاکی بر عهده ش گذاشته شده. هیچ اتفاقی، نه از دست رفتن معشوق، نه از کارافتادگی و غم عمیق مادر، نه مرگ پدر، نه ناخوش بودن زندگی خواهر، ذره ای خلل در این لاقیدی ایجاد نمی کنه. قلندر خودش رو از آزادی محروم می کنه تا مسئول اعمالش نباشه. خودش رو از چشیدن طعم زندگی منع می کنه و در قبری که کنده، پشت به دنیا می خوابه تا شاید سایه ی مرگ از سرش برداشته بشه. قلندر خودش رو می کشه بلکه کشته نشه! ولی به نظرم این همه ی چیزی نبود که خانم سلیمانی قصد گفتنش رو داشت... . پس کجا رفت دلسوزی با نقش اول داستان؟ شاید باید خودمون رو جای قلندر بذاریم یا چیز بیشتری؟ ما قلندر هستیم.

همه میتونیم گرفتار ترس هایی باشیم که ما رو هم مثل قلندر اسیر خودش کنه. ترسهایی که آخرش نا پیداست. فقط شکل ترس ها فرق داره

رمان جالبی بود میشه گفت هم ساده بود هم نبود روان و خوش خوان

خیلی عالی بود؛ مرگ یک بار شیون یک بار کاش بتوانیم از تصورات ذهنی خود دور باشیم و واقعیت را بپذیریم ای کاش قبل از انجام کاری بدانیم تحمل تاوان را داریم یا نه مرگ با عزت بهتر از زندگی در ذلت داستان پردازی خیلی عالی بود

کتاب جالبی بود ترعیب شدم از این نویسنده اثار دیگه ای هم بخونم.

این دومین کتابی هست که از این نویسنده خوندم‌ کتاب روایت خوبی داشت حس آمیزی، شخصیت پردازی، فضاسازی همگی خیلی خوب بودند داستان کشش داشت و تا پایان مخاطب رو با خودش همراه می کرد و به نظرم تنها ضعفش پایان داستان بود که خیلی سریع و یهویی تموم شد نسبت به بقیه ی داستان که کاملا بهش پرداخته شده بود

ایده خام داستان بشدت جذاب بود اما نکته ای وجود داره این ایده خوب میتونه با درصد بالایی تو تله تکرار و خمودگی بیوفته.نویسنده با اوردن اتفاقات پی در پی تونسته تا حدی از این تله با موفقیت عبور کنه اما یک چیزی این وسط وجود داره:«این ایده واسه قلم و سیر فکری این نویسنده نبود» کتاب های خانم سلیمانی از به هادس خوش امدید تا شب طاهره پیاده و مارون ووو تمومشون تقریبا یک خط فکری رو دنبال می کنند و حتی شخصیتها رو هم البته با تغییر اسم و کمی روابط میشه تو تک تک اثار پیدا کرد‌ تمرکز اصلی نویسنده در تقریبا تمامی اثارش نشون دادن یکی از روستاهای نواحی مرکزی ایران و سبک زندگی رسوم اعتقادات و…است که سرنوشت عمدتا تلخ شخصیت ها تو بسترش رخ میده اما موضوع،موضوعی نبود که بشه با قلم “گورانی”(اسمی که من به سبک نوشتنی و چهارچوب اثار خانم سلیمانی میدم) نوشت ماجرای‌ البته یکی از ویژگی های نویسندگی‌ اینه که هر فرد به هر موضوعی با زاویه دید خودش نگاه میکنه و میتونه حتی از یک موضوع ده ها برداشت داشته باشه جاییش رو حذف کنه اضافه کنه و… اما متاسفانه مورد قبول من نبود

جالب و تاثیر گذار بود.. من ب شخصا بعد از خوندن این کتاب دیگه ب خودم اجازه نمیدم با ترس از چیزهایی ک دارم زندگی کنم..

موضوع خیلی جذاب هر چند یکم تخیلی ولی پرداخت عالی ای داشته نویسنده لذت بردم ولی تموم شدن یهوییش آدمو شکه میکنه کاش بهتر تموم میشد

خیلی دوست داشتم رمان رو و واقعا لذت بردم از خوندن یه اثر فاخر که البته از این قلم به جز این هم توقع نمیره. سوژه ی خوب، سیر ماجرایی عالی و پرداخت مناسب و پایان قابل قبول. خدا قوت به نویسنده و دوستان طاقچه. و الهی که این نوع آثار بیش باد!

با اینکه کتاب کوتاهی بود ولی تاثیر زیادی رو ذهن من گذاشت، ترس و سکون ممکنه سال های زیادی از زندگی ما آدمارو هدر بده.

