نظرات کاربران درباره کتاب کلود ولگرد

(۸-۱۹-[۱۹۶]) کتاب نقدیه بر قوانین بی رحمانه ی اون زمانِ فرانسه، تاثیر جامعه بر تربیت افراد و نادیده گرفتن منزلت انسان در برابر قوانین، قوانینی که محصول اندیشه ی خود انسانه؛ در واقع پیام کلی کتاب این بود که طرح قوانین غیر انسانی و به اجرا گذاشتن اونها، عملیه که علیه جایگاه انسان و انسانیت انجام میشه. ترجمه هم خیلی خوب بود.

کتاب با اینکه کم حجم بود پر از جملات و متن های قابل تامل بود و ترجمه هم خیلی عالی و روان هست. به نظرم شخصیت کلود خیلی شبیه به شخصیت ژان والژان در رمان بینوایان هست و دقیقا مثل ژان والژان شخصیتی مثبت داره که بر اثر یک اشتباه کوچک قربانی قوانین آن زمان فرانسه و بی عدالتی شده. کتاب بی نظیری بود و از زبان فرد محکوم به اعدام به بهترین شکل بیان شده.

واقعا کتاب تاثیر گذاری بود اینک ی اعدامی میمیره ولی خانوادش چه عذابی میکشن در نبودش بچه هایی ک یتیم میشن و زنایی ک بیوه میشن و مادرایی ک داغ فرزند میینن.

داستانی در نقد حکم اعدام در مورد اینکه یک نفر بر اثر آزارهای روانی فرد دیگری رنجیده شده و مرتکب قتل میشود. بخش دوم هم در مورد احساس های یک زندانی که حکم اعدامش آمده و منتظر اجرای آن است. در کل کتاب جالبیه.

ترجمه عالی

آیا تا به حال شنیده‌ای هنگامی که سری را بریدند، آن سر خون‌آلود به سخن آید و گوید آی مردم، مرگ با این گیوتین هیچ درد نداشت؟ ------- کلود ولگرد حکایت /چرایی/ پیش از اعدام و داستان بلند بعدی شرح /احوالات/ پیش از اعدام دو فرد متفاوته. جالبه بدونید زندان بی‌ستر که محکوم داستان در اون‌جا به تماشای زندانی‌های محکوم به اعمال شاقه مشغول می‌شه، همون زندانیه که ژان‌والژان معروفِ بینوایان در اون زندانی بود و طی همون شکل مراسمی که محکوم تماشا کرد، به جایی برده می‌شه که اعمال شاقه انجام بده. کلود که داستانش خیلی زود تموم می‌شه اما... واحیرتا از قدرت قلم هوگو. مرد جاودان تمام اعصار. شوالیه‌ی شکست‌ناپذیر نویسندگان! موقع خوندن داستان بلند مدام از خودم می‌پرسیدم هوگو چطور تونسته به این دقت و ظرافت، حس رو به نگارش در بیاره؟ شرح حال محکومی رو می‌خونیم که نه اسمش رو می‌دونیم نه جرمش رو. این‌جوری می‌تونیم هر اسم و جرمی که خودمون بخوایم در نظر بگیریم! حتی خودمون رو جای اون بذاریم. هوگو نه یک شخص بلکه یک حس، دیدگاه، عمل رو به نگارش درآورده که واحسرتا! کاش عمرش بیش بود. کاش صدها بار زندگی می‌کرد و این داستان‌های شگفت‌انگیز رو ادامه می‌داد و می‌نوشت و می‌نوشت. در طول خوندن کتاب می‌گفتم کاش بیشتر تاریخ فرانسه رو بلد بودم. تفاوت بین یه محکوم و شاه رو به قدری زیبا بیان کرد که بلد نیستم حسم رو توصیف کنم. خوندنش بسیار تلخ بود! تلخِ تلخ مثل قهوه که با وجود تلخی لذت‌بخشه. فصل ۲۹ برام عذاب‌آور بود و همراه محکوم زجر کشیدم. چقدر دیدگاه‌های والایی رو با کلمات ارزشمند و روند گیرا بیان کرد. با اینکه من نشنیدم اسم این کتاب تو کتاب‌های "باید قبل از مرگ بخونیم" بیاد ولی جداً پیشنهاد می‌کنم این رو بخونید. خودتون رو بین سرهای اون میدون ببینید که روزی ما هم از بین اون میدون به بالای میدون خواهیم رفت.

