نظرات کاربران درباره کتاب صد سال تنهایی

در ابتدا خاطر نشان میگردد بهترین ترجمه برای این کتاب از آقای بهمن فرزانه ست، ترجمه های دیگر دارای دخل و تصرف های بسیار می باشد. برای شرح این اثر همین بس که 15 ماه زمان نگراش آن به طول انجامیده و در نهایت جایزه نوبل ادبیات را از آن خود نموده است. این کتاب شرح زندگی شش نسل خانواده بوئندیا پرداخته است که نسل اول آن‌ها در دهکده‌ای به نام ماکوندو ساکن می‌شود. داستان از زبان سوم شخص حکایت می‌شود. سبک این رمان رئالیسم جادویی است. داستان مبارزات علیه حکومت، مقاومت مردم، موارد تخیلی و جادویی، عشق و خیانت و هرآنچه که یک داستان زیبا لازم دارد. بدلیل سخت بودن اسامی توصیه می شود از شجره نامه این کتاب استفاده شود. تعدادی از جملات زیبا این کتاب: زمان نمی گذرد. بلکه فقط تکرار می شود. فقر یعنی بردگی عشق. روزی که قرار بشود بشر در کوپه درجه یک سفر کند. ادبیات در واگن کالا. دخل دنیا آمده است . گذشته دروغی بیش نیست و خاطره بازگشتی ندارد. هر بهاری که می گذرد دیگر بر نمی گردد و حتی شدیدترین و دیوانه کننده ترین عشق ها هم حقیقتی ناپایدار است. هیچ آرمانی در زندگی ارزش این همه سرافکندگی و خفت را ندارد. و......

صد ساله دارم میخونمش و هنوز تمومش نکردم😉 از اون کتاباس که یهو صفحه ۱۰۰ به خودت میایی میبینی شخصیتا رو قاطی کردی،نمیدونی کی بچه کیه،کی زن کیه،کی بابای کیه😂 اگر کسی به کتابای مارکز و به سبک رئالیسم جادویی علاقه داره،پیشنهاد میکنم بخونه در غیر این صورت قریب به یقین کتابیه که کنارش میذارین و نمیتونین ادامه بدین 🔔 من تنها کتابیه که نصفه رهاش کردم و شاید بعدا دوباره برگردم به خوندش(خیلی باهاش دست و پنجه نرم کردم ولی نه من باهاش کنار اومدم نه اون😁) شنیدم بعضی چاپ ها یه شجره ای از اوضاع خانوادگی اول کتاب ارائه دادن ولی اگه نداشت حتما شجره خانوادگی رو بکشین و دم دستون باشه ،نسبت هارو قاطی نکنین.

نمیدونم چرا برای من این کتاب خیلی خسته کننده و بی مفهوم هست به هر کسی هم اینو میگم جوری حرف میزنه انگار گناه کردم که از این کتاب خوشم نمیاد وا 😠😒

