نظرات کاربران درباره کتاب حفره

داستان با دو خط روایت به صورت موازی شروع میشود و در نهایت این دو به هم می‌رسند و در هر دو حفره نقش اساسی و نمادین را بازی می‌کند. حفره ای که ظاهراً در زمین کنده شده اما حاکی از یک خلأ وجودی درونی است و این حفره به تک تک اتفاقات داستان تسری پیدا می‌کند. روایت تجاوز هم همین کارکرد را داره و تجاوز به خاک، به تجاوز به انسان و در نهایت به تجاوز به ذهن و وجود آدمی تسری پیدا میکند. داستان پرکشش، جذاب که از همان صفحات اول مخاطب را درگیر خودش میکند و تا انتها می‌برد. مدتها بود کتابی رو یک نفس نخونده بودم. درباره کتاب و محتوا و فرم اون میشه ساعت ها حرف زد منتها هر نقد و بحثی، تعلیق های مهم داستان رو اسپویل می‌کنه. با وجود ضعف منطق در بخشی مهمی از ماجرا و برخی شخصیت پردازی ها، با یک داستان خوب و خواندنی طرف هستید.

من چاپی این کتاب رو به تازگی خوندم، داستان پردازی عالی بود. داستان جناییه، درباره قتل و تجاوز... تو دو بازه زمانی روایت میشه. شروعش از جنگ ایران و عراقه، بعد میاد چندین سال بعد رو میگه. اما بهم پیوسته است.

این کتاب از نظر داستانی و روایی، بسیار زیبا بود، اضافه گویی نداشت و توصیف های فوق العاده ای داشت و چهره ی کثیف و وحشتناک جنگ رو به خوبی نشان داده بود، نثر انتهای کتاب که فوق العاده بود.

عالی بود

یکی از معدود رمان های خوب ایرانی که خواندم. با داستان پردازی و شخصیت سازی بسیار عالی و پایانی غیر قابل پیشبینی.

نمی‌توان گفت رمان از سه بخش تشکیل شده، بلکه سه سطح خود را در طول قریب به ۲۰۰ صفحه نمایان می‌کنند. یکی تئوری نویسنده است مِن باب تاریخ، وجود و ابراز وجود در تاریخ که از آن به شهادت یاد کرده است. سطح دوم روایتی از دوران جنگ ایران و عراق است و سطح سوم روایتی معاصر از یک تعقیب و گریز پلیسی است. سطح اول کاملاً جدامانده است؛ تلقین نویسنده به بافتار کلی رمان. شاید شکلی از نتیجه‌گیری که حکم شیرفهم کردن مخاطب را پیدا کرده است. دو سطح دیگر بواسطه یک تونلِ حفرشده توسط شخصی که مشخصات او «کاسپار»گونه در طول داستان نشوونما پیدا می‌کند، به یکدیگر متصل می‌شوند. تلاش بر این بوده ساختار رمان‌های پلیسی-جنایی در رمان حفظ شود اما تشخص پیدا نکردن کاراکترها مانع از تشکیل لابیرنت رایج در چنین رمان‌هایی می‌شود. ایجاد گره‌ در داستان‌های جنایی برعهده‌ی شخصیت‌ها با کنش‌هایی است که آغاز می‌کنند و گاهی سرانجام می‌یابد، گاهی نه. در رمان «حفره» وجود تیپ‌های کلیشه‌ای و وارفته که توش‌وتوان عمل کردن را از کف داده‌اند باعث شده تا عمدتاً رویدادها داستان را پیش ببرند. این برآب ماندن را حتی در مکالمات ردوبدل‌شده مابین افراد داستان هم می‌توان دید. در نهایت چرخش روایی و شگفتی بازی گل یا پوچ نویسنده خودنمایی می‌کند اما پس از باز شدن مشت او خواهیم دید که داستان به وضوح قابل حدس بوده و تنها برگ برنده هم خاک می‌شود. حفره از نمونه‌های موفق قلم‌رانی «رضایی راد» نیست و خواندنش صرف از سر گذراندن تجربه‌ای از تلاش نویسنده‌ی ایرانی برای خلق فضایی ناملموس در فرهنگ عامه ماست که نتیجه‌اش یک رمانس پُرخون و خاک با ادویه‌ی روانشناسی جنایی از آب درآمده است!

به پیشنهاد یکی از دوستان کتابو شروع کردم قلم نویسنده اونقدر گیرا بود که چندساعت میخکوب نشستم پای خوندنش و تمومش کردم پیشنهادش میکنم ارزش خوندن رو داره🌿🌷

لذت بردم سپاس از نویسنده عزیز و گروه طاقچه

جالب بود

خیلی قشنگ بود،لذت بردم از خواندنش بخصوص ساده وروان وخالی از لغات زشت خارجی که این روزها در جملات فارسی بشدت وارد شده وآن را بسیار ناهماهنگ وبی ریخت کرده،فقط اگر وقتی از پسرک به ماندگاریا بر عکس داستان گفته میشود یک ستاره یا خط تیره ایی گذاشته میشد،بهتر نبود،سپاس

داستان پردازی این کتاب ماهرانه و عالی‌ست. از همون اوایل دیگه نمی‌تونید کتاب رو زمین بذارید و یک نفس می‌خونید. به شدت پیشنهاد میشه

خاص جذاب متفاوت

به یکبار خواندنش می ارزد ✋

این برنامه خیلی خوب نیست کتاب هاش پولیه