یک آغاز کنجکاو کننده و تقریبا پر التهاب، میانه‌ای گاه پرماجرا، مهیب و اغلب کند و ملال انگیز مثل روزهای زندگی قلندر و پایانی ناگهانی که چند لحظه یا خیلی بیشتر حیرانت می‌کند. گذر سال‌ها زندگی یک نفر در شکنجه خودخواسته تدریجی، تحمل سخت‌ترین مصائبی که می‌شود در حالت عادی تجربه کرد، از دست دادن مقام‌ انسانی و گوسفند شدن آن هم‌ یک گوسفند زنده مدفون در طویله! و با همه این احوال با یک تحمل عجیب تمام و کمال فقط تماشاچی بودن... این‌ها وضع شخصیت اصلی داستان سگ‌سالی است، کسی که به طرز طنز‌آمیزی سودای نجات خلق را داشته... و عجیب تر از همه اینکه این داستان بر اساس واقعیت است. روایت داستان_ که مهمترین نقطه قوت آن هم محسوب می‌شود_ به شدت جذاب است و این حاصل قلم بسیار توانای بلقیس سلیمانی است. نمی‌شود گفت این کتاب دوست داشتنی است چون واقعا جز معدود خطوط آن همه حیرت و دهشت و تاسف است؛ اما مگر کتاب‌ها فقط برای تفریح و لذت خلق می‌شوند؟

خوب بود ولی نه آنقدر که عاشقش بشوی. پایان بندی ضعیفی داشت

کتابهای خانم سلیمانی روان و پرکشش هستن ،عالی بود

اعجاب انگیز

عالی بود

خوب و روان و روایتی متفاوت

چرا من از اواسط کتاب دیگه نتونستم ارتباط بگیرم با کتاب عروسی صنم مصادف با فوتبال ایران و استرالیا چرا باید باشه؟یعنی سال ۷۶ ولی اون زمان که داشت تعریف میکرد هنوز ۱۶ سال نشده بود(از سال ۶۰)

کتاب عجیبی بود من تا آخرش خوندم ولی بعید میدونم همه بخونن،من تمام آثار خانم بلقیس سلیمانی رو میخونم سبک نویسندگی ایشون رو دوست دارم تمام جزئیات رو طوری بیان میکنه انگار خودت اونجایی و داری میبینی و همیشه در اخر داستان غافلگیر میشی البته داستانهایش خیلی درد و رنج داره.

نمیشه گفت اصلا ارزش خوندن نداشت.ایده داستان خیلی خوب بود اما نویسنده از پس پردازش داستان و شخصیت ها برنیومده بود.حس امیزی تو متن قوی بود و من از این جهت خوشم اومد.در کل داستان نقاط ضعف زیادی داشت.

خیلی کتاب خوبی بود. نمیدونستم واقعیه. خیلی دردناک بود.

خیلی روان، خوش خوان و ژرف بود. خیلی خیلی توصیه میکنم

اصلا قشنگ نیس

از همه نظر عالی.موضوع،قلم نویسنده،فضاسازی،آغاز وپایان وخلاصه همه چی تمومه

مارون و سگ سالی از بهترینهای استاد سلیمانی عزیز

افتضاح چندین ساعت از وقتم رو گذاشتم بابت یک انسان لوزر و چرت و پرت😑 تا به حال این حجم از بی عرضه بودن رو حس نکرده بودم.واقعا حیف وقت حیف👎👎👎👎👎👎👎

داستانی که هیچگاه از ذهنم خارج نمی شود، واقعاً چطور ممکنه؟؟؟

این اولین کتابی هست که از بلقیس سلیمانی خواندم.و اگر چه نثر آن را پسندیدم اما روایت داستان را دوست نداشتم.شاید کتابهای بعدی که از ایشان خواهم خواند قانع کننده تر و لذت بخش تر باشد.

رمان جالب و متفاوتی بود راستش وسطای کتاب داستم از خوندنش منصرف میشدم ولی بعد تنها به جهت آشنایی بیشتر با سبک نوشتاری نویسنده به خوندنش ادامه دادم و خوشحالم که خوندمش

قلم زیبایی داشت و موضوع جذاب اما خودداستان حرف ونتیجه خاصی ندارد در مجموع برای گذر زمان وتجربه قلم دیگران کتاب خوبی است وگرنه ارزش، وقت گذاشتن نذاشت

عجیب بود.ادمی ۲۴سال با یک ترس زندگی کند و عمرش را هدر دهد

قلم خانم سلیمانی بسیار قشنگ و روان است. داستان را طوری تعریف میکند که مخاطب خودش را در بطن قصه می‌بیند. بسیار خوب بود

نویسنده تلخی ها رو خوب گفته. قابل خوندن هست. می ارزه

پایانش برام مفهوم نبود؟ همین!!