بریده‌هایی از کتاب لاشه لطیف

آن کس که با هیولا می‌ستیزد باید مراقب باشد خود در این راه به هیولا تبدیل نشود. اگر دیرزمانی به پرتگاهی خیره شوی، آن پرتگاه نیز به تو چشم می‌دوزد. فریدریش نیچه

آن کس که با هیولا می‌ستیزد باید مراقب باشد خود در این راه به هیولا تبدیل نشود. اگر دیرزمانی به پرتگاهی خیره شوی، آن پرتگاه نیز به تو چشم می‌دوزد. فریدریش نیچه

گاهی آدم باید وزن دنیا را تحمل کند

«بشر منبع شر در این جهان است. ما ویروس خودمان هستیم.»

«آدم می‌تواند تقریباً به هر چیزی عادت کند، جز مرگ فرزند.»

اگه بتونی فقط چند لحظه پرنده باشی، سقوط کردن دیگه مهم نیست.»

آن کس که با هیولا می‌ستیزد باید مراقب باشد خود در این راه به هیولا تبدیل نشود. اگر دیرزمانی به پرتگاهی خیره شوی، آن پرتگاه نیز به تو چشم می‌دوزد. فریدریش نیچه

پدرش مرد شرافتمندی است، به همین دلیل دیوانه شد.

«دولت می‌خواد فریبت بده، دلیل موجودیتش هم همینه.»

فقط سالمندانی‌اند که سال‌های زیادی زنده بوده‌اند و شاید این تنها موفقیت‌شان باشد.

«بشر منبع شر در این جهان است. ما ویروس خودمان هستیم.»

پدرش به مرد بال‌دار نقاشی‌شده روی شیشهٔ رنگی و پرندگانِ دوروبرش اشاره کرد و لبخند زد. پدرش گفت «همه می‌گن سقوط کرد چون خیلی به خورشید نزدیک شده بود، اما اون پرواز کرد. منظورم رو می‌فهمی پسر؟ اون تونست پرواز کنه. اگه بتونی فقط چند لحظه پرنده باشی، سقوط کردن دیگه مهم نیست.»

گاهی آدم باید وزن دنیا را تحمل کند.

آن‌چه می‌بینیم در آن‌چه می‌گوییم نهفته نیست.

ذره‌ذره می‌جوند مغزم را می‌نوشند عصارهٔ قلبم را و برایم قصهٔ شب می‌گویند…

به ما می‌گوید گوشت درجه‌یک چگونه بدون داروهای تسریع‌کننده و اصلاح ژنتیک پرورش داده می‌شود؛ چه‌طور تارهای صوتی را برمی‌دارند چون «گوشت که حرف نمی‌زند»؛

مارکوس، که بدن یاسمین را روی زمین می‌کشد تا به طویله ببرد و سلاخی‌اش کند، با صدایی پُر از شور و آن‌قدر خالصانه که دل را ریش می‌کند می‌گوید «حالت انسانیِ یه حیوون اهلی رو پیدا کرده بود.»

پدرش گفت «همه می‌گن سقوط کرد چون خیلی به خورشید نزدیک شده بود، اما اون پرواز کرد. منظورم رو می‌فهمی پسر؟ اون تونست پرواز کنه. اگه بتونی فقط چند لحظه پرنده باشی، سقوط کردن دیگه مهم نیست.»

«بشر منبع شر در این جهان است. ما ویروس خودمان هستیم.»

«احمق نباش. نمی‌بینی دارند کنترل‌مون می‌کنند؟ اگه ما همدیگه رو بخوریم می‌تونند ازدیاد جمعیت، فقر، جرم‌وجنایت رو کنترل کنند. می‌خوای ادامه بدم؟ این‌که کاملاً مشخصه.»

«تا حالا یه موجود زنده خورده‌ای؟» «نه.» «یه موجود زنده، حس‌وحال و حرارتی ظریف و خوشایند داره که واقعاً خوشمزه‌ش می‌کنه. با هر لقمه که می‌خوری زندگی رو بیرون می‌کشی. لذتش تو اینه که می‌دونی به خاطر کار تو، تصمیم تو، زندگی اون موجود نابود می‌شه. این حس که یه موجود پیچیده و ارزشمند ذره‌ذره از بین می‌ره و قسمتی از وجود تو می‌شه. تا ابد. به نظرم این معجزه خیلی فریبنده‌ست. احتمال یه پیوستگی پایدار.»

آدم‌ها به پول نیاز دارند، اما پول کافی نیست.

«امروز قصابم، فردا شاید گوشت بشم.»

کتاب‌ها جاسوس‌هایی از یک جهانِ موازی‌اند

«سکوتی حکم‌فرما شده که کسی نمی‌شنود، اما وجود دارد.

گاهی آدم باید وزن دنیا را تحمل کند.

«مرگ دوروبرم رو گرفته، تمام روز، تمام ساعات روز با منه.»

مردم هنوز فکر می‌کنند زن‌ها باید برنامهٔ بیولوژیکی خاصی را عملی کنند

اگمونت می‌پرسد رأس‌ها می‌توانند حرف بزنند؟ از سکوت آن‌جا متعجب است. ال گرینگو به او می‌گوید آن‌ها از کودکی در دستگاه توله‌کِشی و بعد هم در قفس نگه‌داری می‌شوند. می‌گوید تارهای صوتی‌شان را برمی‌دارند تا کنترل‌شان آسان‌تر باشد. می‌گوید «کسی دلش نمی‌خواد اون‌ها حرف بزنند، چون گوشت که حرف نمی‌زنه. ارتباط برقرار می‌کنند، اما با زبون اشاره. می‌فهمیم سردشونه، گرم‌شونه، این‌جور مسائل اساسی.»

اگه بتونی فقط چند لحظه پرنده باشی، سقوط کردن دیگه مهم نیست.