نظرات کاربران درباره کتاب صوتی هیچ دوستی به جز کوهستان

داستان کتاب جذاب بود. اما به نظر من نوید محمدزاده اصلا این کتاب و خوب نخونده و یجورایی نسخه صوتی این رمان و از بین برد. خیلی از بخش ها بی دلیل به لحن صداش هیجان میداد انگار که داره یه نمایشنامه یا متن حماسی میخونه. بعضی از بخش ها هم بدون هیچ حسی میخوند انگار که روزنامه میخونه.

کتاب رو چندماه پیش خوندم و مزخرف بود. اما می‌خوام به چیز کلی بگم که ممکنه کلی فحش حواله‌ام بشه ولی مهم نیست. کتاب یه تجزیه‌طلب ارزش خوندن نداره. مدرک هم اگر می‌خواهید یه سر به پیج توییتر ایشون بزنید. حیف کاغذ که خرج تراوشات ذهن همچین آدمی بشه. بهش نمی‌گم نویسنده چون لایقش نیست.

ابتدای داستان خیلی جذاب و گیراست ولی از اواسط خیلی کسل کننده میشه . نکته ی خیلی خیلی مهمی که واقعا دیگه دوست نداشتم ادامه شو گوش بدم خوانش نوید محمد زاده بود که واقعا آدمو عصبی و استرسی میکرد . اصلا و اصلا خوانش خوبی ندارن. بیشتر به دورخونی نمایشنامه شبیه بود تا خوانش کتاب ....

چقدر خوانش نوید محمدزاده غیر جالب هست. از همون اول جذابیت کتاب رو از بین برد.

سلام دوستان کتاب، شنیدن تجربیات سخت و هولناک مهاجرت غیر قانونی است که فکر کنم هر کسی ان را بشنود یا بخواند ، هرگز در طول زندگیش به ان فکر هم نمیکند چه برسد بخواهد به ان اقدام نماید . میتوانم بگویم اموزنده بود اما لذت بخش نبود چون شنیدن یک تجربه تلخ بود . ممنونم از همه عواملی که در انتشار این اثر نقش داشته اند .

خرید نکنند صدای نویدمحمدزاده برای این کتاب افتضاح هست. انگار فقط در استرس و هیجان هستید و این حجم از تزذیق اضطراب و هیجان اجازه ی درست فهمیدن داستان رو نمیده. به قدری هیجان اضافی تزریق میشه با صدای گوینده که چیزی از کتاب نمیشه فهمید من پولم رو دور ریختم و از گوش دادن به این کتاب منصرف شدم تا فصل ۸گوش دادم ولی چیزی نفهمیدم به خاطر دلایل بالا

روایتی تلخ از پناهندگی ... ✅کشش داستان و همچین قلم زیبای نویسنده باعث میشه علاقه مند به دونستن ادامه ش بشیم . ✅ترجمه خوب و روان ✅خوانش مناسب

نمره ام به داستان ۵ و نمره ام به گویندگی ۲ یا حتی ۱ است. اواسط فصل سوم، ناچار شدم کتاب را رها کنم. نمیدانم‌ چرا نوید محمدزاده انقدر داد می زند؟ داستان را که نباید اینطوری خواند. واقعا گویندگی افتضاح بود، و تنها دلیلی که ناچار شدم نیمه کاره رهایش کنم، همین بود. اشکالاتی که در روایت داستان وجود دارد: ۱. این یک کتاب است و تنها می توان سخنان محاوره ای افراد با یکدیگر را به صورت دقیقا کتابی ادا نکرد، اما گوینده در جای جای داستان این اصل را کنار می گذارد و مانند سخن گفتن عادی اش، کلمه هایی را محاوره ای ادا می کند. مثلا به جای مثل می گوید مث... و بجای کشتی ها می گوید کشتیا. ۲. کشش های هجاهای کلمات بطور متتاسب ادا نمی سود، مثلا بازگشت دو هجای بلند دارد: باز- گشت. ولی راوی هجای دوم را کوتاه ادا می کند. این مشکلات در گویندگی یک بازیگر که باید کلاسهای مربوط به گویندگی را گذرانده باشد، قابل اغماض نیست. ۳. داد زدن های بی دلیل گهگاهی گوینده، برای شنونده ای که با هندزفری داستان را می شنود، بسیار آزاردهنده است. گوینده نمیداند برای القای حس هیجان نیازی به فریادزذن تیست؟ اینکار شنونده را شدیدا عصبی می کند. پیشنهاد می کنم گوینده ابندا کلاسهای گویندگی جناب ارمان سلطان زاده را بگذراند و بعد با آرامش شروع به روایت داستان کند. چون با چنین روایتی، کلا انسان را از شنیدن کتابهای صوتی فراری می دهد. مورد دیگر اینکه درون هر فصل، گاه ۱۰ ثانیه سکوت بود، تا بخشی دیگر شروع شود. درحالیکه می بایست موسیقی کوتاهی پخش میشد. اما تا اینجای کتاب، متن آن خوب بود و از اینکه بخاطر گوینده عصبی شدم و ناچار شدم کتاب را نیمه کاره رها کنم، بسیار ناراحت شدم.