۲۰ صفحه دیگه از این کتاب برام باقی مونده،از الان دلتنگم،دلتنگه،ماکوندو،اورسولا،سرهنگ آیورلیانو، خوزه آرکادیو،فرناندا،ملکیادوس،رمدیوسه خوشگل،... یاد همشون بخیر خیلی از دوستان گفتن کتاب با فرهنگ ما فاصله داره،اما عقیده شخصی من اینکه ،از مزایای آدمهای کتابخون این هستش که دارای دنیای گسترده تر،تجربیات بیشتر،دایره لغات بیشتر و خلاصه از حیث عمق و وسعت چارچوبهای ذهنی کمتری ،نسبت به آدمهای متوقف دارند،و فکر می کنم تعصب روی چارچوبهای ذهنی مانع خلاقیت میشه،به هر حال برای من این کتاب تجربه نویی بود.تجربه ای که مطمئنا اون رو از یاد نخواهم برد.انگار تو ذهن نویسنده بودم و اون هر طرف می خواست منو می برد،همین الان اگه نویسنده رو می دیدم هزار تا نکته رو می خواستم ازش بپرسم،اما چه فایده صد سال تنهایی زاییده ذهنه اونو و میتونستم اونو نخونم ولی چون از دنیای اون خوشم اومد کتاب رو خوندم و انصافا رازهای جدیدی تو زندگیم کشف کردم.از نکات جالب درباره این نویسنده اینکه،شنیدم این کتاب رو پشت درهای بسته و تو بی وقفه نوشته.به هر حال دنیای عجیبی بود،عجیب مثله چارلی و کارخانش،قواعده بی چون و چرای خودش رو داشت و هر طرف می خواست منو می برد.سالها پیش خوشه های خشم اشتاین بک رو خوندم و هنوز دارم با شخصیتااش تو جاده ۶۶ زندگی می کنم،فکر کنم این کتاب هم همینطوری تو ذهنم جا گرفته،مطلب دیگه اینکه کاش می شد کمپینهایی درست می شد که خواننده ها میتونستن با هم کتاب رو واکاوی کنند،این کار دو اثر خیلی مهم داره،اول اینکه کتاب رو از دریچه نگاه شخص ثالث می بینی و دوم اینکه با مرور ذهنی جزییات کتاب رو بهتر و بیشتر در ذهن حک می کنیم.ممنونم که مطلب منو خوندید،ایشاله یه روزی کتاب شما رو بخونم.😉

من نسخه کاغذشو خوندم.. توی بی پولی خریدمش .. و موقع خوندنش هر چند صفحه یه بار برمیگشتم، جلد کتابو نگاه میکردم.. میگفتم واقعا تو چرا نوبل گرفتیییی؟ کی به تو نوبل داده؟؟؟ اون قدری هم کتابای جورواجور خونده م که متوجه سبک و قلم یه کتاب بشم، ولی خوشم نیومد ازش هیچ وقت.. حتی چند بار دیگه هم برش داشتم و خوندمش گفتم شاید من بی سواد باشم با یه بار خوندن حرف و هدف نویسنده حالیم نشده.. ولی .... البته من یه نظر کلی دارم و اونم اینه که یه سری کتابا باید خونده بشن.. و صدسال تنهایی یکی از اوناست.. چون اگه ادعای کتابخونیت بشه و از مارکز و داستایوفسکی و چخوف و اینا چیزی نخونده باشی خیلی خنده داره 😅😅

بعد از خوندن این کتاب در یک جمله میتونم اینطور توصیه کنم که هیچ‌وقت گولِ شهرت چیزها رو نخورید! این کتاب نوبل گرفته و جذابیتی که مارکز به لحاظ ادبی برای جایزه‌دهندگانِ نوبل ادبیات ایجاد کرده به وضوح ناشی از نمادسازی‌ها و تصویرسازی‌ها و مخلوط کردنِ واقعیت و مجازه، که به ظرافت و به نحوی کاملاً قابل باور برای خواننده در هم آمیخته‌اند. همچنین جریان "زمان" در کتاب هم قابل تحسینه، همه‌ی اتفاقات در گذشته رخ داده و تمام شده و حالا ما در این گذشته سیر می‌کنیم اما نه به ترتیبِ وقوعِ جریانات، بلکه به ترتیبی که دانای کل اونها را تعریف میکنه و خودش در زمان و بیان اتفاقات جلو و عقب میره. و از این لحاظ انصافاً خیلی حرفه‌ایه. این داستان غافلگیری‌های زیادی داره اما در طول متن چیزی هم که مخاطب رو برای ادامه خوندن کتاب و انتظار ترغیب کنه، تقریباً وجود نداره. هیچی! و برای همین توصیه نمی‌کنم. با وجود غافلگیری‌ها، باز هم جذابیت خاصی نداره و اصلا با خوندن کتاب، هدف و فرایندی رو دنبال نمیکنیم. فقط تو محتوای نسبتاً بی هدف کتاب میچرخیم و در تاریخ جلو و عقب میریم و این اصلا برای من جذاب نبود. هیچ کدام از شخصیت‌های کتاب نتونست من رو جذب کنه تا برای فهمِ سرنوشت زندگی او هیجان داشته باشم. این رو هم باید در نظر گرفت که کتاب دو دور ترجمه خورده تا به فارسی رسیده. اول به انگلیسی ترجمه شده و ترجمه‌ی انگلیسیش به فارسی برگردونده شده که در محتواهای ادبی، خودش نوعی خیانتِ دوبله به اصل محتوا محسوب میشه.

