دانلود و خرید کتاب صوتی العبد

کتاب صوتی «العبد (تحلیل بر سیر و سلوک جامع فقه و عرفان)» اثری پژوهشی دربارهٔ زندگی و سلوک معنوی «آیت‌الله‌العظمی محمدتقی بهجت فومنی» است که به کوشش هیئت تحریریهٔ مؤسسه فرهنگی مطالعاتی شمس الشموس گردآوری شده و «هدایت هاشمی منصور» گویندگی آن را بر عهده داشته است. نشر شمس الشموس آن را منتشر کرده است. این کتاب به شرح احوالات، سیر علمی و عرفانی، و ویژگی‌های شخصیتی این مرجع بزرگ شیعه می‌پردازد و با تکیه‌بر مصاحبه‌ها و خاطرات نزدیکان و شاگردان ایشان، تصویری جامع از زندگی و سلوک او ارائه می‌دهد. نسخه‌ی صوتی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب العبد

این اثر در قالب ناداستان و زندگی‌نامهٔ تحلیلی، به بررسی ابعاد مختلف حیات علمی، معنوی و اجتماعی «آیت‌الله‌العظمی محمدتقی بهجت» می‌پردازد. کتاب «العبد» با رویکردی پژوهشی و مستند، بر پایهٔ مصاحبه‌ها، خاطرات و اسناد معتبر، تصویری از سیر و سلوک عرفانی و فقهی این عالم برجسته ارائه داده است. نویسندگان تلاش کرده‌اند ضمن روایت زندگی شخصی و خانوادگی، به مراحل تحصیل، مهاجرت، شاگردی نزد بزرگان، و ورود به عرصهٔ مرجعیت بپردازند. ساختار کتاب به‌گونه‌ای است که علاوه‌بر روایت خطی زندگی، به تحلیل ویژگی‌های اخلاقی، معنوی و عرفانی شخصیت اصلی نیز توجه دارد. کتاب با پیش‌گفتار و مقدمه‌ای از بزرگان حوزه آغاز می‌شود و در ادامه، فصل‌هایی به تولد، خانواده، تحصیلات، سیر و سلوک، بازگشت به ایران، مرجعیت و در نهایت وفات ایشان اختصاص یافته است. در بخش‌هایی از کتاب، خاطرات و نقل‌قول‌هایی از نزدیکان و شاگردان، به‌ویژه فرزند ایشان، آورده شده که به غنای روایت افزوده است. این کتاب نه‌تنها برای علاقه‌مندان به سیر و سلوک عرفانی و فقهی، بلکه برای پژوهشگران تاریخ معاصر حوزه‌های علمیه نیز منبعی ارزشمند به‌شمار می‌آید.

خلاصه کتاب العبد

کتاب «العبد» با تمرکز بر زندگی و سلوک معنوی «آیت‌الله‌العظمی محمدتقی بهجت»، روایتی از تولد تا وفات این مرجع بزرگ را ارائه می‌دهد. روایت با ماجرای تولد ایشان در فومن و تأثیر خواب پدرش بر انتخاب نام محمدتقی آغاز می‌شود. دوران کودکی و نوجوانی او با فقدان مادر و تربیت در خانواده‌ای مذهبی و اهل ادب همراه است. محمدتقی بهجت از همان کودکی به تحصیل علوم دینی و ادبیات عرب علاقه نشان می‌دهد و در سنین پایین راهی کربلا و سپس نجف می‌شود. در نجف، نزد استادان بزرگی چون آیت‌الله قاضی و دیگران به تحصیل و سیر و سلوک می‌پردازد و با پشتکار و مراقبه، مراتب معنوی را طی می‌کند. او در مسیر عرفان و تهذیب نفس، با موانعی چون مخالفت پدر با انجام مستحبات و نماز شب روبه‌رو می‌شود و به توصیهٔ استادش، سکوت را جایگزین برخی عبادات می‌کند. بازگشت به ایران، ازدواج، اقامت در قم و تدریس خارج فقه و اصول، بخش دیگری از زندگی او را شکل می‌دهد. با وجود شهرت علمی و معنوی، همواره از پذیرش مرجعیت گریزان است تا در نهایت در سنین بالا به مرجعیت می‌رسد. کتاب به ویژگی‌های عبودیت، کتمان، تقوا و برنامه‌های عبادی شبانه‌روزی او می‌پردازد و نقل‌قول‌هایی از شاگردان و نزدیکان دربارهٔ حالات معنوی، عبادات و سلوک عملی او آورده است. در نهایت، وفات او با آرامش و شوق دیدار معشوق توصیف شده و خاطراتی از آخرین روزهای زندگی‌اش نقل می‌شود. این روایت، تصویری از انسانی ارائه می‌دهد که بندگی و عبودیت را محور حیات خود قرار داده و در تمام عمر، لحظه‌ای از یاد خدا غافل نبوده است.