داستان در مورد مردی به اسم کلود ولگرد، ساکن شهر پاریس هست ک بخاطر موقعیت اجتماعی و تربیت بدی ک در کودکی داشته، به راه فساد و فقر کشیده شده و برای سیر کردن شکم خودش و معشوقه‌اش و دختر کوچکی ک داره، مجبور به دزدی میشه و دادگاه کلود رو به ۵ سال زندان محکوم میکنه و اونجا اتفاقهایی میفته ک بقیه ش رو تعریف نمیکنم تا موضوع داستان فاش نشه. کلود در حین اینکه فردی ولگرد و بیمصرف هست ذاتا فرد با استعداد و باهوشی هم هست ک اگه امکانات و موقعیت در اختیارش قرار میگرفت میتونست انسان خوب و مفیدی برای جامعه باشه. کتاب شامل دو بخش هست، قسمت اول داستانِ کلود و اتفاقهایی ک براش افتاده رو تعریف میکنه و قسمت دوم این اتفاق رو ریشه یابی میکنه و نتیجه گیری میکنه ک هر فردی در جامعه اگه به راه بد کشیده میشه، دلیلِ اصلیش نبودِ امکانات و اسبابِ معیشت از راه درست برای اون فرد هست و مقصر این وضعیت کسی نیست جز سران و بزرگان مملکت ک نتونستن شرایط یک زندگی نرمال رو برای همه افراد جامعه فراهم کنن و فرد مورد نظرِ داستان یه جورایی مجبور به کارهای خلاف شده و در عین حال به موضوع محکومیتهای سنگین افراد از جمله اعدام میپردازه و با این محکومیت به شدت مخالفت میکنه و در ادامه از زبان کسی ک به اعدام محکوم شده و در انتظار اجرای حکم هست، یادداشتها و رنجهایی ک میکشه رو از زبان این فرد برای ما بازگو میکنه. در کل کتاب خوبی هست ک با طرح مساله محکومیت و حکم اعدام، ما رو به فکر وا میداره تا ببینیم شرایط و قوانین جامعه چه تاثیری در سرنوشت ما انسانها میتونه داشته باشه و از اعدام با عنوانِ قتلِ حکومتی یاد میکنه. کتاب فوق العاده ای هست ک با وجود حجم کم، ولی بسیار پربار و آموزنده و قابل تفکر و تامل هست.

رمان کلاسیک درجه یک به معنای حقیقی کلمه . بسیار آموزنده ، عمیق، اخلاقی و فلسفی ، سطر به سطرش جذاب و بی نظیره ، ویکتور هوگو بی نظیره و در ضمن ترجمه کتاب بسیار عالی ست. رنج و رویه تراژیک این رمان نظیرش رو کم دیدم.

عالی، ازخواندنش واقعا" لذت بردم.

خوشم اومد

متن کتاب بسیار روان و خوش خوانه. داستان در مورد فردیه که محکوم به اعدام می‌شه و در طی کتاب، احساسات فرد محکوم به اعدام بیان می‌شه که بعضا بسیار دردناکه و این فکر رو لااقل در من ایجاد می‌کنه که آیا اعدام ( فارغ از ایدئولوژی ) صحیحه یا نه؟ در نقطه‌ای از کتاب، فردِ محکوم به اعدام، به مادر، همسر و دخترش اشاره میکنه و می‌گه که با اعدامش یک زن، بی فرزند، یک زن، بیوه و یک دختر یتیم می‌شه! با اعدام یک نفر، زندگی حداقل 3 نفر ( در این روایت ) کاملا زیر و رو می‌شه! یا در نقطه‌ی دیگری از داستان، فرزند فرد محکوم به اعدام، که 3 سال داشته، پدر خودش رو نمیشناسه و پدرش رو آقا خطاب می‌کنه که برای فرد اعدامی لحظه‌ی بسیار دردناک و تلخیه. در مجموع کتاب خیلی خوبی بود و توصیه می‌کنم بخوانید. (ای وای خدایا، می‌ترسم هنوز سرم از تنم جدا نشده موهایم سفید شود🙂)

میتونم بگم این کتاب انقدر جذاب هست که توی دو یا سه روز تمومش میکنید .

اول از همه باید بگم این کتاب هم داستان کلود ولگرده و هم داستان آخرین روز یک محکوم در هنر ویکتور هوگو هیچ شکی وجود ندارد و در حدی نیستم که بخوام داستان رو قضاوت کنم اما اگر دنبال رمان و داستان هستید بهتره سراغ بقیه آثار این نویسنده برید. این کتاب عملا اعتراض ویکتور هوگو نسبت به شرایط فرانسه در قرن نوزدهمه و بیشتر شبیه یک نوشته اعتراضی تا داستان . اما در کل خواندنش خالی از لطف نیست.

چیزی که ازین کتاب درک نکردم این بود که مجرم محکوم به اعدام در زمان مونده به اعدامش به همه چیز فکر کرد جز مسیری که اون رو به اینجا کشونده!

ترجمه جناب قاضی روان و متعالی. توصیف‌های فلسفی و اخلاقی‌ هوگو درباره اعدام، مو رو به سرتون راست می‌کنه...