نظرات کاربران درباره کتاب صوتی هیچ دوستی به جز کوهستان

داستان کتاب جذاب بود. اما به نظر من نوید محمدزاده اصلا این کتاب و خوب نخونده و یجورایی نسخه صوتی این رمان و از بین برد. خیلی از بخش ها بی دلیل به لحن صداش هیجان میداد انگار که داره یه نمایشنامه یا متن حماسی میخونه. بعضی از بخش ها هم بدون هیچ حسی میخوند انگار که روزنامه میخونه.

کتاب رو چندماه پیش خوندم و مزخرف بود. اما می‌خوام به چیز کلی بگم که ممکنه کلی فحش حواله‌ام بشه ولی مهم نیست. کتاب یه تجزیه‌طلب ارزش خوندن نداره. مدرک هم اگر می‌خواهید یه سر به پیج توییتر ایشون بزنید. حیف کاغذ که خرج تراوشات ذهن همچین آدمی بشه. بهش نمی‌گم نویسنده چون لایقش نیست.

ابتدای داستان خیلی جذاب و گیراست ولی از اواسط خیلی کسل کننده میشه . نکته ی خیلی خیلی مهمی که واقعا دیگه دوست نداشتم ادامه شو گوش بدم خوانش نوید محمد زاده بود که واقعا آدمو عصبی و استرسی میکرد . اصلا و اصلا خوانش خوبی ندارن. بیشتر به دورخونی نمایشنامه شبیه بود تا خوانش کتاب ....

چقدر خوانش نوید محمدزاده غیر جالب هست. از همون اول جذابیت کتاب رو از بین برد.

سلام دوستان کتاب، شنیدن تجربیات سخت و هولناک مهاجرت غیر قانونی است که فکر کنم هر کسی ان را بشنود یا بخواند ، هرگز در طول زندگیش به ان فکر هم نمیکند چه برسد بخواهد به ان اقدام نماید . میتوانم بگویم اموزنده بود اما لذت بخش نبود چون شنیدن یک تجربه تلخ بود . ممنونم از همه عواملی که در انتشار این اثر نقش داشته اند .

خرید نکنند صدای نویدمحمدزاده برای این کتاب افتضاح هست. انگار فقط در استرس و هیجان هستید و این حجم از تزذیق اضطراب و هیجان اجازه ی درست فهمیدن داستان رو نمیده. به قدری هیجان اضافی تزریق میشه با صدای گوینده که چیزی از کتاب نمیشه فهمید من پولم رو دور ریختم و از گوش دادن به این کتاب منصرف شدم تا فصل ۸گوش دادم ولی چیزی نفهمیدم به خاطر دلایل بالا

نمره ام به داستان ۵ و نمره ام به گویندگی ۲ یا حتی ۱ است. اواسط فصل سوم، ناچار شدم کتاب را رها کنم. نمیدانم‌ چرا نوید محمدزاده انقدر داد می زند؟ داستان را که نباید اینطوری خواند. واقعا گویندگی افتضاح بود، و تنها دلیلی که ناچار شدم نیمه کاره رهایش کنم، همین بود. اشکالاتی که در روایت داستان وجود دارد: ۱. این یک کتاب است و تنها می توان سخنان محاوره ای افراد با یکدیگر را به صورت دقیقا کتابی ادا نکرد، اما گوینده در جای جای داستان این اصل را کنار می گذارد و مانند سخن گفتن عادی اش، کلمه هایی را محاوره ای ادا می کند. مثلا به جای مثل می گوید مث... و بجای کشتی ها می گوید کشتیا. ۲. کشش های هجاهای کلمات بطور متتاسب ادا نمی سود، مثلا بازگشت دو هجای بلند دارد: باز- گشت. ولی راوی هجای دوم را کوتاه ادا می کند. این مشکلات در گویندگی یک بازیگر که باید کلاسهای مربوط به گویندگی را گذرانده باشد، قابل اغماض نیست. ۳. داد زدن های بی دلیل گهگاهی گوینده، برای شنونده ای که با هندزفری داستان را می شنود، بسیار آزاردهنده است. گوینده نمیداند برای القای حس هیجان نیازی به فریادزذن تیست؟ اینکار شنونده را شدیدا عصبی می کند. پیشنهاد می کنم گوینده ابندا کلاسهای گویندگی جناب ارمان سلطان زاده را بگذراند و بعد با آرامش شروع به روایت داستان کند. چون با چنین روایتی، کلا انسان را از شنیدن کتابهای صوتی فراری می دهد. مورد دیگر اینکه درون هر فصل، گاه ۱۰ ثانیه سکوت بود، تا بخشی دیگر شروع شود. درحالیکه می بایست موسیقی کوتاهی پخش میشد. اما تا اینجای کتاب، متن آن خوب بود و از اینکه بخاطر گوینده عصبی شدم و ناچار شدم کتاب را نیمه کاره رها کنم، بسیار ناراحت شدم.