چرا باید کتاب العبد را بشنویم؟

این کتاب با تکیه‌بر اسناد و خاطرات معتبر، تصویری نزدیک و ملموس از زندگی و سلوک معنوی یکی از برجسته‌ترین علمای معاصر شیعه ارائه می‌دهد. «العبد» نه‌تنها به روایت زندگی شخصی و علمی «آیت‌الله بهجت» می‌پردازد، بلکه ابعاد عرفانی، اخلاقی و عبادی او را نیز بررسی می‌کند. خواننده با مطالعهٔ این اثر، با شیوه‌های تهذیب نفس، مراقبه، کتمان و عبودیت آشنا می‌شود و می‌تواند از تجربه‌های عملی و توصیه‌های اخلاقی این مرجع تقلید بهره‌مند گردد. کتاب برای کسانی که به دنبال شناخت عمیق‌تر از سیر و سلوک عرفانی و فقهی در حوزه‌های علمیه هستند، منبعی غنی و قابل اتکا به‌شمار می‌آید.

شنیدن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به سیر و سلوک عرفانی، پژوهشگران تاریخ معاصر حوزه‌های علمیه، طلاب و دانشجویان علوم دینی و کسانی که دغدغهٔ تهذیب نفس و عبودیت دارند، مناسب است. همچنین برای افرادی که به دنبال الگوهای عملی در معنویت و اخلاق اسلامی هستند، مطالعهٔ این اثر توصیه می‌شود.

بخشی از کتاب العبد

«ایشان شب یکی دو ساعت قبل از سحر بیدار و مشغول مناجات می‌شد اشعاری داشت که به فارسی یا عربی می‌خواند و این اشعار همه حس توحیدی و پرستش داشتند. ای خدا، نامم تو مجنون کرده‌ای بهر یک لیلی دلم خون کرده‌ای بعد وضو می‌گرفت و استغفارهای زیادی داشت. سپس نمازشب و عباداتش و نافله و نماز صبح و تعقیباتش را داشت. بعد نماز صبح را در مسجد تکرار می‌کرد با تعقیبات و زیارت مخصوص. سپس می‌رفت حرم، در راه رفتن و برگشتن از حرم تمام وقت مشغول بود. پنج شش ساعت عبادت شبانه‌اش طول می‌کشید. از پنج ساعت کمتر نمی‌شد. او ساعت‌های متوالی در دل شب با حضور و خلوص دیده به دیدار معشوق می‌دوزد و هیچ‌گاه و به هیچ بهانه‌ای حتی بیماری و کهولت سن این لحظات ناب و آسمانی را از دست نمی‌دهد. آیت‌الله محفوظی، رییس هیأت استفتاء دفتر آیت‌الله بهجت، می‌گوید: حتی زمانی که آقای بهجت برای عمل چشم در بیمارستان بستری بودند، با همان حال بیماری که عمل هم کرده بودند، نماز شبشان ترک نمی‌شد و شخصی که شب را کنارشان گذرانده بود می‌گفت: آقا در نیمه‌شب با همان حال برخاست و حال‌وهوایی بسیار عجیب داشت.»