بریده‌هایی از کتاب چترهای کهنه در باران باز نمی شدند، حرمان

اگر یک قدم برداشته بودند شب به پایان می‌رسید

در تاریکی عابران از عشق‌های منهدم که در هشیاری کامل منهدم شدند و مُردند می‌گفتند

همه‌چیز جهان بوی کهنگی و ماندگاری ابدی غم را داشت به دنبال دلیلی بودیم که همهٔ چیزهای در حال احتضار و سقوط را جوان و باطراوت بدانیم