واقعا نمیدونم بگم خندم گرفت یا بگم متاسف شدم!یادمه دوران کنکور بچه بی سوادا تا 1سوال بلد نبودن میگفتن سوال کنکور اشتباه!مصداق نظراتی دال بر نویسنده صاحب سبک اگر با سلیقه شما جور نشده دلیله این نمیشه ک نویسنده و جایزه نوبل و کوه و دشت و کویر بی پایه و اساس باشن!من شعر دوست ندارم دلیل نمیشه برم مثنوی بخونم و بگم وای چ مسخره ارکان جمله به هم ریخته است!یا شعر نمیخونم یا اگه خواستم بخونم راجع ب تفاوتها و خصایصش تحقیق میکنم ک جهان هستیا بخاطر ندانستن خودم زیرسوال نبرم

برای دوستانی ک کتابخون حرفه ای هستن و دنبال لذت بردن در دنیای داستان ها هستند توصبه میکنم این رمان رو بخونن و با همه سانسور ها و تفصیل ها و اسامی مشابه و اتفاقات گوناگون باز هم به نظرم خوندنش لذت بخش خواهد بود. چیزایی که بهتره قبل از خوندن صد سال تنهایی بدونین: ۱. حتما شجره نامه خانواده رو از گوگل اسکرین کن چون بارها لازم مبشه مراجعه کنی تا اسامی ادما رو گم نکنی ۲.این ترجمه بد نبود خیلی پیچیده توصیح نداده بود ولی علط املایی داشت. درکل ترجمه های دیگه رو نخوندم ولی اینم بد نیست ۳.داستان رو در فضای اروم و با تمرکز بخونین تا متوجه روابط بین افراد و اتفاقاتی ک میفته بشین و بیشتر کیف کنین ۴.من برای خوندن این کتاب زمانی رو بین ۱۰ تا ۱۵ روز پیشنهاد میدم . ۵. اینکه یه عده میگن محتویات کتاب و روابط بین افراد با مسایل مذهبی و دین اسلام و اینا سنخیت نداره و مسلمون ها نمیتونن ارتباط بگیرن با این کتاب از اون حرفاست، این داستان قرار نیست دستورالعمل به کسی بده یا متن مقدسی تلقی بشه ک کسی بخواد ازش درس زندگی بگیره، چه خوبه با مطالعه بیشتر و عمیق تر در آثار فاخر ممالک و فرهنگ های دیگه جهان از تفکرات سطحی و متعصبانه ی جامعه عامی فاصله بگیریم

یکی از بدترین کتابای عمرم!(البته من صوتیشو گوش دادم)روندی به شدت کسل کننده جوری که وسطاش دیگه فقط می خوندم که تموم شه!حیف پول و وقتم.به هیییییچ عنوان به هیچکس توصیه نمی کنم...نمی دونم واقعا چرا بعضی کتابا اینجوری بلد میشن!فک کنم فقط بخاطر اینکه هم اولین(یا جزو اولین)کتاب سبک رئالیسم جادویی و هم اولین(یا جزو اولین)کتابی بوده که یک شجره نامه رو نوشته نوبل گرفته.اگرم درمورد این کتابا نظر واقعیتو بگی میشی بی سوادی که کتابو نفهمیده!قضیه همون شاه عریانیِ که هر کی لباساشو نمیدیده میشده دیوانه!امیدوارم دیگه هیچ وقت همچین کتابایی نصیبم نشه...!

