نظرات کاربران درباره کتاب خانه‌ی ارواح

این متن رو از سایت براتون میزارم شاید براتون جالب باشه، داستان خانه‌ی شبح‌زده روایت آرامش و عشق است که مامن آن هم خانه می‌باشد . ویرجینیا وولف ، بانوی نویسنده‌ی این داستان ، امنیت و آسایش را در قلب خانه قرار داده که حتی مرددگان هم برای یافتن آن ، به خانه برمی‌گردند . تا زمانی که نبض خانه می‌زند و می‌گوید « ام ، امن ، امن … » ، گنج وجود دارد . و خانه مکانی می‌شود برای جست‌و‌جو . می‌گویند گنج‌ها در ویرانه‌ها هستند و اشباح هم حافظ آنها ، ویرجینیا با نگاهی مثبت و زیبا ، گنج ، خانه ، اشباح و زندگان را در کنار هم چیده است . تمام داستان ، سعی در گشودن گره دارد که آیا گنج مدفون چیست ؟ همان‌طور که راوی هم در انتها به کشف می‌رسد، خواننده هم با راوی تا انتهای داستان پیش می رود . در این‌جا دو نوع کشف وجود دارد ، کشف بیرونی که همان گره‌گشایی داستان است و کشف درونی که حکایت از رازهای بی‌شمار زندگی انسان دارد و خواننده از طریق کلمات و فضای داستان به آن پی می‌برد . فضا کاملا هماهنگ با ساختار است . در ابتدا حضور اشباح را می‌آورد بی‌آن‌که دیده شوند : « هر زمان بیدار می‌شدی ، دری بسته می‌شد … این‌جا چیزی را بلند می‌کردند ، آن‌جا دری را می‌‌گشودند » راوی در فضای میان خواب و بیداری است . کشف او در انتهای داستان ، در خواب صورت می‌گیرد و در بیداری آشکار می‌شود . روایت به گونه‌ای فضاها را درهم تنیده است که خواننده نخستین بار در دریافت حادثه‌ی داستانی ،در تمایز میان رخدادها توسط اشباح یا غیر اشباح به تردید می‌افتد . از همان ابتدا اشباح ، دنبال چیزی می‌گردند که گره‌افکنی هم ایجاد می‌شود . راوی در تداعی با مردگانی که روزی زنده بودند در فضای میان آنان و خودش قرار می‌گیرد و نشانه‌هایی پدید می‌آید که در انتهای داستان به پاسخ می‌رسد . سیب‌ها در بوم و کتاب میان علف‌ها رها شده بود . چیزی که شبح زن هم در پی‌اش می‌گشت ، راوی در تداعی با شبح زن یکی می‌شود و از او خارج می‌گردد و دوباره به صورت ناظر درمی‌آید . تصویرهای زیبا به راحتی فضای داستان را القا می‌کنند « خانه یکسره خالی را ، درهای باز را ، فقط کبوترهای چاهی با خشنودی بغبغو می‌کردند و وزوز خرمن‌کوب به گوش می‌رسید … » در چنین فضایی راوی بی‌آن‌که بداند دنبال چیست افکارش به دنبال جست‌و‌جوی ناپیدای زن و مرد می‌گردد . زن و مرد به گنجینه‌شان دست می‌یابند اما راوی هنوز دست‌هایش خالی است . اما نبض خانه نرم می‌زد :« امن ، امن ، امن » اشباح در جست‌و‌جوی پرتوی بودند و آن پرتو میان شیشه‌ای بود . تداعی شیشه با شیشه‌ی عمر که مرگ آن شیشه بود . عدم دوام و پایداری شیشه و حضور همیشگی مرگ که آن نور را در خود گرفته است . زن می‌میرد و سپس مرد می‌میرد . اما آنها هنوز به دنبال پرتوی هستند که در خانه است . و به خانه بازمی‌‌گردند در جست‌و‌جوی شادی خویش . روان مردگان حافظ خانه است . اشباح با دیدن زوج زنده‌ی خوابیده خاطره‌های خود را مرور می‌کنند و از دیدن آدم‌های خفته‌ی آرام ، خود را می‌کاوند . « نگاه کن ، خواب آرام ، عشق روی لب‌هایشان » زن و مرد شبح پس از سال‌ها جدایی که مرگ میان‌شان افکنده بود باز هم یکدیگر را می‌یابند . آنها شادی را در با یکدیگر بودن می‌فهمند . در این‌جاست که سیب‌های غلتان در بوم و کتابی در میان علف‌ها معنا می‌؛یرد . راوی پس از آن‌که اشباح آنها را دید می‌زنند و نور فانوس چهره‌های خمیده در تامل را رنگ می‌زند ، بیدار می‌شود و به کشف می‌رسد . به کشف رسیدن او بسیار زیباست « خم می‌شوند ، روشنای‌شان ، پلک‌هایم را می‌گشاید »اشباح خود نورانی هستند و راوی از نور آنها بیدار می‌شود « آه ، پس گنج مدفون شما این است ؟ نوری در دل » مضمون داستان بر عشق می‌چرخد و نقطه‌ی اوج زمانی است که می‌گوید« آن پرتوی که می‌جستمش همیشه پس شیشه می‌سوخت مرگ آن شیشه بود مرگ میان ما بود . نخست به سراغ زن آمده …» داستان بی‌‌آن‌که در پی آفریدن حادثه‌ی داستانی باشد جست‌و‌جو و خواسته‌وجودی انسان را به نمایش می‌؛ذارد که در زندگی و مرگ ، همواره آن را می‌‌جوید و چنان گنجی از آن محافظت می‌کند . اگرچه همواره دیر به دریافت می‌رسد و دیر به آن دست می‌یابد . عمده‌ترین تضادی که در داستان وجود داردنام آن با ساختار کلی داستان می‌باشد که در ابتدا در ذهن خواننده ، حضور اشباح را به صورت ذهنیتی که در آنها وجود دارد شکل می‌دهد اما با ورود به داستان ، ذهنیت زدایی می‌شود که به همان آشنایی‌زدایی تعبیر می‌کنیم که از عوامل قوت و برتری یک داستان بر دیگر آثار داستانی می‌شود . عالمه میرشفیعی نظر خود را اضافه کنید.