کتاب خیلی خوب و قوی و جذاب شروع میشه ولی هر چی به انتها میرسه داستان افت میکنه...

درد پناهندگی در بهترین حالت ممکن وصف شده و آنقدر عمیق که خواننده هم می تواند احساسش کند . بسیار تاثیر گذار است .

گوینده مناسب گویندگی نیست !

واقعا درک نمیکنم چرا کتاب یه تجزیه طلب فراری که مدام علیه تمامیت ارضی ایران صحبت میکنه باید اینجا باشه!!

خود کتاب فوق العاده است اما محمد زاده اصلا خوب نخوند کتاب رو.

این‌کتاب برای کسانی که مهاجرت غیر قانونی آرزوشون ه عالی ه . بخونن پشیمان‌بشن

خیلی انرژی منفی بود اصلا حال نکردم نه گویندگی نه متن

در مورد کتاب نظری ندارم. بخاطر خوانش بد کتاب تا فصل سوم بیشتر نتونستم گوش بدم و با سردرد کتاب رو رها کردم. گوینده با صدای یکنواختی نمیخواند و گاهی حتی داد میکشید. تعداد قطعه های موسیقی میان متن خیلی زیاد بود و صدای موسیقی و افکت های صوتی هم نسبت به صدای گوینده خیلی بلند بود. خلاصه باید یه دست آدم دائم روی ولوم گوشی باشه که هی صدا رو کم و زیاد کنه. و وقتی با هندزفری گوش میکنید این مدل تنظیم صدا کاملاً آزار دهنده میشه.

از لحاظ محتوا دوران سپری شده یک پناهنده کرد ایرانی در مسیر رسیدن به استرالیاست. تا رسیدنش به جزیره‌ای بنام ماعوس شنیدنیست ، از اواسط داستان به بعد شاید به علت فشار روحی زیاد و بلاتکلیفی نویسنده در جزیره‌ای وسط اقیانوس، میشود «یک حزیان نامه به سبک ۱۹۸۴ اورول !!» پلات های تکراری و خسته کننده . اینرا از بهم ریختگی تن خوانش نسخه صوتی در فصل های دهم به بعد هم راحت میشود شنید که به بی تاثیر شدن اثر بوچانی می افزاید.

روایتی ناقص،بدون توضیح و فقط شرح وقایع...... شما را با هزاران سوال در ذهن رها میکند،از سختی ها و رنج کشیدن ها،از پایمال شدن حقوق انسانی و....میگه،ولی دلیل اینکه چرا کسی باید این راه رو انتخاب کنه رو نمیگه.. رنج کشیدن بی دلیل،بدون نتیجه، بدون تفکر،...اصلا من رو با نویسنده همراه نکرد، نمیدونم چرا حس کردم هیجان پوچی در طول داستان وجود داشت و احتمالا آقای محمدزاده برای گویندگی انتخاب شده چون خوراکش سیاه نمایی همراه با هیجان در خفقان هست.

