کتاب به سوی شهرهای امن تر؛ یکصد پرکتیس امیدبخش

کتاب به سوی شهرهای امن تر؛ یکصد پرکتیس امیدبخش نوشته نائومی ویلیامز است که با سروش خانی قهجاورستانی منتشر شده است. در این کتاب مرکز بین المللی پیشگیری از جرایم و انجمن اروپایی امنیت شهری تحت هدایت سازمان ملل متحد تلاش کرده‌اند تا نمونه‌های سازنده‌ای از پرکتیس‌های امنیت و ایمنی شهری را ارائه دهند.

درباره کتاب به سوی شهرهای امن تر؛ یکصد پرکتیس امیدبخش

کتاب پیش رو شامل ۱۰۰ پرکتیس در زمینه ایمنی شهری و جهت آشنایی مخاطب با بخشی از راهکارهای به‌کار رفته و اثربخش در شهرهای مختلف با رویکرد جامع و پیش‌گیرانه است که در پنج بخش کلان با محوریت نسل جوان، جنسیت، توسعه شهری، بسیج اجتماعی، پلیس و امنیت، و حکمرانی ارایه شده است.

این گزارش به مثابه نمونه‌ای از اقدامات مبتنی بر ایستار ایمنی شهری می‌باشد و جهت کاربرد دو گروه از کاربران شهری ارایه شده است: مقامات عمومی و ذی اثران شهری. هدف گزارش، ارایه یک راه حل تجویزی نیست، بلکه گفتمانی جهت پرورش درک درست از چگونگی مدل شهرهای امن‌تر برآمده از پرکتیس‌ها و منبعی جهت بسط دستور کار برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد در مورد شهرهای امنتر می‌باشد.

در یک محیط شهری به سرعت در حال تحول؛ امنیت محلی ذی اثران، نیاز به سرمایه‌گذاری در فرایند یادگیری مادام العمر و ظرفیت‌سازی دارد. اقدامات پیشگیرانه، تاثیرات بلندمدت و گسترده‌تری بر روی کیفیت زندگی افراد خواهند داشت. امروزه به روشنی بانگ دعوت اجتماعی برای شهرهای امن‌تر و فضاهای شهری به صدا در آمده است. بر همین اساس برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد در حال پیگیری توسعه ارتقاء محورِ یک رویکرد ایمنی شهری است که فرهنگ پیشگیری را در داخل سکونتگاه‌های انسانی پایدار و به ویژه دستور کار توسعه شهری پایدار، لحاظ کند.

«به سـوی شهرهای امـن‌تر؛ یکصد پرکتیس امیدبخش» به مثابه ابزاری جهت ایده‌بخشی، تفکر سیستمی و شکل‌دهی به سیاست‌ها و راهبردها و نمونه‌هایی از اقدامات مبتنی بر ایستار ایمنی شهری می‌باشد. هدف آن، ارایه یک راه حل تجویزی نیست، بلکه گفتمانی جهت پرورش درک درست از چگونگی مدل شهرهای امن‌تر برآمده از پرکتیس‌ها و منبعی مرجع جهت بسط دستور کاربرنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد در مورد شهرهای امن‌تر می‌باشد. پیامدهای ناشی از سیاست‌ها و پروژه‌های گوناگون، طرح‌ها و ایده‌های بسیاری است که می‌باید برای کاربرد در سایر کشورها و شهرها، بومی‌سازی و سازگار شوند و توسط دیگر کنشگران در سراسر جهان بهبود یابند. این تبادل و همکاری در سراسر جهان بر مبنای پرکتیس‌هایی است که توانمندمان می‌سازد.

خواندن کتاب به سوی شهرهای امن تر؛ یکصد پرکتیس امیدبخش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به شهرسازی و فعالان این حوزه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب به سوی شهرهای امن تر؛ یکصد پرکتیس امیدبخش

«رشد سریع» شهرنشینی و در ادامه، رشد افسارگسیخته جمعیت شهرها، از عوامل افزایش جرایم و خشونت شهری می‌باشد. موگا می‌گوید: “لزوماً اندازه یا تراکم شهرها، خشونت را افزایش نمی‌دهد؛ بلکه میزان سرعت بالای شهرسازی، مسأله‌ساز است. من اسم این را «شهرسازی توربو» گذاشته‌ام که یکی از عوامل کلیدی شکنندگی شهرهاست. با افزایش کنترل نشده جمعیت، به همان نسبت جمعیت جوان نیز افزایش می‌یابد. خوب! این عملا یک خبر خوب است که می‌تواند در نتیجه‌ی کاهش نرخ مرگ و میر کودکان باشد اما افزایش تعداد جوانان، چیزی است که باید بدان توجه کرد.”

بر این اساس؛ تغییرات کنترل نشده جمعیت در شهرها و روستاها ـ «مهاجر پذیری شهرها و مهاجر فرستی روستاها» ـ، به مثابه «افزایش تعداد جوانان» در شهر است که از جمله دلایل گسترش نرخ بیکاری، ترافیک، آلودگی، فقر شهری و کاهش عدالت فضایی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی می‌باشد و منجر به نا آرامی در سطح جامعه، افزایش خشونت و جرایم شهری و در ادامه عدم امنیت شهری خواهد شد. یکی از راهکارهای برون رفت از آسیب‌های مورد اشاره، تقویت ایمنی شهری به مثابه ایستاری میان رشته‌ای می‌باشد.

ایمنی شهری؛ مبحث کمتر برجسته‌ای در میان مباحث مرتبط با اداره شهر در میان متخصصان علوم شهری می‌باشد. اعتقاد مرسوم بر این باور بنا شده است که ساز و کارهای حوزه ایمنی شهری بیشتر برعهده نیروهای امنیتی و پلیس، و توام با اقدامات سرکوبگرانه و بازدارنده می‌باشد. رویکرد مرسوم ِ مورد اشاره، تنها بخشی از اقدامات مقابله با ناامنی را شامل می‌شود با محوریت تمرکز بر اقداماتِ بعد از وقوع، اما رویکرد جامع و در برگیرندهای در تامین ایمنی شهری نیست و عدم توجه به تمامی ابعاد ایجاد ناامنی و پیشگیری قبل از وقوع، در آن آشکار است