نظرات کاربران درباره کتاب ترس و لرز

ترس و لرز در سبک و سیاق عزاداران بیل نوشته شده است. فضا ی داستان همانطور وهم آلود و پر جاذبه است. و در پس همهء این داستان ها ساعدی فقر و جهل و خرافه پرستی را نشانه گرفته است.

عالی فقط به سوال توی داستان دوم کسی نفهمید ملا کیه؟یعنی نماد چیه؟

کتابی در مذمت جهل، خرافه و فقر و پیامد های این سه. بهترین داستانش رو داستان آخر می دونم که چقدر دقیق و زیبا به موشکافی چند عنصر کلیدی در چرایی تسلط بیگانه ها بر جوامع دیگه و جذاب بودن زیست اون ها برای مردمی غیر از خودشون پرداخته بود و اینکه چقدر راحت می شه مردمی که در فقر و جهل زندگی می کنن رو به بردگی و انحطاط کشید... خوب بود اگه برای بعض واژه و تلفظ ها، ارجاع گذاشته می شد. یکی از ویژگی های مثبت نثرش هم این بود که با تعریف چند شخصیت، تصویر کل جامعه ی هدف رو (در عین نام نبردن از تک تک افراد اون جامعه) ارائه داده بود

کتاب جالبیه ولی نمیدونم شاید حس منه که پایان داستان ها(حداقل بعضی از داستان ها) برام بی مفهوم بود... شاید خواست خود نویسنده بوده(باتوجه به اینکه این روند تکرار میشه) بعضی از داستان ها جذاب بودند...

سلام کتاب خوبی هست و نشان از عمق دید ایشان به مناسک و باورهای ایرانیان دارد. نویسنده روانپزشک بودند و یک جور ترس لذت بخش در کتاب حس کردم. والا نظرم کم از شاهکارهای ادبی دنیا نداشت!

ترس و لرز یکی از عجیب ترین کتاب هایی که خواندم. ابتدای داستان را واقعا سخت پیش بردم اما کم کم اوج گرف. مجموعه قصه های به هم پیوسته که مردمانش دنیای متفاوتی دارند. نویسنده در قصه آخر اشاره می کند که فقر و جهالت همسایه ی یکدیگر هستند. آنجا که فقر باشد هیچ نشانی از آگاهی نیست و نبود آگاهی و در ابهام بودن ترس را به ارمغان می آورد. نویسنده از داستان اول تا آخر این روند تباهی و جهل روزافزون را به زیبایی تصویر میکشد.

دکتر غلامحسین ساعدی بر ادبیات ایران تاثیر گرانبهایی داشته.در این کتاب متوجه میشیم که ساعدی با اینکه خود تبریزی است ولی چقدر به لهجه و گویش جنوب ایران تسلط دارد حتی بر زبان. این کتاب یک رئالیسم یا سورئالیسم جادویی است. از آنجا که آموخته ام قصه ها در پی توحیه هستند ولی ترس و لرز چنین ادعایی ندارد و تو را درگیر فضا میکند. چقدر صدای محسن زر آبادی پور بی نظیر است.البته او کتاب را علاوه بر روایت بازی سازی هم کرده که موفق به نظر می آید. شده تو خواب بترسید؟ با خوندن این کتاب در نیمه ی اول هر قصه بایک فضای رئال(واقعی)ودر نیمه دوم بایک فضای سورئال(فراتراز واقعیت) به طرزی وهم انگیز جادو میشی.انگار به خوابی عمیق فرو میری و توهم وترس تو رو بیدار میکنه.

جالب بود ولی به نظرم دو داستان اخرش قشنگتر از اوایل بود ولی در کل هدف نوشته مشخص بود

شاملو برای غلامحسین ساعدی عزیز به نو کردن ماه بربام شدم با عقیق و سبزه و آینه اسب سرد بر آسمان گذشت که پرواز کبوتر ممنون است صنوبرها به نجوا چیزی گفتند و گزمگان به هیاهو شمشیر بر پرندگان کشیدند ماه بر نیامد

عالی بود، فضا سازی، ساخت و درونمایه منسجم و همه دست به دست هم میداد تا میخکوب بشی، سعی کنی معنایی براش پیدا کنی اما موفق نشی.