رمان و داستان کوتاه برای همین توی ایران پیشرفت نمیکنه، کلا ملت ما حوصله ی چیزایی که زیر لایه داشته باشه و نمادین باشه و تکنیکی ندارند، از غم و غصه هم نباید حرف زد. نمونه بارزش توی سینما، سلام بمبئی، ی فیلم چرت که هیچی نداره جز چارتا بازیگر بی حجاب و بزن برقص باید پر فروش ترین فیلم ایران باشه و فروشنده رو بفرسته زیر. خب معلومه مولفای ماهم میزنن تو کار نوشتن داستانای عاشقانه ی رادیکالی که صدتا مثش وجود داره.

بنظر من: راوی و همسرش خوابیدند .راوی می‌خوابد و در خواب خود میبیند که ساکنان قبلی این خانه که زن و شوهری هستند به این خانه آمده اند تا گنجشان را بیابند. در ۱۰۰ سال پیش این زن و مرد اونجا زندگی میکردند و به دنبال حقیقت میروند تا گنج نهایی رو بیایند که در انتها اون رو دوباره بعد صد سال در این خانه پیدا میکنند که حقیقت و گنج چیزی جز دوست داشتن نبوده.

مشکل در ترجمه بود. شاید اصلا کتاب قابل ترجمه نیست چون فرهنگی که این کتاب برایش نوشته شده زمین تا آسمان با فرهنگ ما متفاوت است و مترجم نتوانسته ارتباطی ملموس میان دو فرهنگ ایجاد کند لذا اصلا توصیه نمیشود

من که کلا از داستان هیچی متوجه نشدم اگر کسی متوجه شد بگه چون داستان خیلی خیلی نامفهوم بود به نظرم خواندن این داستان وقت هدر رفتن

به نظر من این نویسنده فوق العادس حیف که مترجم های عزیز جرات نمی کنن برن سمت ترجمه کتاب هاش و از مترجم این متن هم بسیار متشکرم که حالا کم یا زیاد زحمت ترجمه این متن ازین نویسنده بزرگ رو انجام دادن . هرچند که برای جامعه کتاب نخون و عقب افتاده ما از لحاظ درک متون مدرن این چنینی نویسندگان زیادی جلوتر حرکت می کنن اما درخواست دارم کتاب های این نویسنده قدرتمند و همچنین جیمز جویس رو بیشتر ترجمه کنید. نظرات رو خوندم خواستم اضافه کنم که اصلا دنبال تفسیر یا ترجمه این متن نگردید . با کلمات حرکت کنید و همون چیزی که می بینید رو دنبال کنید . فرض کنید یه فیلم از دیوید لینچ تماشا می کنید .

