ایوو آندریچ

ایوو آندریچ در سال ۱۸۹۲ در تراونیکِ امپراتوریِ اتریش - مجارستان دیده به جهان گشود. «تراونیک» نام شهر کوچکی در بوسنی و هرزگوین امروز است که بیشتر به‌واسطهٔ تاریخ سراسر جنگ و ویرانی و آوارگی مردمانش شناخته می‌شود؛ جغرافیای کوچکی که شاعر و نویسندهٔ بزرگی چون ایوو آندریچ از دل آن به جهان معرفی شد. آندریچ تحت سلطنت عثمانی‌ها بزرگ شد، در اوج جوانی و همزمان با آغاز جنگ جهانی اول به اتهام همکاری با حزبی که «آرشیدوک فرانتس فردیناند» را ترور کرده بود، به حبس خانگی محکوم شد و بعدها که به شهرتی نسبی رسید، او را نویسنده‌ای یوگسلاو نامیدند. شاید همین مسائل و مصائب دست‌به‌دست هویت ملی چندگانهٔ او داد تا سبک قلمش را به‌سمت نوشتن از زندگی و زمانهٔ مردم وطنش ببرد. آندریچ می‌نوشت تا از حال‌وروز مردمان جغرافیایش بگوید. او آنقدر پرقدرت مصائب آن جغرافیا را به هنر تبدیل کرد که در سال ۱۹۶۱ برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات شد. کمیتهٔ داوران در سال ۱۹۶۱ برای شاعرانگی، لحن حماسی و نمادین‌بودن داستان‌هایش که آینه‌ای جهان‌نما از سرنوشت تاریخ و انسان‌های کشورش بود، جایزهٔ نوبل ادبیات را به ایوو آندریچ اهدا کردند. او در سال ۱۹۷۵ میلادی از دنیا رفت.