بریده‌هایی از کتاب از سکوت به سکوت

من کلماتم را حرف نمی‌زنم کلماتم هستند که مرا می‌گویند

هر دَم از زندگی ما یک دَم از مرگ ماست

هر دَم از زندگی ما یک دَم از مرگ ماست

من نیستم که دردم را حمل می‌کنم این دردِ من است که مرا حمل می‌کند

چشم می‌بندم برای ندیدن خودم

چشم می‌بندم برای ندیدن خودم

نبض زندگی‌ام پُرشتاب‌تر از من می‌زند

فریاد می‌زنم و این تویی که بیرون می‌زنی از فریادم

من نیستم تو نیستی زندگی‌ست که راه می‌رود در من در تو

درخت وقتی می‌بینمش قدرتش را احساس می‌کنم تا درون ریشه‌هایم

به خلسه می‌روم زندگی را می‌خوابم لای کلماتم برای نزدیک‌تر بودن به تو برای بهتر شنیدنم در تو زمان نیز می‌خوابد در من ذره‌ذره روز می‌شوم

من نیستم که دردم را حمل می‌کنم این دردِ من است که مرا حمل می‌کند

باید تو را ببینم برای دوباره خودم را دیدن

چرا که من تو هستم وقتی تو را می‌بینم

من نیستم تو نیستی زندگی‌ست که راه می‌رود در من در تو

چشم تنها دیدنی‌ها را نشان می‌دهد من چشم‌های تو را می‌خواهم برای شناختنِ خودم برای پذیرفتن خودم

من نیستم تو نیستی زندگی‌ست که راه می‌رود در من در تو

آسمان در من است وقتی که روز را می‌بینم شب در من است وقتی که خودم را می‌بینم

وقتی از هم جداییم هر کدام به اندازه‌ی دو نفر تنهاست این دو تنهایی نیست که نتوان حمل کرد اما وقتی با‌هم‌ایم دو نفر نیستیم دو چندانِ یک نفریم

دستانم تنها سکوت را می‌فشارند