این کتاب راز گنجی نهفته در اعماق تاریکی و غیر قابل باور رو به مخاطبان ارائه میده که یه چیز هایی باعث میشه خواننده درست نتونه درکش کنه اما به هر حال می تونه جالب باشه😀

کتابش معمولی بود. نمیدونم چرا کتابای ارال استاینو نمیزارن.واقعا داستانای قشنگی داره. البته برای سنین 8تا14

مزخرفترین ترجمه ی جهان رو داشت شاید اصلش بهتر باشه نمیدونم ولی مترجمش انگار از گوگل ترنسلیت واسه ترجمه استفاده کرده بود😑😑😑

شبیه شعر نبود؟ نمیدونم چرا احساس میکردم شعر بود

فکر اینکه یه روز من نیستم و بر می گردم به خونه قبلی م و هی خاطراتم مرور می کنم و هی به اونهایی که الآن دارن تو همون خونه زندگی می کنن ،اشکم رو درمیاره ولی به قول نویسنده دل قرص ام از این ه که صاحب خونه جدید هم زندگی شون سرشار از عشقه و جای ما رو سبز کرده

من ک هیچی نفهمیدم😐خیلی متنِ سنگینی داشت😩

چقدر جالب بود یه مشت خزعبلات یک نویسنده دیوانه

من که چیزی سر در نیاوردم

حتی ارزش رایگانم نداشت ، اصلا مفهومی نداره و ترجمش افتضاحه

اگه داستان خوبی بود رایگان ارائه نمیداد واسه چیزای خوب باید پول بدید اگه پول ندی آشی هم درکارنیست

یه کتاب که اگه بتونی درست تفسیرش کنی عالیه اما اگه نتونی بی معنی نظر Mرو بخونید تا بفهمید ممنون طاقچهـــ

من تا اونجاییکه میتونم خوشبینانه نظر میدم . نمیدونم شاید با این سبک ارتباط برقرار نمی‌کنم یا ترجمه خوب نبود. بیشتر شبیه به شعر برگردانده به فارسی بود. راستش اصلاً لذتی نبردم و احساس تلف شدن وقت داشتم.

کتاب خیلی مسخره بود و حتی ارزش مطالعه کردن رو هم نداشت واقعا خیلی مضحک است پیشنهاد مطالعه نکنید زیرا وقت خود را تلف می‌کنید

خدا رحم کرد داستان کوتاه بود وگرنه چه عذابی باید از خوندش کشید حالا نمیدونم مشکل از نویسنده است یا از ترجمه ولی در کل خوب نیست

خوب بود.

بسیار زیبا... گنج مدفون اون زوج، عشق‌شون نسبت به هم بوده که به "نوری در دل" تشبیه شده و شادمانی اون زوج خاطرات و لحظه‌هایی بوده اونها از روی عشق‌شون نسبت به هم تجربه کردن... داستانی لطیف‌تر از این نخوانده بودم

نفهمیدمش ☹️💚

کلمات بسیار قدرتمندند! با کمی قدرت تصور میتوانیم یک فیلم کوتاه را ببینیم. ولی مترجم محترم میتونستند حق اثر رو بهتر ادا کند...

موضوعش جالبه و شما رو غافلگیر میکنه، اگه کارای ویرجینیا وولف رو دوست دارین تحت تاثیر قرار میگیرین در واقع دلبستگی انسان واحساس وابستگی ش به تمام علائق وخاطراتش که جزئی از ماهیت انسانه چه باجسم مادی چه بدون اون... توصیه میکنم بخونین خوشتون میاد .

به نظرم نویسنده این کتاب بیشتر به بازی با کلمات قلم خودش رو روان کرده و چندان به ساده و روان بودن متن تمایل نشون نداده و متن حالتی پیچیده و غیر روانی داره و درک و خوانش اون مقداری سخت هستش.

