کتاب پژوهش هایی انتقادی در فرهنگ و فلسفه

کتاب الکترونیکی «پژوهش هایی انتقادی در فرهنگ و فلسفه» نوشتهٔ مجتبی اسلامی هشترودی در انتشارات آذرفر به چاپ رسیده است. این کتاب را می‌توانید از طاقچه دریافت کنید. این کتاب از مجموعه‌ای از مقالات با موضوع فرهنگ و فلسفه تشکیل شده است که در این باره به موضوعاتی مثل سرمایه‌داری، پست مدرنیسم، مارکسیسم و ... پرداخته‌اند.

درباره کتاب پژوهش هایی انتقادی در فرهنگ و فلسفه

این کتاب به طرح سؤالات و بررسی موضوعاتی در ظاهر نامرتبط ولی با اهدافی مشترک می‌پردازد. با خواندن مقالات گوناگون این کتاب دیدی جامع نسبت به آنچه به تهدید فرهنگی و اجتماعی تعبیر می‌شود به دست می‌آید.

 عناوین مطالبی که در این کتاب گرد آمده‌است به شرح زیر است:

پست مدرنیسم و رابطه‌اش با سرمایه‌داری

 اینستاگرام، نسخهٔ پست مدرن تکنولوژی

تحلیل گفتمان اعتراض در موسیقی هیپ هاپ براساس رویکرد فرکلاف

 نقش رسانه در انقلاب ها

هنر و روندجادویی‌اش: مقدمه‌ای بر جامعه‌شناسی هنر

سیری در کتاب مارکسیسم جامعه‌شناسانه

 سیری در کتاب «مارکسیسم و زیبایی‌شناسی»

 درآمدی بر تفاوت زن و مرد از حیث فیزیولوژیکی-مغزی

 سلام کن به مریخ!

 نقدی بر انیمیشن روح 

کتاب پژوهش هایی انتقادی در فرهنگ و فلسفه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به کسانی که مایل هستند دربارهٔ موضوعاتی مربوط به فرهنگ و فلسفه با انتقادهایی به نظام سرما‌یه‌داری و مارکسیسم و ... اطلاعاتی کسب کنند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب پژوهش هایی انتقادی در فرهنگ و فلسفه

جملهٔ پایانی‌ای که سیم از ایگلتون نقل کرد که مضمونش این بود که هنوز شرایط مادی برای تحقق بخشیدن به گفتمان مارکسیسم زیبایی شناسانه وجود ندارد، از خود عبارات مارکس هم می‌شود همین را استخراج کرد. مارکس در دست‌نوشته‌های اقتصادی و فلسفی (۱۸۴۴) می‌نویسد: تنها پس از چیرگی بر همهٔ بیگانگی‌های اجتماعی است که «فراوانی لذت جویی ذهنی انسان، گوشی موسیقی شناس و چشمی برای دیدن زیبایی شکل و خلاصه حواسی که قادراند لذت‌های انسانی را برآورند... تا حدودی پرورش می‌یابند... تا حدودی ایجاد می‌شوند» (ایگلتون، ۱۳۸۳؛ ۱۰۴) و این یعنی تا زمان تحقق نظم کمونیستی، نمی‌توان به این لذایذ در جامعه رسید. سیم نتیجه بحث خود را با رد نظر ایگلتون و ایجاد سوالی برای مخاطب به پایان می‌رساند. «نتیجه‌ای که ایگلتون می‌گیرد حاکی از آن است که در مرحله کنونی تکامل مارکسیسم، قانون هنر باید جای خود را به قانون سیاست دهد، و نیز اینکه شاید اصلا نتوان قانون هنر را صورت بندی کرد. اگر چنین باشد، و بررسی برخی از دیدگاه‌های عمده مارکسیستی بر چنین دیدگاهی دلالت دارد، فقط تعلیم و سیاست تعیین کننده ارزش زیبایی‌شناختی خواهند بود، که در این صورت بار دیگر با شبح ترسناک نظارت اجتماعی و زیبایی‌شناسی افلاطونی روبه رو خواهیم بود» (سیم؛ ۱۳۸۹؛ ۷۳) در ادامه گرایش سیم را به نظریه پردازان مخالف رئالیسم که در پی این بحث ایگلتون آورده، متوجه می‌شویم «در اردوگاه نظریه پردازان مخالف با رئالیسم هیچ کس جانبدار نظارت اجتماعی نیست و در واقع می‌توان گفت که برشت و بنیامین اعتبار مارکسیستی نظارت اجتماعی را قویا مردود می‌دانند، اما در عین حال در برابر این دیدگاه که هنر بخشی از پروژه اصلاح سیاسی-اجتماعی قلمداد می‌کند، موضع خاصی که از نارضایتی آنها حکایت کند اختیار نمی‌کنند» (همان ص ۷۳). در پایان با پذیرفتن یک مطلب در مارکسیسم و ایجاد سوال برای مخاطب خودش، می‌نویسد: «بهتر است بپذیریم که، در مارکسیسم، ارزش هنری صرفا زیرمجموعه‌ای است از ارزش سیاسی و (چیزی) جز این نمی‌تواند باشد. چیزی که در این بحث حقیقتا سزاوار توجه است ماهیت آن مفهوم ارزش سیاسی است: دامنه محدودکنندگی آن تا کجاست، و چه مقدار فضا برای ابتکار و تفسیر فردی قائل است؟»