کتاب صد سال تنهایی ، کتابی است که باید کتابخوان حرفه ای باشی و حافظه ی قوی داشته باشی تا بتونی ازش لذت ببری چون شخصیت های زیاد و با اسم های پیچیده و طولانی و شبیه به هم دارد که گیج کننده است ولی کتاب بشدت جالب و جذابی است نو آور ضمنا فصل اولش بشدت جذاب و خواندنی و شگفت آور است برای من خواندن صد سال تنهایی اولش خیلی مشگل بود طوری که رهایش کردم و گفتم نمی توانم ... ولی بعد خواستم بخوانم و راهش را پیدا کردم راهش این است که وقتی دارید می خوانید یک ورق و قلم کنار دستتان باشد و اسم ها یی که با هاش مواجه می شید رو بخونید و روی کاغذ بنویسید و نسبت هاشون رو و اینکه کی هستند و بعد هر فصلی رو که خوندید خلاصه اش رو با یک عنوانی در یک دفتری بنویسید که در این فصل به طور خلاصه در ٣ الی ۴ خط چه اتفاقی افتاد وقتی که همه ی فصل ها رو خلاصه نویسی کردید و بر می گردید می خونید لذتی فوق العاده دارد می شود این روش و این مدل از خلاصه نویسی رو برای همه کتابها انجام داد و این خلاصه ها رو در کتابی نوشت

صد سال تنهایی دارای اعجاز ها و پیام های بسیاریست، کتاب ساده ای نیست، اما می شود ساده دیدش، سرگذشت بسیاری از ما و اطرافیانمان را در آن می توان یافت، پدر و مادرانی که نسل خودشان را دوست می دارند و آرزوی خوشبختی شان را دارند ولی در نهایت این چنین نمی شود. مادرانی دلسوز و باتجربه که کاملا می دانند راه فرزندانشان به ترکستان است اما حرفشان در تصمیمهای ایشان کارگر نیست و فقط شاهد اشتباهاتشان هستند. انسان ها خودخواهی خاصی دارند و تولید مثل و از آن هم بیشتر متفاوت و برجسته دیدن آنها بارز ترین نشانه آن است، هیچ کس نمی خواهد زندگی خود و نسلش را تباه ببیند، اما واقعیت آنها با حقیقت بسیار فاصله دارد. امید به فردا آمیخته با حسرت گذشته در افکار همه ماست اولی دلیل ادامه دادن و تحمل و دومی بازدارنده و کاهنده انرژی مان، تمام زندگی ها تقریبا همین گونه می گذرد، در یک کشمکش درونی همیشگی. این کتاب تصویرگر زندگیست، نه فقط سرگذشت شش نسل از خانواده بویندیا. زمانی که می خوانیدش گوشه هایی از خودتان را در هر کدام از شخصیت ها می توانید بیابید، سماجت و رویا پردازی خوزه آکاردیو، واقع بینی، امید و از خودگذشتگی اورسولا، کینه توزی، تعصب و سردرگمی آمارانتا و.... و یک صفت مشترک در همه آنها، که سرسختی و پافشاری در عقیده است، این قدر جلو می روند تا از پا بیوفتند یا سرخورده شوند و در این راه به حرف هیچ کس گوششان بدهکار نیست، که اگر بود شاید سرنوشتی بهتر را تجربه می کردند اما آنگاه تا ابد حسرت راه نرفته را دل می داشتند.... به نظر شما اینها آشنا نیست؟ آیا همه ما همین نیستیم؟ زندگی همواره در میان فاصله کشنده حسرت و دلزدگی می گذرد و مارکز با چاشنی جادو، تعلیق و اغراق، داستانی شگفت انگیز از زندگی تکراری آفریده که بی شک باید به احترامش ایستاد.

