بریده‌هایی از کتاب بر مهراب تو

بگذار برود به زودی نزد تو برمی‌گردد و به تو روی می‌آورد اگر امروز دوست‌ات نداشته باشد بعدها پشیمانی خواهد خورد فردا به یقین دوستت خواهد داشت حتی اگر که خود نخواهد.

دریغا که مرا از یاد برده‌ای یک‌سر! اما خود بگو، مگر می‌شود دیگری را از من دوست‌تر بداری!؟

چنان سیب عسلی که سرخ می‌شود در آن بالا بر سر شاخه آن بالا بر بالاترین شاخسار، سیب‌چینان فراموش‌اش کردند نه، نه فراموش‌اش نکردند فقط دست‌شان به او نمی‌رسید!

بگذار برود به زودی نزد تو برمی‌گردد و به تو روی می‌آورد اگر امروز دوست‌ات نداشته باشد بعدها پشیمانی خواهد خورد فردا به یقین دوستت خواهد داشت حتی اگر که خود نخواهد.

بر دیدگان‌اش می‌پاشد تاریکی انبوه خود را ... سر نهاده بر سینه‌ی دوشیزه‌ای.

باور دارم که هر چه بازوهای‌ام را باز کنم باز هم نمی‌توانم آسمان را در آغوش گیرم.

چنان سیب عسلی که سرخ می‌شود در آن بالا بر سر شاخه آن بالا بر بالاترین شاخسار، سیب‌چینان فراموش‌اش کردند نه، نه فراموش‌اش نکردند فقط دست‌شان به او نمی‌رسید!

به خاطر اشک‌های من است که بادها ناگزیرند او و اندوهان‌اش را با خود ببرند.

نه عسل و نه زنبوران هیچ‌کدام‌شان برای من نیستند...