بریده‌هایی از کتاب شاهکار

گذشته تنها گورستان توهمات ماست، در گذشته تا ابد پای ما به سنگ قبرها می‌گیرد و سکندری می‌خوریم

«بله، چه فایده دارد که سعی کنیم خلاء فضا را پر کنیم؟ فکرش را بکن که ما این را می‌دانیم و با این حال غرورمان همچنان می‌جنگد!

عادت و زمان دراز چه‌طور همه چیز را فرسوده و نیست و نابود می‌کند!

تنها تندمزاجی خودم است که آزارم می‌دهد، از این‌که نمی‌توانم یک لحظه در شادی سر کنم رنج می‌کشم

وقتی زمین مثل یک گردوی خشک در فضا تکه‌تکه شود آثار ما حتی به اندازه‌ی یک ذره به غبار آن اضافه نخواهد کرد