نظرات کاربران درباره کتاب خاطرات خانه اموات

حقیقتا آدم تو بازار چاپ و نشر این مملکت انگشت به دهن میمونه که مثلا چطور میشه مترجمی متن رو هر جور که دوست داشت ترجمه کنه و هر جای اون رو که مطبوع خاطر ندونست حذف کنه و داستان را هر طور که دلش خواست تمام کنه و تحویل ما بده. بله متاسفانه گویا جناب مهرین کتاب رو باب طبع خویش بازنوشته و انتشارات نگاه هم هیچ توجه و بررسی یا ویرایشی در این مورد صلاح ندونسته و کتاب رو همونطور به چاپ رسونده و تحویل ما داده. اما این اثر رو مرحوم محمد جعفر محجوب ترجمه کرده و با مقایسه این دو میتونید ببینید که چه حذف ها و نقص هایی خصوصا در فصول آخر این ترجمه وجود داره. و اما خود اثر که جزو خاطرات زنده خود داستایفسکی هست و رنج هایی که در زندان بر او رفته و تاثیراتی که تا پایان عمر بر اندیشه و جان او باقی گذاشته ؛ رمانی اندوهناک و سخته که فکر میکنم بیش از همه روان های تنهایی کشیده و رنج دیده میتونند باهاش همراه بشن. داستایفسکی در این نوشته انگار انسان شناسی خودش رو تو یک جمله عرضه میکنه و میگه که "تنها تعریفی که از انسان میتوان داد این است که انسان موجودی است که به همه چیز عادت میکند" . این جمله دردناک و آخرالزمانی که انگار همه چیز رو تمام شده و از دست رفته میبینه و بدون هیچ امید مسیحایی که بشه به اون چشم داشت و یا کمترین تاب مقاومتی که در برابر سیه روزی و بدبختی برای انسان باقی مونده باشه گفته شده و فقط به تسکین و خمار برای تحمل درد چشم داره و اینکه چه ظرفیتی در وجود انسان برای تحمل هست و تا کجا میتوان با وضعیت همنوا شد که جواب داستایفسکی تا بی‌نهایته. در یک جمله حسی که به من حین خوندن این کتاب دست میداد حس گوش کردن به آه و ناله های یک انسان رنج دیده بود که تو جایی که نباید باشه گیر افتاده و امیدی هم به دست و پا زدن و تلاش برای رهایی نداره، یه جای دیگه اینو میگه که "بدترین اتفاق برای انسان آن است که در محیط طبیعی خود بسر نبرد" که اشاره داره به منش و خلق و خوی خودش و گیر افتادنش در دل اشرار. یادمه جایی خوندم که رمان ها کارشون بیان تجربه های شخصی‌‌یه به صورتی که شخصی به نظر نرسه و بتونه همذات پنداری (یا به قول فروید همسان یابی identification)مخاطب رو برانگیزه ، اگر بخوام این رو معیار قضاوتم قرار بدم فکر میکنم داستایفسکی در این اثر به اندازه بقیه آثارش موفق نبوده و حس نآله و شِکوه شخصی زیادی توش هویداست. اما حقیقتا حس زندان رو بشما منتقل میکنه و به شما امکان تجسم اون فضا رو میده. اما من از خوندنش لذت بردم همانطور که از خوندن بقیه آثارش لذت میبرم و قطعا پیشنهادش میکنم، خصوصا در حال و هوای ناخوشی.

این کتاب رو بهتون توصیه می‌کنم اگر احساس می‌کنید تنها آدمِ تنهای این دنیا هستید :) و اگر احساس می‌کنید در شرایط سختی از دوره ی زندگی‌تون هستید! این کتاب روایت گر اتفاقی غمگینه ولی امیدی که توی جمله به جمله اش موج می‌زنه باعث میشه در مجموع‌ حس بدی به خواننده منتقل نشه. به نظرم این کتاب یادآورِ خوبیه که بدونیم توی شرایط سخت و حتی توی زندان هم میشه خوشحالی های کوچیک ایجاد کرد!

ترجمه ش واقعا واقعا بده..! واقعا کی اجازه داده این ترجمه به چاپ برسه؟ لحن ترجمه هی عوض میشه و اصلا جملات واضح نیستن.. انگار کلمات ترجمه شده باشن..

این زندانه منو یاد مدرسمون میندازه😑

فوق العاده اس این کتابو خیلی دوست داشتم من نسخه چاپی با ترجمه مهرداد مهرین رو خوندم.

شاهکاری از داستایفسکی، یک اثر رئال با توصیف های بی نظیر و ملموس که ماجراهایی تلخ از مجازات و زندانی بودن را نقل و آدمی را به اندیشه درباب آزادی و ارزش آن وا می دارد. آشنایی با مصائب و دشورای های فرد زندانی و غصه ها و تنهایی و زجرهایی که وی در طی دوران حبس با آن رو به رو می گردد، دل آدمی را به درد می آورد و نمی توان با اندیشیدن به حال زندانیان، اندوهگین نشد. ترجمه چندان دلچسب نبود و اشکالات تایپی هم گهگاه به چشم می خورد. اما این موارد مانع لذت بردن از این اثر فوق‌العاده نشدند. به دوستداران ادبیات کلاسیک روسی شدیدن توصیه می شود.

پر از اشتباه تایپی و نگارشی. البته من متن روسی رو نخوندم و نمی دونم از نظر ترجمه چطوره ولی جمله ها خیلی به هم ریخته و نچسب هستن

خیلی خوبه واقعا دس خوش نویسنده من که دارم از خوندنش لذت میبرم حتما بخرین به شدت ارزشش رو داره!