روایتی تلخ از پناهندگی ... ✅کشش داستان و همچین قلم زیبای نویسنده باعث میشه علاقه مند به دونستن ادامه ش بشیم . ✅ترجمه خوب و روان ✅خوانش مناسب

کتاب خیلی خوب و قوی و جذاب شروع میشه ولی هر چی به انتها میرسه داستان افت میکنه...

گوینده مناسب گویندگی نیست !

درد پناهندگی در بهترین حالت ممکن وصف شده و آنقدر عمیق که خواننده هم می تواند احساسش کند . بسیار تاثیر گذار است .

واقعا درک نمیکنم چرا کتاب یه تجزیه طلب فراری که مدام علیه تمامیت ارضی ایران صحبت میکنه باید اینجا باشه!!

خود کتاب فوق العاده است اما محمد زاده اصلا خوب نخوند کتاب رو.

این‌کتاب برای کسانی که مهاجرت غیر قانونی آرزوشون ه عالی ه . بخونن پشیمان‌بشن

خیلی انرژی منفی بود اصلا حال نکردم نه گویندگی نه متن

در مورد کتاب نظری ندارم. بخاطر خوانش بد کتاب تا فصل سوم بیشتر نتونستم گوش بدم و با سردرد کتاب رو رها کردم. گوینده با صدای یکنواختی نمیخواند و گاهی حتی داد میکشید. تعداد قطعه های موسیقی میان متن خیلی زیاد بود و صدای موسیقی و افکت های صوتی هم نسبت به صدای گوینده خیلی بلند بود. خلاصه باید یه دست آدم دائم روی ولوم گوشی باشه که هی صدا رو کم و زیاد کنه. و وقتی با هندزفری گوش میکنید این مدل تنظیم صدا کاملاً آزار دهنده میشه.

از لحاظ محتوا دوران سپری شده یک پناهنده کرد ایرانی در مسیر رسیدن به استرالیاست. تا رسیدنش به جزیره‌ای بنام ماعوس شنیدنیست ، از اواسط داستان به بعد شاید به علت فشار روحی زیاد و بلاتکلیفی نویسنده در جزیره‌ای وسط اقیانوس، میشود «یک حزیان نامه به سبک ۱۹۸۴ اورول !!» پلات های تکراری و خسته کننده . اینرا از بهم ریختگی تن خوانش نسخه صوتی در فصل های دهم به بعد هم راحت میشود شنید که به بی تاثیر شدن اثر بوچانی می افزاید.

روایتی ناقص،بدون توضیح و فقط شرح وقایع...... شما را با هزاران سوال در ذهن رها میکند،از سختی ها و رنج کشیدن ها،از پایمال شدن حقوق انسانی و....میگه،ولی دلیل اینکه چرا کسی باید این راه رو انتخاب کنه رو نمیگه.. رنج کشیدن بی دلیل،بدون نتیجه، بدون تفکر،...اصلا من رو با نویسنده همراه نکرد، نمیدونم چرا حس کردم هیجان پوچی در طول داستان وجود داشت و احتمالا آقای محمدزاده برای گویندگی انتخاب شده چون خوراکش سیاه نمایی همراه با هیجان در خفقان هست.

نوید محمدزاده بهتره که فیلم بازی کنه تا صدا پیشه باشه. خیلی بد خوند. من بعد از پنج دقیقه دیگه نتونستم گوش بدم!!

ماجراش جالبه، نوید محمدزاده اصلا گوینده مناسبی نیست، حتی اون جاهایی ک سعی میکنه هیجان بده به روند کتاب! هرچند باعث شناخته شدن این کتاب شد. ماجرای جالبیه اما شنیذنش دلیل بر تایید محتواش و موافقت با نویسنده ی تجزیه طلبش نیست، اتمامشم بی سر و ته بود