داستان مثل یک راز بود. صاحب خانه خواب می‌بیند که ارواح زوج صاحب خانه که صد سال پیش زنده بودند، آمدند دنبال گنج نهانشان در خانه که به نظرم همان عشق و آرامشی بود که در کنار هم داشتند...

کتاب تصویر سازی جالبی داشت، شخصا خیلی به داستان کوتاه علاقه ای ندارم اما گاهی خواندن داستان کوتاه خوب است. داستان رمز آلودی بود.

مث مسافرت هست که میگن از مسیر لذت ببر اینم همونه باید از توصیفات و احساسی که منتقل میکنه لذت ببری ودنبال یه داستان پرهیجان و پایان بندی خاص نباشی.ضمن اینکه هدف داستان توی جمله ی آخرشه.گنج واقعی همون عشق ک محبتیه که تو زندگی جاریه و اگه تو خونه ای وجود داشته باشه اون خونه میشه خزانه ای که یه گنج ارزشمند داره.من که دوبار خوندم لذت بردم

اولین تجربه ام از ولف بود و راستش تجربه جذابی نبود. داستان جذبم نکرد، خیلی گنگ و خیلی درهم. شاید هم من به سبک این نویسنده عادت ندارم

نخونید به خدا ارزش نداره.

کتاب زیبایی با اینکه گنگ بود اما پس از چند بار خوندن جمله ها متوجه جذابیت نهفته بین تک تک جملات داستان میشید ممکنه برای بعضیا وقت تلف کردن بوده باشه اما فک نکنم اونقدر از وقتتون رو گرفته باشه. در کل کتاب زیبایی بود و با یک بار خوندن متحه داستان نمیشید برای همین ارزش بیش از یک بار خوندن رو داره‌😊

زیاد جالب نبود.

خیلی گنگ بود اما جملاتش بد نبود میتونست بهتر نوشته بشه

فهمش سخت بود ولی در کل زیبا بود

متنش سنگین بودوگنگ.البته شاید به خاطر این بود که معلوم نبود کدوم زن وشوهر دارن حرف میزنن ومخاطب کیه.

چیزی نفهمیدم کلا

ترجمه می تونست بهتر باش.

ترجمه اصلا خوب نبود حس رو منتقل نمیکرد

چِــــــــــرت مث بعضیاツ کتاب خوب میخوای کتاب "زندگی نکبتی" از "دنیاروزگار" بخون درد،غم و زخم رو خیلی خوب توصیف میکنه البته مال همه مث هم نی تفاوتا زیاده

مبهمه! نمی دونم مشکل این جور کتابها از ترجمه است یا خود نویسنده!

خوبه کتابه؟

داستان پردازی ضعیف خط سیر قوی صحنه پردازی عالی

چقدر سخت بود😴😴

اگه خیلی داستان شاهکار و معنا گرایی هم بوده باشه، ترجیح میدم داستانی بخونم که هم خودم حالیم بشه و هم دیگرون!

نتتون رو هیف این کتاب نکنید برید خودتون چند صفحه چرت و پرت بنویسید میشه این کتابه

نمیدونم شاید ترجمش خوب نبود. ولی داستان هم ضعیف بود بنظرم

داستان کوتاه جالبیه که باید حداقل دوبار خونده بشه. نویسنده جوری داستان رو پیش میبره که بار اول آدم درحال کشف راوی داستان و زاویه دید و تشخیص مرده و زنده بودن دو زوج هست. به علاوه گره‌ای در داستان ایجاد میشه: گنجی که مردگان به دنبال اون بودن و در آخر داستان این گره باز میشه و گنجی که همه، چه مرده و چه زنده، به دنبال آن هستن توسط راوی کشف میشه.

داستان جالبیه، متفاوت با آنچه تا به حال خوانده‌ام. بیشتر به خوانندگان حرفه‌ای پیشنهاد میدم بخونن؛ به کسانی که برای فهمیدن وقت میذارن و یه داستان رو حداقل سه بار می‌خونن تا به لایه‌های زیرین و روح داستان پی ببرن

اصلا خوب نبود به نظرم مسخره بود