نوید محمدزاده بهتره که فیلم بازی کنه تا صدا پیشه باشه. خیلی بد خوند. من بعد از پنج دقیقه دیگه نتونستم گوش بدم!!

ماجراش جالبه، نوید محمدزاده اصلا گوینده مناسبی نیست، حتی اون جاهایی ک سعی میکنه هیجان بده به روند کتاب! هرچند باعث شناخته شدن این کتاب شد. ماجرای جالبیه اما شنیذنش دلیل بر تایید محتواش و موافقت با نویسنده ی تجزیه طلبش نیست، اتمامشم بی سر و ته بود

داستان خیلی جذابی بود و البته بیشتر آموزنده، با توجه به شرایط ،خواننده یا شنونده احساس همزاد پنداری زیادی رو با نویسنده میکند، در خصوص گوینده کتاب، در جاهایی که نوید محمدزاده با لحن آرام می‌خواند خیلی خوب بود اما نمی‌دانم چرا در جاهای دیگری که اصلا نیاز نبود گوینده لحن حماسی و فریادی به خود می‌گرفت که جالب نبود.

خوانش محمدزاده افتضاح هست بنظرم خودتون کتاب رو بخونید

داستان در مورد پناهندگی به استرالیا و مشکلاتی هست که پناهنده‌ها درگیرشون می‌شن. نمی‌دونم مشکل از گویندگی بود یا خود داستان که اصلا من رو جذب نکرد. صدای نوید محمدزاده به نظرم اصلا مناسب داستان نبود و لحنی که برای روایت انتخاب کرده بود هم استرس‌زا بود هم تمرکز رو از بین می‌برد. من فقط داستان رو گوش دادم تا تموم بشه و متاسفانه لذتی نبردم

آقای محمدزاده آنقدر کتاب رو بد خونده که نتونستم بیشتر از یه فصل گوش بدم.

وقت خود را تلف نکنید برای این کتاب

«هیچ دوستی به جز کوهستان (id:86461) فصل‌های اول کتاب خیلی تاثیرگذار بود ولی از یه جایی به بعد بیشتر نویسنده شروع به توصیف های طولانی و بیان جهان بینی خودش می‌کنه که خیلی برای من جذاب نبود، هم روند داستان کند شد و هم جهان‌بینی نویسنده برای من جالب نبود، خواندن کتاب میتونه برای کسانی که می‌خواهند به هر قیمتی مهاجرت کنند یا پناهنده بشوند مفید باشه تا کمی با عمق فاجعه ای که ممکنه باهاش مواجه بشوند، آشنا بشن. ترجمه خیلی خوب بود، خوانش گوینده افتضاح بود، خیلی سعی میکرد حماسی بخونه که برای همه جای کتاب مناسب نبود و بیشتر از اونکه حماسی باشه، اضطراب رو منتقل میکرد، گوینده تپق میزد وسط متن الکی مکث میکرد و گاهی می‌خندید!!!

دوست داشتم تا اخر گوش کنم اما نوید خواهشا گویندگی نکنه باتشکر

پس از شنیدن چند دقیقه بی خیال شدم. در باره خود کتاب نظری ندارم. اما خوانش آن خوب نبود. عدم هماهنگی لحن و متن.و نیز نامفهوم صدای گوینده که به سختی شنیده می شود باعث شد بگذارمش کنار‌.

کتاب از نیمه چیزی برای گفتن نداره و فقط نویسنده اب بسته در متن مثل سریالهای ایرانی / پایان کتاب افتضاح هست چون پایان نداره گوینده هم که نگم براتون در کل اگر پایان کتاب اصلاح بشه یعنی نوشته بشه و نصفه آخر کتاب حذف بشه و یه نفر دیگه بخوانه قابل تحمل میشه / من خودم قبل گرفتن کتابی نظرات رو میبینم کاش یک نفر گفته بود وقت و پول و عمرمو برای این هدر نمیدادم / الان من میگم دوستان این کتاب مالی نیست

داستان تا نیمه‌‌ی نخست، متنی روان و گیرا داشت، از بخشی به بعد، بسیار کند و حتا تکراری پیش میرفت. خوانش داستان توسط نوید محمدزاده بسیار عصبی و نامناسب بود. قطعه‌های موسیقی و افکت‌های صوتی نامناسب، آزاردهنده بود.