مانند دیگر شاهکارهای داستایوفسکی بسیار بسیار جذاب ، که با خوندنش لایه های عمیق روح انسانی رو درک میکنی ! بسیار توصیه میشه

از اونجایی که طاقچه کتاب برادران کارامازوف نداره مجبورم اینجا سوالمو بپرسم،اگه کسی کتاب برادران کارامازوف خونده ممنون میشم هم نظرشو درمورد کتاب بگه هم بگه با ترجمه کی بگیرمش.ممنون

واقعا کتاب خوبی هست که بخونمش؟

مثل بقیه کتاب هاش عالی بود

کتاب حرفهای خوبی برا گفتن داره ولی طول میکشه تا باهاش ارتباط برقرار کنی. چیزی که مطمینم اینه که به هیچ عنوان با این ترجمه این کتاب رو نخونید. ترجمه خانم رامز خیلی بهتره.

کتاب بسیار زیبایی به قلم داستایوفسکی. ولی متاسفانه آقای مهرین اصلا خوب ترجمه‌ش نکردند. خیلی جاها بی دلیل حذف شده. روانی متن از دست رفته، با عرض پوزش ولی بعضی جاها رو انگار کسی داده به گوگل ترنزلیت ترجمه کرده. من ترجمه خانم سعیده رامز رو که مستقیما از متن روسی انجام دادند بعدش خوندم و بسیار لذت بردم. ترجمه خانم رامز رو به شدت توصیه میکنم.

سلام . من به کتاب فئودور داستایوفسکی ۵ امتیاز دادم . اما صحبت هایی هم به ترجمه دارم مثل سایر دوستان ترجمه های دیگه ای رو نخوندم که بخوام قضاوت کنم اما در حین مطالعه ی کتاب متوجه شدم که مترجم نباید درستکار باشه وانگار به طور هدفمند دوست داره از این شاهکار ونویسنده سو استفاده کنه . به دلیل این که دریک قسمت که زندانیان یک تئاتر اجرا می کنند ولوازم وسایل بسیار پیش پا افتاده ای را برای طراحی صحنه ولباس بازیگر دارند داستایوفسکی میگه : چه استعدادهایی که دراین زندان دفن نمیشه وبه هدر نمی ره . این جمله کاملا گویاست اما مترجم از این جمله سو استفاده کرده ودر پاورقی در توضیح این جمله نوشته: دقیقا مثل هنرپیشه های ایرانی . یعنی چی؟ شما باید برای روزنامه های زرد مطلب بنویسید جناب . چقدرخاله زنکانه ترجمه می کنید وسطح کارتون رو پایین آوردید .

دوستان لطفا اگر ترجمه خوبی از این کتاب میشناسید بهم معرفی کنید. 🌹🌱🙏

کسل کنندست

ترجمه افتضاااحه

ترجمه کامل نیس متاسفانه نسخه فیدیبو هم ترجمه خوبی به حساب نمیاد

اونایی که این ترجمه رو خوندن ( ترجمه مهرداد مهرین ) لطفا بگن که با دقت تبدیلات جملات صورت گرفته س یا نه ؟

لطفا یه ترجمه روان و خوب از این کتاب بهم معرفی کنید

این مرد بی نظیره

فضای سیاه و دهشتناک زندان بر روح و روان آدمی تأثیر به سزایی دارد و فرد اسیرشده تا آخر عمر آن دوران را از یاد نمی‌برد. این چهاردیواری فرد را محکوم‌به مرگی ایستاده می‌کند و هرگونه امید و آینده‌نگری را از انسان می‌گیرد. درواقع زندان فضایی تیره و مفلوک است که انسان را در انزوا و تنهایی غرق می‌کند. «فئودور داستایفسکی‌» نویسنده‌ی شاخص روسی براساس تجربه‌اش در زندان سیبری این موضوع را درون‌مایه‌ی داستان کتاب «خاطرات خانه اموات‌» خود قرار داده و یکی از شاهکارهای ادبیات روسیه قرن نوزدهم را آفریده است.این کتاب داستان زندگی «الکساندر بتروویچ» است که همسر خودش را به قتل می‌رساند و پس از آن خودش را به پلیس معرفی می‌کند. او به ده سال زندان با اعمال شاقه محکوم و به اقامتگاه محکومین فرستاده می‌شود. این شخصیت با توصیف‌هایش تصویری عمیق از فضای بسته و خاکستری زندان ارائه می‌دهد و شرح زندگی دیگر زندانیان را روایت می‌کند. «فئودور داستایفسکی‌» براساس دورانی که خود در زندان بوده این کتاب را به نگارش درآورده است به همین دلیل آن را یکی از شخصی‌ترین آثارش می‌دانند. او در زندان بسیار با تلخ‌کامی‌ها و مصائب متعدد آشنا شد و درواقع در آن دوران زنده‌به‌گور شد. او این مشاهداتش از فضای زندان را مستندگونه در داستان کتاب «خاطرات خانه اموات‌» روایت کرده است که هر خواننده‌ای را تحت تأثیر قرار می‌دهد به‌گونه‌ای که «امپراتور نیکلا» کسی که مؤسس خانه‌ی اموات بود پس از مطالعه‌ی این اثر به گریه افتاد. «ایوان تورگنیف» داستان‌نویس و ادیب روسی برخی از قسمت‌های این اثر را با «دوزخ» اثر «دانته آلیگیری» مقایسه کرده و «مهرداد مهرین‌» مترجم این اثر به فارسی این کتاب را شاهکار این نویسنده دانسته است.🌹