نظرات کاربران درباره کتاب بیدل به انتخاب بیدل

دلیل خویش پس از مرگ هم تویی، بیدل چو شمع کشته، کسی جز تو بر مزار تو نیست بیدل اگر نبود قطعا شعر ایران‌زمین چیزی کم داشت.می‌توان کرور کرور دیوان‌ها را به دریا ریخت بی‌آنکه خدشه‌ای به گذشته‌ی تاریخی این ملک وارد شود. سعدی شیواتر گفته، حافظ زیباتر گفته، صائب ظریف‌تر گفته، مولوی شیداتر گفته، ناصرخسرو حکیمانه‌تر گفته و الی آخر اما هیچ‌کدام بیدلانه‌تر نگفته‌اند. شعرای کمی هستند که چنین جایگاهی داشته باشند. تلفیقی هنرمندانه و جسورانه از فلسفه و عرفان با تزئیناتی از عشق و زیبایی‌شناسی ماحصل شاعرانگی‌های این فکر بزرگِ نوپردازِ گاهی سرکش و گاهی خاشع است. از این بیشتر از چون منی در باب بیدل گفتن شان بیدل نیست که این عرصه مجال بزرگان است. هستی موهوم ما یک لب گشودن بیش نیست چون حباب از خجلت اظهار خاموشیم ما کتاب بیدل از زبان بیدل یکی از کتاب‌های بیدل‌گزین خوب است، البته برای بیدل‌خوانان. کسانی که تا کنون با بیدل و دنیای عمیق و شگرف شعر او ارتباط نداشته‌اند امکان دارد این کتاب خسته‌کننده باشد. پیشنهادم برای این عزیزان ابتدا مطالعه‌ی رباعیات بیدل از کتاب این مرقع صدرنگ بیدل شناس عزیز استاد محمدکاظم کاظمی است. (این کتاب در طاقچه موجود است) پس از آن کتاب شاعر آینه‌های استاد شفیعی کدکنی بسیار راهگشاست و همچنین کتاب گزیده‌ی غزلیات بیدل استاد کاظمی که به گردن بیدل‌خوانان ایران فرهنگی حقی جبران ناشدنی دارند. امیدوارم بتوانید از دریای جنون و حیرت این شاعر مضمون‌پرداز استفاده کنید. ز پیراهن برون‌آ، بی‌شکوهی نیست عریانی جنون کن تا حبابی را لباس بحر پوشانی

واقعا گزیده ضعیفی است از بیدل ، انگار شعرهای بیدل اتفاقی انتخاب شده و هیچ معیاری برای انتخابها نمیتوان یافت. انگار مولف فقط می‌خواسته بگه من هم بیدل شناسم! کاش کتاب شاعر آینه های شفیعی کدکنی که در مورد صور خیال در شعر بیدل نوشته شده و گزیده ای هم در انتهایش وجود داره در طاقچه موجود بشه. در مورد کتاب کدکنی، سلیقه شخصی من در مورد غزل‌های خوب بیدل با سلیقه کدکنی کاملا متفاوته اما کاملا مشخصه دکتر کدکنی برای انتخاب شعرها و کنار هم قرار دادن اونها در یک مجموعه معیار و سلیقه مشخص داره. اما اینجا با یک کشکول از غزل‌های متوسط بیدل روبروییم.

نه به خاکِ در گشودم نه سنگش آزمودم به کجـــا برم سری را کــــه نکرده‌ام فدایت

هشدار به شاعران جوان حتی یک واو از دیوان ، غزلیات ، رباعیات بزرگانی همچون سعدی و عطار و مولانا تعغیر آن حرام به معنی واقع کلمه است و چون هر بیتش ورای ذهن انسان امروزی ست بازی با روزگار خود است . پیشنهاد میشه ابیات رو هر آنگونه که هست و بوده و خواهد بود رها کنند ...

نویسنده نه از ادبیات چیزی می‌داند و نه از بیدل. قزوه یک مدیحه سرای دربار بیت است و انتظار بیشتری نباید از او داشت.