از منظر روایی و داستان پردازی، نکته خیلی شاخصی به چشمم نیامد، معمولی بود. از منظر روانشناسی بحث افول انسانیت را در بحران و فقر توصیف میکند، که این هم در ادبیات داستانی دنیا پر نظیر است. توصیف نقشه مهاجرت و پناهندگی، و شخصیت نگاری همسفران جالب بود.

فصل اول ،دوم و الی آخر... نمیتونستم دست بکشم از شنیدنش🤩 کلمات ساده که در ترکیب باهم یک پیچیدگی ملموس رو ساخته بودن. صدای نوید عزیز و افت و خیز ریتم ،برگ طلایی بود 💜

متنی بسیار گیرا با جملات عمیق و زیبا. شاید داستان زندان و سختی و بی عدالتیش داستان بکری نباشد، اما قدرت قلم نویسنده با احساسات انسانی مخاطب را با داستان همراه میکند. چاشنی فرهنگ کرد به داستان طعم تلخ و شیرین می‌بخشد و کتاب را خواندنی تر و یا شنیدنی تر میکند. ترجمه هم خوب و روان بود و به نظر میرسد به متن اصلی احترام گذاشته است. خوانش نوید محمدزاده به اثر شخصیتی بیشتر از آنچه نویسنده پرداخته میدهد. این موضوع برای دنیای کتاب و کتابخوان که آشکارا تفاوت‌های زیادی با سینما و تئاتر و مخاطبانش دارد، میتواند امری خوشایند و یا ناخوشایند باشد. برای من این خوانش و شخصیت صدای ایشان خالی از لطف نبود.

همه چیز عالی بود، هم نگارش آقای بهروز بوچانی، هم اجرای آقای نوید محمد زاده هم عکس کتاب (نیم چهره نویسنده و نیم چهره گوینده) هم موسیقی‌ و جلوه های صوتی مناسب کتاب که در مجموع اثری باشکوه پدید آوردند. ممنون که فرصت این تجربه زندگی نزیسته را فراهم کردید. مطلب زیر از ویکی پدیا است: بهروز بوچانی زاده۱ مرداد ۱۳۶۲ ‌(۳۹ سال) روستای علیشروان، شهرستان بدره، استان ایلام، ایران دانش‌آموخته کارشناسی دانشگاه تربیت معلم تهران و کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی و ژئوپلیتیک از دانشگاه تربیت مدرس تهران است. او در هنگام زندگی در ایران مقالاتی در نشریه کردی وریا چاپ کرده بود. بوچانی با آرش کمالی سروستانی فیلم چوکا، الان ساعت چنده؟ [الف] را در سال ۲۰۱۷ کارگردانی کرده‌است. همچنین در مستند قایق‌ها را متوقف کنید[ب] ساخته سایمون کورین [پ] به عنوان بازیگر حضور داشته‌است. او دو بار تلاش کرد با قایق از اندونزی به استرالیا برود. بار نخست، قایق غرق شد و ماهیگیران اندونزیایی نجاتش دادند. بار دوم نیروی دریایی سلطنتی استرالیا او و ۷۵ پناهجوی دیگر را دستگیر کرد و آنها را به بازداشتگاهی در جزیره مانوس فرستاد.[۷] بوچانی در ژانویه ۲۰۱۹ برای داستان رفیقی نه مگر کوهستان برنده جوایز ادبی نخست‌وزیری ویکتوریا به ارزش ۱۲۵٬۰۰۰ دلار استرالیا شد.[۲][۱۷] او برای شرکت در مراسم جایزه اجازه نیافت از اردوگاه جزیره مانوس خارج شود.[۱۸] در آوریل ۲۰۱۹ کتاب رفیقی نه مگر کوهستان برنده جایزه برتر ادبی نیو ساوت ولز به ارزش ۱۰ هزار دلار شد.[۱۹] در اوت ۲۰۱۹ بهروز بوچانی برنده جایزه ملی زندگی‌نامه استرالیا مهم‌ترین جایزه زندگی‌نامه استرالیا شد. مبلغ این جایزه ۲۵ هزار دلار است که از سوی کتابخانه ایالتی نیو سات ولز پرداخت می‌شود. وی با استفاده از واتس‌اپ در مراسم شرکت کرد.[۷][۲۰] در ۱۴ نوامبر ۲۰۱۹ بهروز بوچانی با روادید مسافرتی، به کرایست‌چرچ نیوزیلند سفر کرد[۵] تا در رویداد ادبی «جشنواره کلمه» شرکت کند. او در این رویداد درباره کتاب رفیقی نه مگر کوهستان سخن گفت که جوایز ادبی بسیاری بدست آورده‌است. بوچانی پس از ورود به نیوزیلند گفت دیگر هرگز به پاپوآ گینه‌نو و استرالیا بر نمی‌گردد.[۶

