کتاب اعتماد هوشمندانه (ایجاد رفاه، انرژی وشادی در دنیایی که در آن اعتماد کم است)
۴٫۵
(۴)
خواندن نظراتگاهگاهی فریب خوردن بهتر از اعتماد نکردن است.
ساموئل اسمایلز
نویسنده و اصلاحطلب اسکاتلندی
مشعل
وقتی دست بهکاری میزنید، نوآوری از کجا میآید؟ از تلاقی تفاوتها در محیط مناسب. همانطور که کارل جانگِ روانشناس آن را بیان کرد: «هرچه تضاد بیشتر باشد، ظرفیت بیشتر میشود. انرژی زیاد فقط از تنش زیادِ بین مخالفان نشئت میگیرد.»
اما بدون اعتماد، تفاوتها لزوماً باعث ایجاد همکاری مثبت نمیشوند؛ درواقع، حاصل رایجتر این بی اعتمادی، همیاری منفی است (جایی که 1+1=1.1/2 یا کمتر است). خلاصهی کلام، وقتی افراد به یکدیگر اعتماد میکنند، اختلافها به نقاط قوت تبدیل میشود؛ وقتی که به یکدیگر اعتماد نمیکنند، اختلافها تفرقه انداز میشوند.
مشعل
اعتماد همواره سه پیامد مهم در زندگی شخصی و اجتماعی افراد و به تبع آن در جامعه دارد. این سه پیامد عبارتاند از: رفاه، انرژی و شادی.
مشعل
اعتماد مثل هواست؛ وقتی که هست هیچکس متوجه نمیشود؛ وقتی که نیست، همه متوجه میشوند.
مشعل
همانطور که مصطلح است: «آن چیزی را که مصّرانه خواهانش هستیم، بسیار راحت باورش میکنیم.» و هزینه اش میتواند زیاد باشد. وقتی با عینک اعتماد کور کورانه به دنیا نگاه میکنیم، به فردی مستعد برای کلاهبرداران، شیادان و هنرمندان دغلباز (con artists) تبدیل میشویم.
مشعل
مجموعه ی فزاینده ای از اطلاعات حاکی است که رابطه ای بین طول عمر و اعتماد وجود دارد. به بیانی ساده، افرادی که اعتماد دارند، معمولاً عمرشان طولانی تر است و افرادی که اعتماد ندارند، معمولاً زودتر از دنیا میروند. برای مثال، یک بررسی از نود و هفت هزار زن در طول یک دوره ی هشت ساله نشان داد کسانی که بیشتر عیب جو و بی نهایت به مردم بدگمان بودند، خطر مرگشان شانزده درصد بیشتر از همتایانشان بود. رابرت پوتمن در کتاب کلاسیکش، بازی بولینگ به تنهایی، مینویسد که افراد نیک اندیش نه تنها طولانی تر زندگی میکنند، بلکه سالم تر نیز هستند. وقتی به اطلاعاتی می گریم که سلامت ملتها را در مقایسه با میزان اعتماد در آن ملت ها نشان میدهد، رابطه ای روشن بین این دو مشاهده میشود.
مشعل
اگر برحسب عادت عینک خاکستری مایل به قهوه ای میزنید، توقع نداشته باشید دنیا روشن بنماید.
چارلی ویلیام الیوت
قدیمی ترین رئیس دانشگاه هاروارد
ما دنیا را میبینیم، نه آن گونه که هست، بلکه آن گونه که ما هستیم، یا آنگونه که شرطی شده ایم.
دکتر استفان کاوی
بیشتر ما در اوقات گوناگون در زندگی مان و در موقعیت های مختلف، معمولاً از پشت یک یا دو نوع عینک به روابط شخصی مان، گروههایمان، سازمان هایمان و حکومت هایمان نگاه میکنیم: «اعتماد کورکورانه» (ساده لوحی) یا «بی اعتمادی» (بد گمانی). گاهی هم شاید حتی بین این دو در تردد باشیم.
مشعل
«یک و فقط یک ویژگی بود که ده درصد شاد ترین افراد را از بقیه متمایز میکرد: استحکام روابط اجتماعی شان.»
در قلب روابط محکم و دیرپا، اعتماد وجود دارد، د رحالی که تعریف واقعی رابطه ی بد این است: «اعتماد کم یا بدون اعتماد.» پل زک و احلام فخار، براساس تحقیقشان به این نتیجه رسیدند: «در حالی که درآمد های فزاینده فقط ارتباطی ضعیف با شادی روزافزون دارند، مدارک عصب شناسی اشاره میکنند که باز خوردهایی دوسویه بین شادی و اعتماد وجود دارد.»
مشعل
درواقع، اعتماد به پول جدید اقتصاد جهانی تبدیل شده است و اساس دادوستد داشتن یا نداشتن افراد بسیاری را تشکیل میدهد. برای مثال، در سال ۲۰۰۹ بارومتر اعتبار شرکت ادلمن نشان داد که هفتادوهفت درصد مصرفکنندگان مطلع اظهار کردهاند از خریدن محصولات یا خدمات از شرکتی که به آن شک دارند، امتناع میورزند و هفتادودو درصد آنها نیز از شرکتی مشکوک نزد یکی از دوستان یا همکاران خود انتقاد کردهاند؛
مشعل
گرامین فرض را بر این گذاشته که هر وامگیرندهای درستکار است. هیچ وسیلهی قانونی بین وامدهندهها و وامگیرندهها وجود ندارد. ما متقاعدیم که بانک باید براساس اعتماد انسانی بنا شود، نه براساس قراردادهای کاغذی بیمعنی. شاید ما به ساده بودن متهم شویم، اما در این تجربه، طلب سوختشدهی ما فقط کمتر از یک درصد بود. حتی موقعی که وامگیرندهها در بازپرداخت وامی کوتاهی میکنند، ما گمان نمیکنیم که آنها شریرند. درعوض، گمان میکنیم که اوضاع و شرایط شخصیشان آنها را از بازپرداخت وام بازداشته است.
مشعل
حجم
۵۵۶٫۰ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۴
تعداد صفحهها
۳۷۳ صفحه
حجم
۵۵۶٫۰ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۴
تعداد صفحهها
۳۷۳ صفحه
قیمت:
۶۹,۹۰۰
تومان