کتاب صد سال تنهایی با ترجمه ی کیومرث پارسای رو زمانی که نوجوان بودم خوندم و چون سبک کتاب رئالیسم جادویی بود و پر از اسامی و کاراکترهای زیاد ، ابتدا باهاش ارتباط برقرار نکردم اما سعی کردم کتاب رو رها نکنم و ادامه بدم و حتی یادم هست که برای کاراکترهای زیاد این رمان توی یک دفتر شجره نامه درست کردم تا بفهمم کی به کیه 😁، حالا بعد از سالها مطالعه ی کتاب برام بسیار بسیار لذت بخش تر هستش،یاد گرفتم که هر کتاب رو دو بار بخونم و بار دوم واقعا پر از نگاه های نو و کشف ها و لذت های مضاعف میشم

تا نصف کتاب خوندم.واقعا گمراه کننده است.اسامی شبیه به هم و داستان عجیب و پیچیده.درنهایت ولش کردم. اصلا خوشم نیومد و از نخوندنش پشیمون نیستم.کاش کتابهای دیگه ای خونده بودم جاش

به همه دوستانی که این کتاب رو هنوز نخواندن و میخان بخونن شدیدا توصیه میکنم اول زندگینامه نویسنده و سپس عشق در سال های وبا رو بخونید بعد سراغ این کتاب بیاید...اینطوری بهتر هضمش میکنید....امیدوارم کمکی کرده باشم....فدا همگی

ارزش خوندن نداشت خدایی ،پوچ وبی ارزش بود ارزش یک ستاره هم نداره

اورسولا: "زمان نمی گذرد بلکه فقط خود را تکرار میکند." این جمله توصیف حال و روز زندگی این آدم هاست که مدام خودشون، اسمشون، تنهایی شون، زندگیشون و وقایق رو مثل کابوسی که راه نجاتی ازش نیست تکرار می‌کنند تکرار می‌کنند. بی نظیره این کتاب. (من تنها نسخه‌ای از ترجمه بهمن فرزانه که میشه با حداقل سانسور پیدا کرد رو خوندم چون تو نسخه جدیدش حذفیات به شکلی که باعث شده خواننده جنبه‌های دیگه اتفاقات، رفتار و شخصیت این آدم ها رو ندونه و نشناشه.)

دوستان من چند نظر رو درباره این کتاب خوندم و دوست داشتم به عزیزی که می خواد این کتاب رو شروع کنه بگم اول بهترین ترجمه رو بخونید و دوم حتما لیست افراد اول کتاب رو به خاطر بسپارید چون میانه راه مجدد مجبور میشید مراجعه کنید از محاسن این کتاب اینه که حافظه شما رو تقویت می کنه و شما رو به دنیای خاص می بره متن کتاب به شدت شیوه متفاوت از کتاب هایی که من تا به خال خوندم رو داره و وقتی به انتهای کتاب میرسی از تموم شدنش دلت می گیره تاثیر گذاره و به شما کمک می کنه انتخاب درستی برای کتاب های بعدی داشته باشین .

اگر می خواهید کتاب رو بخونید اول یک شجره نامه شخصیت ها رو دانلود کنید داشته باشید. چون به علت تکراری بودن اسامی و همچنین طولانی بودن آنها به شدت گیج میشید.

به نظرم صرف معروف شدن یک عنوان یا نویسنده و بی‌توجه به عقاید و فرهنگی که توش بزرگ شدیم نمیشه بی‌هوا سراغش رفت و وقت رو هدر داد، من با اینکه هدف مطالعه آثار کلاسیک غرب و داشتم به سختی ۲۰۰ ص از این کتابو خوندم و دیدم چیزی جز «خب که چی؟!» نصیبم نشد و تصمیم گرفتم با مشورت از دوستانی که خونده بودن، بذارمش کنار چون مثل اینکه تا انتهای کتاب این سوال بی‌جواب میمونه!

سلام دوستان. کتاب صدسال تنهایی ،کتابیه که همه جاشناخته شده اس ،پس همین باید برای خوندنش قانعتون کنه. روایت فراز و نشیب چند نسل زندگی خانواده ای ،که باعث تعجب ادم از قلم یه نویسنده میشه. من اصلا دوس ندارم از خود داستان حرف بزنم ،مطمئنا اگر بخونید از انتخابتون رضایت خواهید داشت. کتاب های کلاسیک همیشه باعث جدا شدن ادم از این دنیا و اطرافیانشه، چون هیچ زندگی اونجا شبیه اینجا نیست . به شدت پیشنهادش میکنم. اگر از این نویسنده سوالی دارید در خدمتم. وقت بخیر