کتاب روال داستانی شدیدا کسل کننده ای داره شاید صفحه ها و ساعت ها فقط برای شما یک پلان رو تصویر میکنه طوری که دیگه خسته میشید، روال داستانی که هیچ فراز و فرودی نداره و اگه هم داره در روایت غیر حرفه ای و کسل کننده ذبح میشه، از بار ادبی هم تهی هست، (مثل در بعضی کتاب ها بار ادبی جور داستان ضعیف رو میکشه) از اینا وحشتناک تر نوع روایت و کتابخوانی نوید محمد زادس که به نظرم ناشر فقط و فقط از برند نوید محمدزاده برای فروش بیشتر استفاده کرده و گرنه واقعا این همه کتابخوان خوب . نکته آخر عقاید احمقانه و پوچ بوچانی که تجزیه طلبی ایران رو در جای جای این کتاب فریاد میزنه و البته انگار آه مام وطن میگردش و چوبش رو هم خوب میخوره، در کل من که خوره کتاب و کتاب صوتی هستم واقعا با بی میلی و زور اینکه فقط میخواستم تمومش کنم گوش دادم....در آخر به نظرم وقتت و پولتون رو به خاطر اسمی که الکی در کرده هدر ندید.

آقای محمد زاده اصلا برای خواندن چنین داستانی مناسب نبودند داستان مخصوصاً چون واقعی بود تاثیر گذاری بیشتری داشت ولی موسیقی ها بسیار نابجا و آزارنده و هیجانات صدای خواننده ی داستان ،عیار داستان را بشدت کاهش داده

واقعا یک اثر ماندگار است ، با این گویندگی دیگه ترکوند، واقعا عالی

توصیه کردن یا نکردن کتابی به کسی که نمی شناسیمش از اساس چیز غلطیه. برای منی که هم نوید رو دوست دارم، هم با خیلی از عقاید نویسنده موافقم، هم خودم عضوی از ملتِ کورد هستم، تجربه ی خوبی بود...هرچند که با نویسنده احساس هم دردی کردم و از رنج هایی که کشیده بود ناراحت شدم...ادبیاتش، توصیفاتش بی نظیر بود راجب گویندگی نوید، موافقم که گاهی به شنونده ترس و اضطراب زیاده از حدی القا میکرد، اما در کل، احساسات نوید رو میشد از تک به تک کلماتی که بیان میکنه دید و درک کرد...من نویدُ درک کردم..و فکر میکنم شاید شاید به احتمال یک درصد، بخشی از این هیجانِ بیش از حدی که نوید داشت، بخاطر هم ذات پنداریش با نویسنده بود...ضمن اینکه بهتره یادمون باشه وقتی متن داره از لحظات و اتفاقات ترسناک و هیجان انگیز صحبت میکنه، طبیعتا گوینده هم باید همین حس رو در صداش داشته باشه...من خیلی جاها که خودمُ جای نویسنده میذاشتم میدیدم خوانش نوید تناسب زیبایی با اون جملات داره. دوستان شما رو به مقدساتتون یه چیزی رو هیچوقت فراموش نکنید؛ دنیا، دنیای تفاوت هاست.اگر یه چیزی با سلیقه من و شما سازگاری نداره، این به معنی بد بودن اون نیست! من و شما مرکز و محور خلقت نیستیم که اگه چیزی رو دوست نداشتیم پس میتونیم بهش بگیم بد! عزیزانِ دلِ من؛ بپذیریم تفاوت ها رو...در مورد تفاوت ها استفاده از واژه خوب یا بد یا هر نوع ارزش گذاری از اساس بی معنی و بی مفهومه..

