نظرات کاربران درباره کتاب تو این فکرم که تمومش کنم

از نظر من تنها نکته مثبت داستان پایان غیرقابل پیشبینی کتاب بود. من زمان انتخاب یک داستان تریلر, زیاد دقت نمیکنم که روانشناختی یا چیز دیگه ای باشه اما توقع دارم حوصله ام رو سر نبره. اما تک نگاری های راوی خیلی جاها حوصله من رو سر میبرد. گاهی اونقدر این مسئله زیاد میشد که خط داستانی و هیجان حوادث رو فراموش میکردی. خیلی جاها هم حس میکردم نویسنده به زور سعی کرده جملات فلسفی و به یاد موندنی بسازه که باز هم به عقیده من ناموفق بوده. در هر حال من فقط به کسایی پیشنهادش میکنم که از چنین کتابهایی توقع بیشتری از تعلیق و هیجان دارند.

رمانی درام و دلهره‌آور، با درون‌مایه‌های روان‌شناختی و فلسفی. فضاسازی کتاب بسیار جذاب و سینماتیک است. نویسنده از شیوهٔ پرداخت و تعلیق موجود در فیلم‌های سینمایی چون «روانی» آلفرد هیچکاک و «بزرگراه گمشدهٔ» دیوید لینچ الهام گرفته، و داستان خود را به‌زیبایی پردازش کرده است. ترجمهٔ کتاب نیز بسیار دقیق، روان و فاقد غلط‌های رایج نگارشی است. مطالعهٔ این کتاب تجربه‌ای خاص است، که برای شیفتگان آثار «روان‌شناختی» ارزش یک‌بار امتحان کردن را دارد.

کشش داستان خیلی زیاده و نمیشه زمین گذاشتش، از همون اوایل داستان میفهمیم یه چیزی سرجاش نیست ولی نمیدونیم چیه، هرچی جلوتر میریم و بیشتر به همراه شخصیت اول تو تنهاییش فرو میریم فضا سرد، تاریک و دلهره آورتر میشه، یه جاهایی فقط میخواستم داستان تموم شه که از این تعلیق تنهایی و دلهره کنده شم . تو این سبک فیلم و کتاب‌های بهتری هست، ارتباط نگرفتم با این کتاب و صرفا از سر کنجکاوی تا ته خوندم . پر از مکالمات فلسفیه که من ارتباط اکثرشون با داستانو نفهمیدم حالا یا از سر ترجمه بوده یا درک ناقص من از داستان و این ژانر . جدا از اتفاق و چرخش اصلی در انتهای داستان که با سرنخای نویسنده توجیه پذیر و حتی تلخ بود ،سوالای خیلی خیلی زیادی برای من بدون جواب موند

پایان قابل پیش بینی داشت ولی ارزش مطالعه دارد.

داستان در ابتدا سیر خوبی داشت از یه جایی خسته کننده شد با سوالات فلسفی که انگار باید قرارداده میشد در این کتاب ولی لزومش خیلی حس نمیشد برای آخر داستان هم باید یه کتاب دیگر آقای نویسنده بنویسه و توضیح بده اصلا چی شد ؟! در این که متفاوت بود شکی نیست ولی جوری متفاوت که اصلا فکر نمیکنم کسی متوجه شد چی شد !!! سبز باشید 🌱

کتاب ترکیبی از صحنه های روانشناختی ،فلسفه، اضطراب و تعلیق بود تا انتها میخ کوبت می کرد.اما احتمالا یک نفر باید به من بگه آخرش چی شد.خودم متوجه نشدم. کل داستان در سفر رفت و برگشت یک زوج به خانه پدری اتفاق می افته.

روان شناختی بودن برچسب مناسب تری تا روان شناسی بودن برای ژانر این رمان است. این رمان مسیر تاریک ، سرد ، هیجان انگیزی را برای فهماندن یک حقیقت ساده طی می کند‌ که آن را با بقیه رمان ها متفاوت می کند.

خوندن این کتاب تجربه خوبی بود. نظرات مثبت و جایزه‌ای که برده باعث شد برم سراغش اما بنظرم اون چیزی که باید نبود. داستان درباره دختر و پسری هست که در رابطه هستن و حالا پسر یعنی جیک میخواد دختر رو که اسمش رو نمیدونیم و راوی داستان ماست به خونه پدر و مادرش، جایی که بزرگ شده ببره و در این مسیر و در اون خونه اتفاقات پیش بینی نشده‌ای رخ میده و اوضاع پیچیده میشه. روایت تلفیقی از ژانر روانشناختی، فلسفی، معمایی و دلهره‌آور هست. نیمه اول کند اما نیمه دوم پرماجراتر و تندتر جلو میره. شخصیت‌ها رازهای پنهان شده‌ای دارن و این از ابتدا تا انتها شما رو به فکر فرو میبره. درکل مفهوم و منظوری که سعی داشت برسونه رو دوست داشتم اما علت وقایع و پایان داستان برام گنگ بود و اونطور که توقع داشتم نبود. نه اینکه یه پایان دلخواه تو ذهنم بوده باشه، توقع داشتم پایان جواب سوالات رو بده و منطقی باشه؛ مثل یه قطعه پازل گمشده که بشینه سرجاش و تصویر رو کامل کنه. چیزی که باعث میشه این کتاب برام بی نقص یا حداقل کم نقص نباشه موارد زیره که اسپویل داره، پس اگر میخواید کتاب رو بخونید، بیخیال این بخش بشید: ⚠️ اسپویل ⚠️ اگر کسی میتونه این ابهامات رو برطرف کنه و نظر دیگه‌ای داره، ممنون میشم بهم توضیح بده. طبق چیزی که از انتهای کتاب برداشت میشه، دختر ساخته ذهن جیک و تنها در دفتر یادداشت و خاطره بار دانشکده حضور داره. با این حال ما در طول داستان با دختر آشنا میشیم و ترس ها و نگرانی‌های اون رو میشناسیم. دختر از مزاحم تلفنی میترسه و فکرش دائم مشغول اونه اما هیچ اثری از این مزاحم در نیمه دوم و تا آخر داستان دیده نمیشه (میدونم گوشیش خاموش شد. منظورم اینه تکلیف مزاحم روشن نمیشه). دختر وارد مدرسه میشه و قایم میشه و بعد همینجا داستان به اتمام میرسه. مگه این یه دفترچه نبود؟ پس یعنی جیک داستان دختر رو همینجا تموم کرده؟ انگار فقط دختر رو خلق کرده بود تا برسه توی دبیرستان و گیر بیفته و همچین پایان ناراحت کننده‌ای داشته باشه. دختر کفش و لباس جیک رو میبینه و شیر آب باز و کسی که زیر دوشه و از اون طرف صدای چکمه میاد و... . جیک از ما صحبت میکرد و اینطور همه جا بود یعنی جیک دچار بیماری چندشخصیتی یا شبیه به اون بود؟ مبهم بود و ظاهرا فیلم هم یک سوم پایانی رو خوب درنیاورده پس احتمالا بهتره اصلا سراغش نرم. درباره خونه جیک هم چیز زیادی نفهمیدیم. مثل انبار زیر پله که توش نقاشی‌های عجیبی وجود داشت. از طرفی دختر مثلا به قاب عکس نگاه میکنه و فکر میکنه شبیه خودشه یا مادر خیلی محکم بغلش میکنه چون درواقع خود جیکه ولی درواقعیت اینها بی معنی هستن چون اون دختره نه جیک. بنظرم این داستان رو بی منطق میکرد. من توقع دیگه‌ای از پایانش داشتم.

من هیچی از پایانش متوجه نشدم !