نظرات کاربران درباره کتاب برای من غمگین نشوید

بوکوفسکی عزیز مردم هر چه میخواهند بگویند،بگویند آنقدر خاص و رها مینویسی که آرزو میکنم کاش توی لعنتی بیشتر زنده میماندی تا بیشتر ازت میخواندم... ♡

مجموعه کوچکی از اشعار چارلز بوکوفسکی با محوریت مرگ البته نگاه بوکوفسکی به مرگ، نگاهیه که بیان میکنه زندگی فعلی تفاوتی با مرگ و پوچی نداره...! بعضی از اشعارش واقعا قابل تامل بودند...

(۵-۲۶-[۱۰۲]) اشعاری که در این مجموعه اومده بیشترشون در مورد تنهایی و مرگه؛ من فکر میکنم واکنش شاعر در مواجهه با جهان ابزورد باعث شکل گیری چنین بینشی شده، در واقع این اندوه ریشه در دل نهیلیسم داره.

رنج و خشم خاصی توی کلامش هس که شاید وقتی بخونید ببینید شما هم از درون حسش میکردید من پسندیدم اکثرش رو. خصوصا "ما، از گونه دایناسورها!".

نگاه عمیق این مرد به تاریکی‌های درون آدمی همیشه شگفت‌زده‌م کرده. جالب‌تر اینکه این دید رو نه با کلمات پر طمطراق که با جملات و تصاویر ساده بیان می‌کنه. در دید من ساده بیان کردن بسیار سخت‌تر از پیچیده گفتنه. بوکوفسکی مثل یک عکاس که دوربینش همیشه همراهشه، درست سر بزنگاه‌ها سر می‌رسه و چیلیک، اون لحظات خاص رو ثبت می‌کنه؛ لحظاتی که صادق‌ترین و عریان‌ترین تصاویر از اندوه، ناتوانی، شادی، رنج آدمی هستن. یه پیشنهاد؛ اگر امکانش رو داشتید حتما تلاش کنید اشعار رو به زبان اصلی(انگلیسی) بخونید. بسیاری از ظرافت‌ها و زیبایی‌های اشعار با ترجمه از بین میره، هر چقدرم که مترجم توانا و چیره‌دست باشه.

کلی آرومم میکنه شعراش و با کلماتش از جایی که هستین جدا میشین و میرین تو اون فضای خاص خود بوکوفسکی که نمیدونم چطوری باید توصیفش کنم.. سوختن در آب و غرق شدن در آتش و خونده بودم و قوی تر بود از این کتاب ولی با اینحال این کتابم ارزش خوندن داره. چند تا از شعرای این کتاب و اون کتاب یکی بودن. ترجمه هم بد نبود

بوکوفسکی رو دوس دارم ، ولی شعرای این مجموعه برام جذابیتی نداشت ، بعضی از شعرای این مجموعه رو هم با ترجمه های وفادارانه تری خونده بودم واسه همین: هیچ در هیچ در هیچ👎

فاطمه نوشت✏ فوق العاده س🍃 هرچقداززیباییش بگم براتون،بازم کم گفتم.. چقدر تامل برانگیز و خوب نوشته شده،چقدر زبانِ حال بعضی انسان هاست و فکر میکنم برای کسایی که علاقه به نوشتن دارن،کتابِ خیلی مفیدی میتونه باشه!)) 💛👀 عاشقِ افسردگی بوکوفسکی ام💋

بسیار خوب

به علت سانسور, دو ستاره کم 🙁

سن وفاتش اشتباه نوشته شده....

چارلز همیشه خسته ی عزیز ؛ ممنون که در اوج تلخ بودن حقایق آن هارا همچون قرص، ب آرامی، همراه با آب نوشته هایت به خوردمان میدهی ... اثر می‌کند!!

کتابِ بسیارجذاب ومحشری بود.. قلم نویسنده بسیارساده وروان بود⁦✍️⁩ بسیارزیبابودواین زیبایی درتک تک صفحاتِ کتاب دیده میشد😊 ازخوندنش لذت بردم ووقتی میخوندم ذهن وقلبم آروم میگرفت وبیشترمشتاق میشدم بخونمش..🙂 توصیش میکنم،حتمابخونیدعزیزان..🐸🌷

گرچه بوکفسکی از سنت‌های ثقیل نظم پیروی نمی‌کنه، اما اون احساس شاعرانه رو تو شعراش داره. به طور کلی خوب بود، اما بعضی جاهاش به گمانم بیش از حد ابتذالی (نه به معنای الفاظ رکیک؛ بلکه به معنای شعر بی‌خود و بی‌مزه و لوس) بود.

هبچ کجا همین جاست. زندگی روز مره .. گاهی عینک بوکفسکی دید زیبایی میدهد البته کتاب سراسر سانسور الفاظ است البته بودن این کتاب عنیمته حتما تایم بذارین بخونین یک بار ارزش داره

میشه با این متن ها زندگی کرد 😍

کتاب بسیار جذابی بود 👌

تنها چیزی که می تونم بگم همینه: ممنونم بوکوفسکی.

مدت‌ها پیش میخواستم شروع کنم به خوندن بالاخره خوندمش:) خیلی خوب بود. ادبیات تند بوکوفسکی توی همه شعراش هست. توی بعضیاش مظلوم میشه یکم ولی باز هم تند حرف میزنه:))) واقعا ترغیب شدم کتاباشو بخونم...

قطعا کتاب های شعر بوکوفسکی ، از بهترین کتاب شعر هایی هست که میتونین مطالعه کنین . و در این کتاب توانایی و توصیفش از مرگ بی نظیره. حتما پیشنهاد میکنم

برای تو غمگین نشدم وقتی زرد و سیاه و همه رنگه های همسایه ات با شور از محو شدن چیناسکی در خاک می گفتند و شراب های سفید و قرمزشان به سلامتیت در آسمان می خشکید برای تو غمگین نشدم چون همیشه فرشته ی چاق ناقصی بر شانه ی چپت داشتی که بال زدنش همه ی خورشید را با سیاهی شیرینی میپوشاند و مورچه های زرد و سیاه و سفید از ترس باران کثافتای معلق خودشان ، به چادرهای عاریه ای شان می دویدند و مادر های آغشته به شیر و خودکار و ریاضی و تعفن را با سگ لرز در آغوش خیس چرب خودشان می گرفتند. برای خودم غمگینم روزشمارم با اولین نگاه مرده و تیشه هم ندارم که برای آنچه از اینهمه رسوب لجن با عطر خوشبختی مانده فکری کنم برای خودم غمگینم که خشک و لجنی و معطر و چرب می میرم و تنها تو چیناسکی داری غمگین تو غمگین خودم

«وسط همه‌ی نقطه‌گذاری‌ها زندگی عادت آرامی ست.»

عالی ، باتفکرخوانده شود، نوبت هرکسی دیر یازود فرا می رسد، مرگ راگریزی نیست.

فضای کتاب غم آلوده و ناخودآگاه احساس یأس و ناامیدی به آدم میده