منم چند بار خودندم و نفهمیدم فکر کنم هدف نویسنده هم از این که اسامی تکراری انتخاب کرده همین بوده داستان بسیار بی محتوا ، خسته کننده کلا از این نویسنده مطلب جالبی نخوندم

یک مشت مزخرفات و دیگر هیچ

. صدسال تنهایی را بسیار شبیه به رمان مهدی یزدانی خرم میدانم،من منچستریونایتد را دوست دارم، این کتاب هم مثل آن پر است از حادثه و اجازه نمیدهد نفس بکشید. تقریبا کتاب مارکز و یزدانی خرم از لحاظ تکنیک شلیک بی وقفه ی صحنه و شخصیت و حادثه شبیه به هم هستند، با اینکه ناگفته پیداست امتیاز مارکز بدعت گزاری اش در این سبک و این تکنیک است و امتیاز یزدانی خرم که منحصر است به ادبیات در حوزه ی زبان فارسی، زبان روانش و نثر منحصرش که گاه ممکن است جمله ها سر و تهشان را از دست بدهند و یک نفس صحنه را برای مخاطب روایت کنند، و همانطور که گفتم امتیازش به احتمال زیاد فقط برای این است که وقتی متن اسپانیایی صد سال تنهایی به فارسی برگردانده شده نثر ادبی اش هم نابود شده. اینکه چقدر این حرف ها درست است را نمیدانم ولی میدانم گذاشتن یک سرهنگ پشت جوخه ی تیرباران و بعد روایت داستان چقدر جذاب است و چقدر تعلیق زا، حداقل مخاطب تا 50 صفحه ی اول مدام دنبال این است که بفهمد سرهنگ بوئندیا چرا سرهنگ است و چرا جلوی جوخه ی اعدام است. و درست در زمانی که مخاطب دارد صفحه هارا بالا و پایین میکند تا رازش را کشف کند آنقدر دغدقه ی جدید برایش ساخته میشود که ناگاه متوجه میشود افتاده است در دام روایت باتلاقیه مارکز که آدم را مدام به سمت خودش میکشد. کتابی که میگویند جزء صد کتابی ست که قبل از مرگ باید خوانده شود. نکته این که ممکن است با شخصیت های زیادش کمی گیج شویم اما اصلا به داستان ضربه نمیزند. به نظرم شخصیت ها انقدر تکثیر شده بودند که مهم نبود زیاد از هم تمایزشان دهی و بشناسیشان، دقیقا مثل اسم هایشان اخلاق و رفتارشان هم یکیست، خود راوی هم مدام تاکید میکند. به طوری که داستان اصلا شخصیت محور نیست، شما منتظر نیستید ببینید سرانجام کدام شخصیت چه میشود؟ شما فقط منتظرید صفحات بعدی را بخوانید تا باز آن حسی که از خواندن حادثه های قبلی رمان تجربه کردید تجربه کنید، پس گیج شدن شما در شناخت شخصیت ها ضربه ای به رمان نمیزند، ولی گیج شدن در رمان شخصیت محوری مثل کافکا در کرانه باعث میشود رمان سقوط کند، چون آنوقت شما مدام دنبال این هستید یکی از دیوانه بازی های ناکاتا را ببینید یا یکی از بحثای اوشیما و کافکا رو دوباره بخوانید و لذت متن از اینجاست که ناشی میشود. ولی در صد سال تنهایی خیر.

چیزی که از خوندن این کتاب متوجه شدم اینه که معروف بودن یک اثر الزاما به این معنا نیست که مطابق سلیقه همه باشه. با مطالعه این کتاب هرگونه تشابه اسمی که تا الان باهاش مواجه بودید رو به طور کامل فراموش می کنید!

کتاب رو تو سربازی خریده بودم اصلا باهاش حال نکردم

بیخودترین کتابی که در عمرم خوانده ام. با فرهنگ و اعتقاد و آداب و رسوم ما سازگار نیست. به نظرم فقط بدرد همون مردم امریکای لاتین میخوره! سال ۸۸ این کتاب رو خوندم و همان موقع در اینترنت کلی دنبال نقدش گشتم اما دریغ از یک نظر کارشناسی!