خوب بود هرچند نویسنده این کتاب و تفکراتش رو دوست ندارم

روایت نوید محمد زاده و کارگردانی جذاب،به کتاب جون اساسی داده💎👌برخلاف بقیه ی دوستان،من گویندگی رو‌ دوست داشتم و آهنگهای فولکلور کوردی خیلی خوب بودن. کتاب در مورد یک روزنامه نگار کورد ایلامه که از ایران به استرالیا مهاجرت می‌کنه و این کتاب روایت کننده ی این سفره.

چطوری یک کتاب می تونه انقد بد باشه؟ فصل هفتم حالت تهوع گرفتم و دیگه کتابو ادامه ندادم. چقدر نویسنده این کتاب حالش بد بوده، که کتابی به این بدی نوشته؟ نه تنها توصیه نمی کنم، که دلم می خواد هیچکسی سراغ این کتاب نره مگه کتاب نمی خونیم که ذره ای حالمون بهتر بشه یا چیزی بهمون اضافه بشه؟

پایان کتاب رو دوست نداشتم

بد بود

کتاب خوبی از نظر داستان‌ نویسی نبود..

کتاب نژادپرستانه و ضد تمامیت ارضی است به نظرم باید اصلا از این برنامه حذف بشه

آنقدر زنده و بااحساس گویندگی انجام شده که بارها نفسم حبس و قلبم فشرده شد. قطعا پیشنهاد میکنم

فضای پر از انرژی منفی

کتاب روایت ساده ای داره . حس نویسنده به خوبی منتقل شده و نگاه تقریبا شاعرانه ای رو داره. از عناصر بومی هم استفاده کرده. موسیقی متن هم کاملا با محتوای اصلا مچ هست.اما به نطرم ارزشمندی این کتاب در چیزی فراتر از این کتاب هست . یعنی واقعا مسئله پناهندگی . به دلیل اینکه یک زندگینامه ست چندانفراز و فرود داستان رو نداره . ۳دقیقه آخر کتاب عالیست ...

پناهندگی را از زبان یک کرد ایرانی روایت میکند. دو فصل اول با حوادثی که رخ میدهد بسیار بسیار جذاب است ولی در فصل های بعدی به شدت خط سیر داستان غیرجذاب میشود و من فقط به امید اینکه شاید در آخر داستان به اون هیجان اول داستان برسم ادامش دادم ولی بازم خبری نبود. از فصل ۲ به بعد به سختی های پناهندگی میپردازد، به گونه ای هنرمندانه. ولی اینکه ۱۰ فصل درمورد آب و غذا و هوا بشنوی، برای من خسته کننده بود. جذابیت های داستان برای من این موارد بود : اسم گذاری های نویسنده بر روی شخصیت ها، ابراز احساسات صادقانه، ترسیم احساسات و غرایز انسانی گویندگی خیلی خوب نبود ولی اینطور نبود که بگم داستان رو خراب کرده، بنظرم داستان چیز خاصی نداشت که گویندگی بد بخواد خرابش کنه. البته در دو فصل اول شاید گویندگی بهتر، میتونست جذابیت داستان رو بیشتر کنه.

کتاب بسیار زیبا،البته جذاب و شنیدنی، البته سانسور کتاب رو به علامت سوال تبدیل کرده که به دوستان خواندن نسخه اصلی به زبان انگلیسی رو پیشنهاد می کنم.و آقای محمدزاده،با آرزوی سلامتی برای ایشان،صدای خوبی برای خوانش کتاب دارند اما فراز و فرودها به جا و درست نیستن و جاهایی این مسئله از تحمل شنونده خارج می شود.با تشکر از رادیو گوشه و طاقچه.پاینده باشید