نظرات کاربران درباره کتاب قصه نویسی

من هم به نمونه ها اعترض دارم, به قول دوستمون نسخهٔ چاپی رو آدم یه تورقی می کنه , فهرست شو نیگا می کنه, بعد میخره یا نمیخره.

من یک سوال ساده دارم، تو نمونه ی کتاب نباید دو صفحه از متن کتاب باشه؟ اگه تو کتابفروشی بود ورق می زدیم. الان از کجا بفهمم. لااقل لیست فصل ها رو بذارین ببینیم چی به چیه

امیر درود و سلام نوشته‌اید که در این پنجاه سال بارها ویرایش و چاپ شده است. می‌خواهم بدانم این نسخه شما، از روی آخرین ویرایش است؟ پی‌نوشت: بدون امتیازدهی گویا نمی‌شود نظر داد. درباره کتابی که نخوانده‌ام و تنها پرسش دارم، چگونه امتیاز بدهم؟ از سر ناچاری و تنها بر پایه تجربه‌ام از دیگر کارهای ایشان امتیاز می‌دهم.

این چه جور نمونه کتابیه فقط مقدمه بود! خب این کار تو خریدن این کتاب تاثیر داره اگر درک بفرمایید. من که تا چند صفحه اشو نخونم نمیخرم.

قصه‌نویسی رضا براهنی، تنها مرجع دقیق و درست فراگیری اصول قصه است. هر نویسنده‌ای در هر زمینه ادبی چه قصه چه شعر و چه نمایشنامه و تمام زیر شاخه ها که فیلمنامه را هم شامل می شود باید این کتاب را مطالعه کنند. براهنی که نظریه زبانیت را در شعر پرداخته است، به نظر تا کنون تنها کسی است که در زمینه نوشتن خلاق، حرف درست و کارا داشته.

سلام طاقچه این نسخه قدیمی شده نسخه جدید با ویرایش چاپ چهارم هم موجوده که برای سال ۱۳۶۸ است و حتما چاپ های جدیدتری هم اومده که من خبر ندارم ولی این جور کتابها باید به روزترین نسخه اش قرار بگیره با توجه به گذشت زمان و اطلاعات باتشکر

سلام من این کتابو اول اشتباهی از قسمت هدیه به دیگران خریدم...اگه کسی میخواد براش بفرستم..با کد تخفیف گرفتم

اقایان ناشران محترم کمی برای قیمت کتابها تخفیف درنظرگرفته تا تمام اقشار جامعه بتونند از کتاب وکتاب خوانی بهره مند شوند

کتاب خوبیه افسوس که ۷۵ صفحه مقدمه داره و برایرمنکه از مقدمه بیزارم خیلی زیاده

به نظر من کتابهای آموزشی حتما باید چاپیش رو خرید .

به شدت پیشنهاد نمیکنم. اصلا به نظرم این کتاب درباره فلسفه داستان و ادبیاته تا اصول قصه و داستان. خسته کننده س و پر از تکرارهای بی فایده و کش دادن مطالب زایده. کتاب مال حدود شصت سال پیشه و دارای اطلاعات سوخته درباره داستان و رمان قرن معاصره

این کتاب حدود ۴۷ صفحه فقط مقدمه بر چاپ فلان و فلان داره. لحن کتاب از سمت نویسنده خودبرتربین و کوبنده و گاهی توهین‌آمیزه. نویسنده درباره وقایع تاریخی بسیار سوگیری داره و افراطیه. این نویسنده پر ادعا در هر سطحی از دانش هم بوده باشه و هر چقدر که متخصص‌ها و نامتخصص‌ها کتاب‌هاش رو به هم معرفی کنن تا سرکی به دنیای قصه بکشن، در ساده‌ترین ارکان زبان فارسی دچار مشکله و ویراستاریش به فناست. خوندن متن کتاب حوصله می‌خواد، ادبیاتش به ادبیات نسل ما نزدیک نیست. بسیار هم درباره نویسنده‌های مختلف متعصبه. یه جاهاییش یاد کتاب‌های دینی می‌افتم رسماً 😂😂 خلاصه که خوشحالم نخریدمش و در بی‌نهایت سری بهش زدم. احتمالاً داخلش بگردین اطلاعات خوبی پیدا کنین؛ اما خیلی کتاب‌های بهتری هم هست که تا این اندازه نه نویسنده‌اش داعیه پیغمبری پر رسالت در نویسندگی و نقد داره و نه انقدر نثرش اعصاب‌خردکنه. باز من کمی با نویسندگی آشنام و متوجه شدم از اطلاعات امروزی خیلی پرته و چهارتا مطلب هم گذری ازش متوجه شدم؛ اما آدم نسل امروز و بدون دانش نویسندگی و صرفاً مشتاق نباید انتظار داشته باشه چیزی از این کتاب نصیبش بشه. در یک کلم حیفه که کلمه افتضاح برای این کتاب استفاده بشه، باید بگیم بلانسبت افتضاح 😂😂

اول ناراحت شدم که تمام نمونه‌ای که در دسترس گذاشتن از قسمت مقدمه‌ی کتاب بود اما الان خوشحالم چون اگه مجبور نمیشدم تمام قسمتهای مقدمه‌رو با دقت بخونم با نویسنده آشنا نمیشدم و احتمالا خریداری میکردم.

چهل صفحه خاطره تعریف می کنه تا یه نکته در مورد قصه نویسی بگه.

ادبیات جریانی است که توأمان در بین نسل های جوان و پیر، در ادوار مختلف،ریشه دوانده است. ادبیات به خودیِ خود، ارزش نیست. وقتی ارزش پیدا می کند که از بزرگان و مفاخر ایرانی اسلامی پا بگیرد. اگر رد پای کتابهای آقای براهنی را بگیرید هیچ شباهتی در جنس محتوا با حافظ و سعدی و فردوسی و کلا ادبیات ملی ما ندارد. شاهد ادعای این حقیر هم متن کتاب فعلی ایشان است. از نقل های بی مایه ی پیکاسو تا دیگر نویسنده های غربی که ایشان در سبک فکری هم کم متاثر از آنان نیستند. من خودم کتب غربی می خوانم اما زیباتر این است که انسان شبیه آن ها فکر نکند.