نمیدونم من که نفهمیدم این همه شهرت و جایزه نوبل این کتاب دقیقا برای چیه، شایدم چون با فرهنگ ما خیلی فرق داره اینجور به نظر میاد

یک رمان عالی ، اما متاسفانه متن سانسور شده است. نسخه pdf ترجمه جناب آقای بهمن فرزانه را مطالعه کنید.

کد تخفیف ۳۰٪ SB98NMZGMVAK7G من پارسال نسخه چاپی این کتابو خوندم و واقعا لذت بردم! شاید اوایلش بخاطر اسامی طولانی گیج بشین،ولی نویسنده انقدر این اسامی رو توی طول رمان تکرار میکنه که ملکه ی ذهنتون میشه! این رمان هم یکی از خوشمزه ترین رمان هایی بوده که‌توی عمرم خوندم😋😍 به اونایی که دنبال یه داستان واحد هستن توصیه نمیکنم!😉

صد صفحش خوندم .داستان حسنی ب مکتب نمی رفت رو میخوندم بیشتر لذت می بردم

من قبل از خوندنش کلی ذوق داشتم و مشتاق بودم ولی کاملا متفاوت بود از چیزی که انتظارشو داشتم. اصلا نتونستم درکش کنم و باهاش ارتباط برقرار نکردم حتی شاید یه جورایی پشیمون شدم از وقتی که براش گذاشتم

ارزش یک بار خوندن داره

نظر دادن در مورد این کتاب کار ساده ای نیست. جدای از اینکه احتمالا هرکسی نمیتونه با این سبک داستان پردازی و نگارش ارتباط برقرار کنه و متن میتونه کسالت بار بنظر برسه، ولی همین سبک نگارش پیچیده و خسته کننده به بهترین شکل ممکن مفاهیم تکرار و تسلسل و تنهایی رو به خواننده القاء می کنه. این کتاب رو چند سال پیش با انتظاری که از یک شاهکار ادبی داشتم خوندم، نمیتونم بگم که در زمان خودش یک شاهکار نبوده ولی سبک مورد علاقه من نبود، هرچند بخوبی با مفاهیم موجود در کتاب ارتباط برقرار کردم، اما از زمانی که صرف خوندنش شد بقدر رضایت لذت نبردم و شاید بهتر بود در نوجوانی میخوندمش، با این وجود ارزش یکبار خواندن رو داشت.

سبک رمان رئالیسم جادویی هست که چندان مورد علاقه من نبود. به شخصه کتاب های نویسنده های امریکای لاتین رو خیلی دوست ندارم خیلی دور از ذهن هستند.کتاب پر از اسم های سخت لاتین که اسم شخصیت های داستان به هم مشابه است.همین باعث پیچیدگی میشه.

من عاشق این کتابم نویسنده با وجود داشتن شخصیت های بسیار توانسته از پس شخصیت سازی بدون ایراد بربیاد .👌👌

انقدر مست خواندن آن میشوی که نتیجه و هدف خواندن را فراموش میکنی. زیبایی بی هدف این رمان و به گفته بعضی آخرین رمان قرن، فقط یکبار ارزش خواندن دارد.

نسخه چاپی اش را قبلأ خواندم. در مورد گذشت زمان و شباهت نسل ها و تاثیرات ناخواسته تصمیمات اطرافیان در زندگی انسان است. ضمن اینکه تباه شدن بر اثر فساد و بی نظمی در این داستان به خوبی بیان شده است. شخصیت پردازی و تصویرسازی نویسنده واقعأ استادانه است. کمتر کتابی است که این تعداد شخصیت متفاوت رو در دوره های زمانی متفاوت به این خوبی توصیف کرده باشه. این کتاب برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 1982 هم شده است. (حتما با دقت خوانده شود) ضمنأ به طاقچه هم پیشنهاد می کنم گروه سنی را برای کتاب ها لحاظ کنند.

