نیوریپابلیک — اوایل امسال، گروه هنریِ بیلدرز آسوسِیشن پرفورمنسی[۱] مجازی و تعاملی را به نمایش گذاشت که اجراگرهایی باورنکردنی داشت: کاربرانِ تُرکهای مکانیکی آمازون که به «میکروورکر» نیز معروفاند. این تُرکها در نظامی بهشدت بیقاعده جان میکنند تا الگوریتمهای آنلاین سرویس وب آمازون راحتتر و کارآمدتر اجرا شوند. بسیاری از کسانی که در این پرفورمنسِ آنلاین شرکت داشتند گفتند برای انجام وظایف تکراری خود روزانه ۳۰ الی ۴۰ دلار به دست میآورند و همین دستمزد هم غالباً به دلایل واهی از آنها مضایقه میشود.
عنوان این «پرفورمنس» -اگر واژۀ پرفورمنس برای چنین مواجهۀ عجیب و ترسناکی مناسب باشد- «شرایط را قبول دارم» بود. تقریباً در میانۀ اجرا از مخاطب دعوت میشد تا برخی وظایف را در قالب یک شبیهسازی انجام دهد. من لینکی را با موبایلم دانلود کردم و یک ویدئوی آموزشیِ با کیفیت پایین را مشاهده کردم. سپس شروع به «پذیرفتن» کارها کردم که روی هرکدام بنرِ درجۀ دشواریِ کار، کار مورد تقاضا، نمرۀ قبولی و مبلغ «جایزه» قرار داشت. دادههای حاصل از رسید فروشگاهها را تحلیل کردم، نظرخواهیهای تحقیق بازار را انجام دادم، معرفی محصولات نوشتم، پیامهای مشتریان را رمزگشایی کردم و به پرسشنامههایی مختصر پاسخ دادم. روی صفحهنمایش کامپیوترم میتوانستم این «رقابت» را ببینم -دیگر اعضای شرکتکننده نیز میتوانستند من را رصد کنند. تابلوی امتیازات هرثانیه رتبۀ من را نشان میداد. رشتهای از کارهای ناموفق باعث شد امتیازم به زیر نمرۀ قبولی ۸۰ درصد، که برای بیرونماندن از محدودۀ قرمز مورد نیاز بود، سقوط کند، و بلافاصله از حضور در بازار متاورس (که فقط انافتیها را قبول میکند) در پایان این نمایش محروم شدم. منطقی هم بود چون …
