نظرات کاربران درباره کتاب تنگنا

سرگشتگی یک انسانی رو به تصویر می‌کشد که مطمئن بود سرگشته نیست،دانسته های یک انسان را به تصویر میکشه که در انزوای جدید خودش در برابر ذهن پرسشگر در برابر شک و تردید تمام چیزی که محکم می‌پنداشت از هم گسست.و شما با خواندن داستان روزها درگیر تصاویری و سوال هایی میشوید که به درستی پرسیده شد،و شاید بهتر باشد پاسخی یرای آنها یافت نکنید!

در خوندن این کتاب شک نکنید

دوستان این کتاب واقعا آدمو به فکر فرو میبره،تا انتهای کتاب در تلاش بودم که به خودم ثابت کنم آنتوان واقعا سالمه یا بیمار... دنیای ما همیشه همینطور بوده چند گانه و چند پهلو ،از هرمنظری بهش نگاه کنی همون‌طور میبینی و درکش میکنی از لحاظ ترجمه خوب بود خوبی کتاب اینه که کوتاهه و حتی در یک روز خونده میشه اما تا روزها ذهنو در گیر میکنه...

بسیار عالیه این کتاب . حتما پیشنهاد میکنم مطالعه کنید .

لئانید آندریف، نویسنده‌ی روس، از پیشگامان ادبیات روان‌شناختی قرن بیستم است؛ نویسنده‌ای که با تکیه بر ذهنِ آشفته‌ی انسان مدرن و تاریکیِ درون او، جهانی از اضطراب و تناقض می‌سازد. تنگنا اولین کتابی‌ست که از آندریف خواندم، و از همان صفحات نخست، چنان درگیر تعلیق و کششِ روایی آن شدم که در کمتر از چند ساعت، بی‌وقفه خواندمش. روایت پرتنش و تند کتاب اجازه‌ی هیچ مکثی نمی‌دهد؛ هر جمله دامی‌ست برای ادامه دادن. داستان، تقابل انسان با ذهنِ خودش است؛ تقابلِ روشنی و تاریکی، عقل و جنون، گناه و آگاهی. آندریف با مهارتی خیره‌کننده، از دل موقعیتی ساده، به لایه‌های عمیق روان انسان نفوذ می‌کند و اضطراب، وسواس، و شکنندگی مرز میان واقعیت و توهم را پیش چشم خواننده می‌گذارد. تنگنا نه فقط روایت یک اتفاق، که تجربه‌ای درونی و پرآشوب از زیستن در ذهنی است که لحظه‌ای آرام ندارد. ذهنی که آرام آرام زوال می‌یابد و تسلیم جنون می‌شود. فرم و ساختار داستان از همان ابتدا نشان می‌دهد که نویسنده چقدر به ریتم و نثر اهمیت می‌دهد. جمله‌ها دقیق، موجز و از هر زوائدی پاک‌اند؛ هیچ واژه‌ای اضافه نیست، هیچ جمله‌ای بیش از اندازه به نظر نمی‌آید. همین ایجاز و دقت باعث می‌شود تعلیق اثر نه از حادثه، بلکه از روان شخصیت‌ها برآید. فرمِ آندریف در این اثر به‌شدت در خدمت محتواست. فرمی تیز، پرضرب، و در عین حال شاعرانه. تنگنا، کتابی نیست که برای هر خواننده‌ای نوشته شده باشد. فضای خفقان‌آور و روان‌کاوانه‌اش ممکن است برای مخاطب عام دشوار باشد، اما اگر از داستان‌هایی لذت می‌برید که در آن روانِ انسان میدان نبرد است، اگر در ادبیات به دنبال ریشه‌ی ترس، وسوسه و اضطراب می‌گردید، این کتاب برای شماست. پایان‌بندی داستان درست به‌اندازه‌ی روایتش سنجیده و درخور است؛ نه شعاری، نه کش‌دار. همان‌گونه که باید، تمام می‌شود. در لحظه‌ای که خواننده احساس می‌کند هر واژه‌ جای خودش را پیدا کرده است. خواندن تنگنا برای من تجربه‌ای فشرده، نفس‌گیر و در عین حال روشن‌گر بود؛ گویی آندریف مرا به درون مغزی تب‌دار انداخت و بعد، در آخرین سطر، آرام از آن بیرون کشید. برشی از متن کتاب: «تنهایی من به‌غایت وسیع و سخت خوف‌انگیز است. پیشِ‌رو، پشت‌سر، به هر جا که نگاه می‌کنم جز خلئی بی‌منتها نمی‌بینم. این تنهایی هول‌انگیزِ کسی‌ست که می‌زید، می‌اندیشد، احساس می‌کند و به‌طرز درک‌ناپذیری تنهاست.»

خیلی دلم به خوندنه کی بی نهایت میشه

اینکه مرا منحط بخوانند مرا نمی رنجاند زیرا در میان گروه بی نظیری از انسان ها قرار میگیرم...

من خود بلای خویشم از خود کجا گریزم؟

اثری فوق العاده،ژرف وتفکر برانگیز.