سلام. کسی رمانی در این سبک سبک مارکز یعنی رئالیسم جادویی میشناسه بهم معرفی کن؟ به غیر از داستان های مارکز چون خوندمشون

برا مخمون سنگین بنظر میاد!!!حالا بخونم البته من ترجمه فرزانه رو دارم.

بهترین کتابی بوده که تا الان خوندم، واقعا محشره، دوستان بهترین ترجمه این کتاب واسه آقای "کیومرث پارسای"، حرف من نیستا، واقعا ثابت شده است.

دیوانه کننده است.

من فقط موندم دقیقا به چیه این کتاب جایزه نوبل دادند؟ اصلا این کتاب چه چیز مثبتی رو داره دنبال میکنه تکرار چند نسل؟ تمایلات بی قید و شرط جنسی؟ دست و پا گیر جلوه دادن مذهب؟ جنگ های طولانیه بی هدف؟ هدف داستان چیه؟ فقط تخیل؟ با خوندن این کتاب و تمجید و تعریفایی که شما دوستان ازش کردید واقعا شک کردم به درک و فهم خودم از کتاب خوندن این کتاب هیچ چیزی به اخلاقیات ادم اضافه نمیکنه واقعا هدف کتاب چیه ؟ حتی یه شخصیت نداشت که بگم اهان این خوبه .. تمام شخصیتا نقطه ضعفای بزرگی داشتن و کتاب یه بی هدفی خاصی داشت سرنوشت صد سال یه نسل خب که چی کجای این داستان خیالی جذابه من واقعا نمیدونم

با ترجمه کیومرث پارسای خوندمش الان هم از خوندن نظرات متفاوت بقیه لذت بردم. یه جاهایی از کتاب رو خیلی دوست داشتم من راضی بودم از خوندنش اما فکر می کنم اگه زیاد اهل مطالعه نیستید بهتره نخونیدش. یه کتاب معمولی نیست.

این همه تعریف شنیدیم ولی اصلا جذب داستان نشدم سعی کردم هر طور شده تا انتها بخونم ولی نصفه کتاب رهایش کردم شاید سلیقه من بده ولیکن جذابیتی نداشت برایم

ترجمه روانی داره ولی من نسخه چاپی این کتاب رو ۱۰سال پیش خوندم خیلی عالی بود ودر مقایسه میتونم بگم تفاوت ۱۰درصدی داره که عجیبه!!!!

کتاب فوق العاده زیباست و ترجمه هم روان و خوب هست. متاسفانه به علت سانسور، چند جای داستان نامفهوم هست و سیر داستان تحت تاثیر قرار گرفته. تقریبا ۶-۷ مورد از این قبیل وجود داره. در مجموع به علت ترجمه خوب و روان، داستان به روالش بر میگرده و اینطور نیست که کل اثر تاثیر گرفته باشه. ترجمه هم در ۲-۳ فصل آخر یک مقدار بی دقت شده بود ولی واقعا جزیی. در کل خیلی راضی بودم ولی بنظرم چنانچه این سانسورها نبود اثر تبدیل به یک شاهکار هم از نظر اصل داستان و هم از نظر ترجمه می شد.

با سلام البته من یه ترجمه دیگه رو خوندم.راستش خودم اصلا کتاب رو متوجه نشدم...اول گفتم شاید مشکل از منه برای همین به مادرم که توی نویسندگی واردترند دادم ولی ایشون حتی بیشتر از من به نظرشون کتاب بی محتوایی بود.با عرض پوزش از طرفداران این کتاب

من پنجاه صفحه اول خوندم خیلی ارتباط نگرفتم، دوباره خوندم و اسامی یادداشت کردم و در آخر لذت بردم،جالب بود

رئالیسم جادویی، فوق العاده ست. کتابی که با وجود تعدد شخصیت ها و اتفاقات، کم کم در ذهن جا میوفته و برای همیشه ماندگار میشه.

اینقدر نظر بود که نظرم رو نمیدم😄فقط بگم کسی که اهل مطالعست،باید برای این رمان بایسته🙏🏻و به واژه ی رمان سلام کنه