نظرات کاربران درباره کتاب آمار دقیق مرده ها

شخصیت اولی که در رمان با او آشنا شدم، دختر جوانی به نام دنا است که دانشجوی پزشکی می‌باشد و هیچ‌کدام از عملیات‌های احیای او برای بیماران موفقیت‌آمیز نبوده و در زندگی مشکلات روحی خاص خودش را دارد. شخصیت بعدی، یک قاتل سالخورده است که وقتی مرد جوانی بوده، پدرش را کشته و هیچ‌کس از این موضوع خبر ندارد و حالا مشکلات زندگی خودش را دارد. شخصیت سوم هم مرد جوانی است که بعد از طلاق، همسر و پسرش را ترک و برای ادامه‌ی تحصیل به امریکا می‌رود و یک‌شب با او تماس می‌گیرند و خبر فوت ناگهانی پسرش را به او می‌دهند و او مجبور به بازگشت به تهران می‌شود و خود درگیر مشکلات خاصی است که... ببینید، می‌خواهم همین‌جا بگویم که رمان‌ها یا فیلم‌های خلاقه‌پسندی که پیرنگ‌های متعدد بی‌ربط به هم دارند و زندگی چند شخصیت نمایش داده می‌شود و درنهایت می‌خواهد بگوید که فلسفه‌ی تنهایی چنین است و چنان، آخرش هم پایان باز دارد و بعد از اتمام مطالعه با خود بگویی"این چی بود که خوندم؟!" اصلا باب سلیقه‌ی من نیست. فلسفه‌ی تنهایی، نهیلیست‌گرایی، اگزیستانسیالیست و پوچ‌گرایی چیزهایی نیستند که بتوان گفت با خواندن کتاب‌هایی در این زمینه‌ها یا فیلم‌هایی با چنین مضمون‌هایی، دردی از جامعه دوا می‌شود. اصلا آشنایی با فلسفه‌ی تنهایی درمان کدام درد می‌تواند باشد؟ این روزها مگر کسی هست که نداند فلسفه‌ی تنهایی چیست؟... نمی‌دانم این به اصطلاح روشنفکران، با گشتن گرد چنین مقوله‌ای، چرا توهم خلاقه‌پسندی به خود می‌گیرند؟ چرا من باید کتابی که هیچ‌کدام از پیرنگ‌هایش به‌هم ربطی ندارند و در انتها فلسفه‌ی پوچ‌گرایی و تنهایی را می‌خواهد بولد کند را به دیگران پیشنهاد کنم بخوانند؟ کم در جامعه افسرده داریم؟ کم آدم منزوی و جامعه‌گریز داریم؟ شخصا دوست ندارم پیشنهاد خواندن این کتاب را به شما بدهم چون آخر داستان، مثل من به این سوال می‌رسید"خب، که چی؟!" توهم نزنید که با خواندن چنین رمان‌هایی آدم‌های اهل تفکری هستید یا می‌شوید. رمان بخوانید، کتاب بخوانید، اما رمان خوب بخوانید تا درس زندگی از آن بیاموزید نه این‌که به شما فلسفه‌ی تنهایی را معرفی کند، فلسفه‌ی تنهایی را همه تجربه کرده‌ایم و هیچ‌وقت مقوله‌ی جدید و سخت‌فهمی نبوده و نیست و نخواهد بود

طنز خیلی جالبی داره این کتاب. خوندنش مفرح بود اما در عین حال یک‌قسمتهاییش هم زیادی تلخ و سنگینه.