کتاب خیلی خوبیه از اون کتاب هاست که دوست نداری لحظه ایی ازش جدا بشی داستان ملا واسم از همه بیشتر جذابیت داشت گوینده خیلی خوب خوانش داشتن مخصوصا اینکه هر کاراکتر رو طور خاصی ادا میکردن شخصیت کدخدا صداسازیش خیلی خوب بود کاش وقتی سنم کم بود کسی منو با این کتاب آشنا کرده بود

جالب بود .

خوب بود

ساعدی خودش که حرف نداشت، اینم که از شاهکارهاشه. عالی!

شبیه عزاداران بیل بود ولی نسخه ضعیف تر آن ولی قشنگ بود وتلخ،از درد بیسوادی وجهل وخرافه که ریشه همه بلخی هاست.

شخصیت‌پردازی‌ها کم‌نظیره. چقد به دل نشست این چند داستان.

عالی بود باتشکر

ساعدی مثل یک پزشک کالبد اجتماعی کوچک و بومی در جنوب ایران را می‌شکافد و با نثری ساده و عمیق آنرا می‌کاود و به نمایش می‌گذارد.

خوشم نیومد. به زیبایی کتاب عزاداران بیل نبود. لطافت اون کتاب رو نداشت.

کتاب جذاب و گیرایی بود.بعضی اتفاقات داستانها به نظرم خرافات نبود و هیچ دلیل علمی نداشت مثل داستان اول و داستان بچه.فضایی که مردم درش زندگی میکردند را بطور ملموسی توضیح داده و من خیلی منتظر بودم در پایان کتاب پرده از راز اتفاق‌هایی که طی داستان ها افتاده برداشته بشه و ذهن درگیرم راحت بشه که این اتفاق نیفتاد.

کتاب فوق العاده فضای ضد زن و مرد سالار اون دوره رو نشون میده ک زن هیچ نقشی و حق انتخابی نداشته و البته نشون دهنده قدرتی هست ک ملاها در اون زمان داشتن....

خیلی پرمغز بود

این کتاب تقریبا شبیه کتاب عزاداران بَیَل حول محور جهل و فقر و بیسوادی میگرده ولی خیلی مبهم تره،باید به اینجور داستانها علاقمند باشی و بتونی از کنایه های نویسنده متوجه منظورش بشی،من با عزاداران بیل بیشتر تونستم ارتباط بر قرار کنم.

فضای داستان کمی سورئاله متن به شدت روان و گیراست داستان اهالی یک روستا که با خارجی ها و غریبه ها از کیش های مختلف درگیرن و بیشتر از همه با سیاه ها که به نظر موجوداتی شبیه اسطوره ها و اجنه رایج در فرهنگ ناحیه جنوبی ایران هستن درگیری هایی دارن. ویژگی های اخلاقی سنتی خرافه پرستی و عقاید عامی فقر و بی سوادی توی داستان تاثیر خیلی زیادی داره و شخصیت پردازیا هم با توجه به همین مدل های تقریبا تیپیکال شکل گرفته .هر فصل به نوبه خود تمام ویژگی های یه داستان رو داره (نمیشه از پایان داستان ها توقع یک پایان بندی کلاسیک رو داشت اما داستان ها ابدا بی طرف و بی منظور نیستن البته که با توجه تفکر ساعدی و نحوه چینش داستانی و گزینش شخصیت ها تصور این بی طرفی خنده داره) اما در کل در خوندن ترس و لرز فضای وهم الود کمی طنز نقد اجتماعی و داستان پردازی و شخصیت پردازی خوب روبرو هستید که خوندنش رو لذت بخش میکنه این اثر با گویندگی محسن زرآبادی پور صوتی هم شده که اجرای خیلی خوبی داره. هم خواندن و هم شنیدنش خالی از لطف نیست.

داستان هایی راز آلود با زیستی متفاوت. چیزی که خیلی‌ از ماها دنبالش می‌گردیم. ماجراهایی که در یک خط زمانی و مکانی قرار دارند. این دومین داستانی هست که از غلامحسین ساعدی می‌خونم. فکر می‌کنم تونست اونقدری که باید من رو توی فضایی که میخواست ببره بوها رنگ ها و صداها آدمها. خیلی لذت بردم 👌🏼

فضا سازی، جهل و فقر خرافات در آن زمان کاملا میشه تجسم کرد ولی پایان داستانها روشن نیست مثل پایان فیلمها برداشت آزاد داره باید بهش فکر کنی. شاید برای من اینطور یود